Aktualne prace

ŚRODEK EUROPY/ 2010-2011

Akcja spektaklu Środek Europy nosi wszelkie cechy formuły teatru wizualnego – i akcji plastycznej. Zawarte jest w nim pytanie o możliwość zachowania osobowej i twórczej autonomii jednostki wobec presji sytuacji politycznej a także władzy (mediów, ekonomii i polityki).
Ponadto wystąpienie AR wskazuje granice, których jednostka nie powinna przekraczać podejmując, w dążeniu do osobistego sukcesu, grę z pewnym swojej przewagi partnerem, bezwzględnie realizującym swoje cele.
Napięcia przebiegu tego przedstawienia budowane są poprzez połączenie akcji performerów, elementy projekcji i animacji statystycznych modeli procesów społecznych. Obrazowa narracja wyświetlonego na powierzchnię placu filmu (fragmenty „Mefisto” I.Szabo) jest czytelna dla publiczności w bardzo ograniczonym zakresie, a lektor relacjonuje przebieg i sens akcji filmu z wyraźną tendencją do manipulacji aktualizującej jego przesłanie. Metafizyczny balans uruchomionego w obrębie pola akcji Wahadła Foucault’a sprawy lokalnych, czy nawet europejskich epizodów osadza w bezgranicznym wymiarze czasowym i przestrzennym. Zarazem rzutowana na ściany okolicznych budynków projekcja cieni – konturów napisów i znaków cytowanych z otoczenia pola akcji sytuuje ją również w kontekście konkretnej rzeczywistości.

Kolejne edycje tego projektu, w coraz większym stopniu aktualizujące wymowę spektaklu wobec kontekstu społeczno-politycznego zostały zrealizowane: 1-2.2010 w poznańskiej dzielnicy Śródka (jako Śródka Europy) a następnie, już pod tytułem Środek Europy – w przestrzeni Fabryki Sztuki w Łodzi (ŁST 2011), i na dziedzińcu Centrum Bankowo-Finansowego (dawniej tzw. Dom Partii) w Warszawie.

CENTRE OF EUROPE / 2010-2011

The show bears all the characteristics of visual and visual-action theatre. It raises the question of the possibility of maintaining personal and artistic autonomy in a situation of political pressure and power (economic, political). Furthermore, the AR spectacle points to a boundary the individual shouldn’t cross when playing, in search of personal success, with a partner confident of its advantage and ruthlessly pursuing its interests. The narrative tensions are built by combining performer action with elements of projection and the animation of statistical models of social processes. On the other hand, as if to justify the certain dose of pathos present in the show’s title and at the same time to highlight the manifestation’s not only local but also macro context, a Foucault’s pendulum will be set in motion within the playing field. Its metaphysical balance situates the matters of local or even European episodes in a boundless temporal and spatial dimension.
The project’s first edition, called in Polish Śródka Europy, focused to a larger extent on the contrast between the everyday life of a peripheral urban enclave and the macro-scale of universal problems; it was carried out at Malta Festival in Poznań (1-2 July 2010). The successive editions, more updated towards the socio-political context, were carried out as Środek Europy / Centre of Europe at Łódź’s Factory of Art (Łódź Theatre Meetings 2011) and in the inner yard of the Banking and Financial Centre in Warsaw (the former communist party headquarters).

ALEJA GWIAZD projekt dotknij teatru / 2011

Akcja stanowiąca motyw przewodni i wynik dwudniowego warsztatu z udziałem młodzieży łódzkiego liceum o profilu artystycznym.
Ok. 40 młodych ludzi pojawiło się w sobotnie "samo południe" na głównej ulicy miasta - Piotrkowskiej, której najbardziej eksponowany odcinek ozdobiony jest ciągiem wmontowanych w powierzchnię trotuaru złotych gwiazd z nazwiskami znamienitych twórców , a także (w jakimś stopniu) celebrytów polskiego kina, życia salonowego, reklam.
Wykonawcy akcji w pewnym momencie pozbywali się wierzchniego okrycia, ujawniając tym samym podobne złote gwiazdy na plecach. Znaki te nie były jednak opatrzone ich nazwiskami - a zwięzłymi określeniami społecznych chorób i zagrożeń takimi jak m.in. stres, brud, dryl, bluzg, smog, greps, porno, bełkot, bieda, dewocja, blaga.
Następnie performerzy układali się na przedłużeniu dotychczas funkcjonującej "alei gwiazd" sugerując jej kontynuację - na dystansie ok. 400 metrów, utrwalając stan tego obrazu na czas 30 minut.

WALK OF FAME / 2011

The action was the leitmotif and result of a two-day workshop with students from one of Łódź’s art-profiled high schools, part of the Touching Theatre project.
About forty people appeared at ‘high noon’ Saturday on the city’s main street, Piotrkowska, the most prominent part of which is decorated with a sequence of golden stars set in the pavement, bearing the names of famous Polish directors, actors and other influential film people.
At some point the performers took off their outerwear, revealing similar golden stars on their backs. Rather than their names, however, the stars bore the names of v various social ailments and issues such as stress, dirt, drill, insult, smog, dough, porn, blab, poor, bigot, crap and so on.
Then the performers lay down at the extension of the existing ‘walk of fame’ , suggesting its continuation down the length of some 400 metres, remaining in this position for half an hour.

CZTERECH FILARÓW / 2010

Dedykowana Komunie Warszawa akcja - instalacja, realizowana przez AR w ramach projektu Perform
Zbudowaliśmy duplikaty z betonowych filarów podpierających strop siedziby Komuny. Oddzielenie sztuczną ścianą pozostałej części przestrzeni stwarzało wrażenie, że są to filary autentyczne, do których destrukcji (przy pomocy młotów pneumatycznych) przystąpili performerzy.
W tym samym czasie, na pierwszym planie akcji były konstruowane (również przy udziale włączającej się w tok prac publiczności) filary zastępcze, których budulcem były zgromadzone w sali tomy publikacji "Krytyki Politycznej".
Akcję "Czterech filarów" należy również rozpatrywać w sferze życzeń sytuujących uwagę obserwatora pomiędzy konkretem a przenośnią.
Twórca nieuchronnie gotuje sobie trudny los, zobowiązanie ponowienia wyborów, w których wyniku hartuje się lub słabnie oręż jego publicznej wiarygodności.
Filary zbiorowej mądrości dostarczą mu oparcia jeśli on zgodzi się pozostać ich tworzywem.

FOUR PILLARS / 2010

An action/installation dedicated to Komuna Warszawa, carried out as part of the Perform project.
We built duplicates of the concrete pillars that support the ceiling of Komuna’s space. Using an a dummy wall to section off the rest of the space created the impression that the pillars were real and performers started destroying them using pneumatic drills.
At the same time, in the foreground, substitute pillars were being built (with the public’s active participation) using volumes of Krytyka Polityczna publications collected in the space.
Four Pillars should also be considered as belonging to a sphere of wishes situating the observer’s attention between concreteness and metaphor.
The artist inevitably creates a tough fate for himself, a pledge to renew choices as a result of which the armour of his public credibility is hardened or weakened.
The pillars of collective wisdom will provide him support if he agrees to become their raw material.

POKÓJ DZIENNY. POKÓJ CZYNIĄCY / 2010

Akcja instalacja realizowana w ramach Festiwalu Open city - otwarte miasto w Lublinie Zachowane na lubelskim Starym Mieście kamienne fundamenty zburzonego przed dwoma wiekami gotyckiego kościoła utrwaliły plan pomieszczeń budynku (wejście, nawa główna, kaplice boczne) , którego współczesna rola ma tyle samo związku z historyczną pamięcią "sacrum" co, we współczesnej praktyce codziennej - z rekreacyjno/zabawowymi funkcjami miejsca spotkań czy biesiad.
W toku realizacji projektu AR na fundamenty tworzące obrys planu nieistniejącego kościoła została nałożona struktura z drewnianych belek przypominających projekty podziałów funkcji współczesnych wnętrz mieszkalnych opisywane wg. stosowanej przez architektów terminologii. W tym przypadku poszczególne wnętrze tej przestrzeni zostały podpisane terminami "Pokój dzienny" lub "Pokój czyniący".
Podpisy te stanowiły odwołanie do języka opisu współczesnej użyteczności, i alternatywnie - wymiaru przesłań mistycznych; jak w cytacie jednego z błogosławieństw biblijnego Kazania na Górze.
Instalacja w ten sposób zmontowana pozostawała przez następne 3 tygodnie, uniemożliwiając użytkowanie tej przestrzeni zgodnie z przyjętą współcześnie praktyką a zarazem inspirując przyjęcie należnego dystansu w odczytywaniu znaczeń tego obiektu i wynikającą z tego refleksję.

LIVING ROOM. MAKING PEACE / 2010

An action carried out as part of Open City Festival, Lublin. In the city’s Old Town, the stone foundations of a Gothic church destroyed two centuries ago have preserved the layout of a building (entrance, nave, side chapels) whose contemporary role has as much to do today with the historical memory of the sacred as, in contemporary daily practice, with the recreational/playful functions of a place of meeting or feasting.
On the foundations outlining the shape of the nonexistent church, in the course of the AR action a structure of wooden beams was superimposed, resembling architects’ modern-day living-space layout plans described using the proper terminology. The different parts of that space were labelled as ‘Living room’ or ‘Making peace’.
The tags referred to the language of contemporary utility and alternatively, to the dimension of mystical transmissions, as in a quotation from one of the biblical Sermon on the Mount blessings.
The installation so assembled remained in place for another three weeks, preventing the space’s usage according to contemporary established practice and at the same time inspiring the appropriate distance in interpreting the object’s meanings and the resulting reflection.

POLE CUDÓW / 2010

Dwugodzinna akcja na Krakowskim Przedmieściu w Lublinie.
Wzdłuż odcinka ok. 40 m pasażu pieszego umieszczona została na trotuarze instalacja wytyczająca linie jakby 4 torów sportowej bieżni. Linie te były ułożone z ok. 2000 orzechów włoskich. Obok, na białych serwetkach umieszczone zostały kamienie umożliwiające rozbijanie skorup orzechów.
Przebieg akcji, po pierwsze, stanowił test indywidualnych i grupowych zachowań setek przemierzających deptak przechodniów.
Po drugie, ujawniał stopień otwartości przechodniów i charakter ich reakcji wobec nietypowego dla standardu zachowań ulicy postępowania anonimowych autorów akcji.
Duża część przechodniów odczytywała trafnie sytuację jako zaproszenie do przyjęcia poczęstunku i inicjatywy kontaktu. Nie wszystkie, z ciągle uzupełnianych przez performerów orzechów, były pełne. Zawiedzenie konsumenci byli kierowani (wraz z pustymi skorupami orzechów) do stolika ustawionego na krawędzi pola akcji. Na stoliku stały dwie szklane misy: jedną z nich wypełniały wyłuskane ziarna orzecha, drugą - perły rzeczne.
Na pytanie zajmującego miejsce przy stoliku animatorki tej sekwencji, zdarzenia :"czym wypełnić Twoją pustą skorupę?" - większość odpowiadała "perłą".
Przebieg wynikających z tego kontaktów i rozmów wykazywał niezwykłe bogactwo i otwartość następujących prawie natychmiast zwierzeń i wyznań odniesionych do indywidualnych losów, pragnień i problemów dotychczas nie znanych sobie ludzi.

MIRACLE FIELD / 2010

A two hour-long action at Krakowskie Przedmieście Street in Lublin.
Alongside approximately forty metres of a pedestrian walkway, an installation was mounted on the pavement, showing what looked like four sprinting tracks, delineated using about two thousand walnuts. Next to them, on white napkins, lay stones for cracking.
The action was, firstly, a test of the individual and collective behaviour of the hundreds of passers-by travelling down the walkway every day.
Secondly, it shed light on the degree of the passers’-by openness towards, and the nature of their reactions to, the unorthodox behaviour of the action’s anonymous authors.
Many passers-by correctly interpreted the situation as an invitation to accepting a snack and an initiation of contact. Regularly replaced by the performers, not all of the walnuts were full. Disappointed consumers were directed (with the empty shells) to a table at the side of the playing field. On the table stood two glass bowls: one filled with shelled nuts, the other with river pearls.
Asked by the sequence’s animator seated at the table what to fill their empty shell with, most replied ‘Pearls’.
The course of the resulting contacts and conversations revealed a unique richness and openness of the almost immediately ensuing confessions and confidences referred to the individual histories, desires and problems of previously unfamiliar people.

OBRONA / 2010

Charakterystyczną cechą systemu prewencji w ocenianym jako kryminogenne środowisku jarmarku Europa i Dworca Wschodniego w Warszawie była widoczna obecność dwuosobowych patroli wyróżniających się jaskrawożółtymi kamizelkami opatrzonymi napisem "Straż ochrony Kolei", "Straż miejska", "Policja".
Sytuacja ta została udramatyzowana w wyniku incydentu, w przebiegu którego został zastrzelony przez policjanta jeden z afrykańczyków handlujących w strefie dawnego Stadionu X lecia.
W ramach przygotowanej przez AR akcji z udziałem uczestników warsztatów w zagrożonej strefie Dworzec Wschodni jarmark Europa operowało przez ok. 3 godziny 20 "patroli" w identycznych jaskrawo żółtych kamizelkach opatrzonych napisami:
Pasterz/Pasterka, Filolog, Etyk, Poeta, Pielgrzym, Husyta, Świadek, Tenor, Obrońca, Muzyk, Rozjemca, Student, Model, Asceta, Klient, Terapeuta, Patron, Obserwator, Cyklista, Uczestnik, Handlowiec.

DEFENCE / 2010

One of the characteristic features of the crime-prevention system at the Jarmark Europa open-air market and the Dworzec Wschodni train stain in Warsaw was the visible presence of two-strong patrols in bright-yellow vests marked ‘Railway Guard’, ‘Municipal Guard’ or ‘Police’.
The situation gained a dramatic dimension following an incident in which an African small-time trader operating at the open-air market of the former Decennial Stadium was shot dead by the police.
As part of the action prepared by the AR with workshop participants, 20 ‘patrols’ operated in the ‘hazard zone’ of Dworzec Wschodni/Jarmark Europa dressed in bright-yellow vests marked by the following labels:
Shepherd/Shepherdess, Ethicist, Poet, Pilgrim, Hussite, Witness, Tenor, Defender, Musician, Negotiator, Student, Model, Ascetic, Client, Therapist, Patron, Observer, Cyclist, Participant and Trader.

OBSERWATORIUM / 2010

Przy ogrodzeniu dzielącym dwa odrębne światy: terytorium stopniowo likwidowanego największego w tej części Europy bazaru - i rozrastającej się infrastruktury powstającego w tym miejscu Stadionu Narodowego ustawiono stanowisko "obserwatorium", które z terenu odchodzącego do historii bazaru pozwalało dostrzegać i analizować symptomy i znaki nowej funkcji i misji tego miejsca.

OBSERVATORY / 2010

By a fence separating two different worlds – the gradually folded-down open-air market, the largest one in this part of Europe, and the growing infrastructure of the National Stadium under construction – an ‘observatory’ post was installed to notice and analyse from there the symptoms and signs of the place’s new function and mission.

ŚLUBNE ZDJĘCIA / 2010

Wprowadzenie w przestrzeń multikulturowego bazaru "efektu obcości" - wielokrotnie powtórzonego motywu zdjęć ślubnych - prowokujących spontaniczne reakcje uczestników bazaru, ujawniających łatwość niestandardowych reakcji, ocieplenia relacji w stosunku do obcych ludzi ingerujących w codzienność funkcjonowania przestrzeni handlowej.

WEDDING PHOTOS / 2010

The introduction of an ‘estrangement effect’ into the space of a multicultural open-air market – a multiplied motif of wedding photos – provoking the participants’ spontaneous reactions, revealing the ease of non-standard behaviour, a warming-up in relationships with strangers interfering in the daily functioning of a commercial space.

GRÓB NIEZNANEGO STRAGANU / 2010

Część straganów likwidowanego, największego niegdyś bazaru była już zamknięta. Symboliczna wymowa tej sytuacji została podkreślona ustawieniem przed jednym z nich, na czas 1 godziny nieruchomej, milczącej grupy spełniającej rolę swego rodzaju rytualnej asysty.

TOMB OF THE UNKNOWN STALL / 2010

Some of the stalls of the liquidated open-air market, once the country’s largest, were already closed down. The symbolic meaning of this was highlighted by placing an immobile, silent group, a sort of mute farewell party, in front of one of the stalls.

CZYTAJCIE / 2010

Wobec pojawiających się w mediach alarmujących ustaleń statystycznych ujawniających katastrofalny stan czytelnictwa w kraju umieszczono, w sąsiedztwie komercyjnych, elektronicznych reklam podobne tablice - wyświetlacze tekstów zawierających śmiałe cytaty z literatury (autorstwa Doroty Masłowskiej) odnoszące się do roli książki w życiu codziennym.

KEEP READING / 2010

In response to alarmist press reports on rapidly falling national readership levels, text screens with bold literary quotations (by author Dorota Masłowska) on the role of books in daily life were installed next to commercial digital billboards.

IKONOSFERA / 2010

Projekt warsztatów i działań z udziałem młodych artystów z Europy Środkowo Wchodniej realizowany w ramach Międzynarodowych warsztatów Teatralnych. Teatr w przestrzeni publicznej/Theatre in Public Space/ przygotowanych przez Instytut Kultury Polskiej UW.

ICONOSPHERE / 2010

Workshops and activities with young artists from Central and Eastern Europe, carried out as part of the Warsaw University Institute of Polish Culture’s ‘Theatre in Public Space’ International Theatre Workshops.

ODLICZANIE / 2009

Akcja plastyczna wpisana w program otwarcia międzynarodowej wystawy Wojna i pokój w katowickiej Galerii Sektor.
Podstawowym motywem akcji wyrażającej ideę obrony było działanie performerów miotających w kierunku potencjalnego zagrożenia kilkadziesiąt świecących żarówek. Kable zasilające światło żarówek miały ograniczoną długość, co powodowało zatrzymanie ich lotu - i roztrzaskanie z hukiem o powierzchnię trotuaru.
Równocześnie, narastająca stopniowo na trotuarze plątanina kabli amortyzowała upadek kolejnych żarówek, które, ciągle świecąc, tworzyły w rezultacie na powierzchni placu regularną barierę świetlną.

COUNTING OFF / 2009

A visual action carried out as part of the opening of the international exhibition War and Peace at the Sektor Gallery in Katowice.
The action’s main motif, expressing the idea of defence, was performers’ hurling several dozen lighted bulbs towards the potential danger. The power-supplying cables were of a limited length, causing the bulbs to stop in midair and crash noisily against the ground.
At the same time, the tangle of cables growing gradually on the pavement amortised the fall of the successive bulbs, which, still glowing, formed a regular light barrier on the square’s surface.

TRZY ZADANIA O REWOLUCJI / 2009

Plac Rewolucji Róż. Tbilisi.
Kolejno realizowane akcje odnosiły się do stanów nietolerancji i fundamentalizmu wskazanych jako zagrożenie realizacji idei każdej rewolucji.
- Odmienność-róże i twarze"
- "Statystyka"
- "Poezja"

THREE REVOLUTION PROBLEMS / 2009

Rose Revolution Square, Tbilisi, Georgia.
The successive actions alluded to states of intolerance and fundamentalism, identified as hazards to the fulfilment of the ideals of any revolution.
Difference – Roses and Faces
Statistics
Poetry

ESEJ III / 2009

W tej wersji Eseju wypowiadanej przez narratora refleksji, odniesionej do ewolucji języka wizualnego AR, towarzyszyły - po raz pierwszy - nie tylko rekonstruowane na oczach widza najbardziej znaczące sekwencje działań podejmowanych w ciągu ostatnich 15 lat, ale również dynamiczny montaż filmowych zapisów historycznych realizacji Akademii Ruchu.

ESEJ - jest pełno wymiarowym spektaklem i zarazem wszechstronną demonstracją oryginalnej metody twórczej teatru wizualnego. Stanowi również podejmowaną zazwyczaj co 7 - 10 lat próbę samooceny grupy twórczej jako podmiotu zbiorowej świadomości i wrażliwości. Wyniki wieloletnich doświadczeń zespołu AR w tworzeniu specyficznego języka teatru zostają zestawione w spektaklu w zupełnie nowych kontekstach, tworzą dynamiczny ciąg obrazów odnoszących się zarówno do doświadczeń sztuki, jak i sposobów przeżywania sytuacji społecznych.
Kolejno przedstawione syntetyczne znaki teatralne interpretują znamienne etapy najnowszej historii społeczeństwa, nie tracąc wartości uniwersalnego komentarza do jego współczesnych dziejów. Na przykładzie ciągów przedstawionych scen widz może odbierać, poza własną interpretacją akcji, również znaczenia z właściwych współczesnej sztuce komunikacji praktyk: teatru codzienności, języka gestu, znaku plastycznego i akcji plastycznej, improwizacji grupowej.
Indywidualne wyznania uczestników tej gry wynikają nie tylko z racjonalnego osądu rzeczywistości, ale również z nastroju chwili, z przebiegu zmieniającego się ciągu skojarzeń. Towarzyszący poszczególnym partiom spektaklu mówiony komentarz przybiera postać refleksji, zarówno wobec społeczno-politycznego tła akcji jak i właściwych Akademii Ruchu sposobów budowania komunikatu artystycznego. Świat - społeczeństwo w spektaklu Esej II śni swój pośpieszny sen, który w takim samym stopniu nabiera wartości moralitetu odniesionego do dramatycznych doświadczeń przeszłości, jak i proroctwa kolejnej próby spoistości społecznych więzi.

ESSAY III / 2009

In this version of Essay, reflections uttered by the narrator, referred to the evolution of the AR visual language, were accompanied, for the first time, not only by reconstructions of the key sequences of actions undertaken during the previous fifteen years, but also by a dynamic visual montage of Akademia Ruchu’s historical projects.

ESSAY

Essay is a full-scale spectacle and at the same time, a comprehensive demonstration of the original creative method of visual theatre. It is also a self-examination, renewed every seven to ten years, of an artistic group as a subject of collective consciousness and sensitivity. The results of the AR’s many years of experience in developing a specific theatrical language are presented in the show in new contexts, forming a dynamic stream of sequences that have to do with the experience of both art and social situations.
The successively presented synthetic theatrical signs interpret the crucial stages of recent social history without losing the value of serving as universal comments on society’s contemporary history. Basing on the sequences of the scenes presented, the viewer can, besides their own interpretation of the action, receive also meanings from practices characteristic for the contemporary art of communication: the theatre of everyday life, of gesture language, of visual sign and action, of group improvisation.
The participants’ personal confessions stem not only from a rational appraisal of reality but also from the mood of the moment, the course of the changing sequence of associations. The spoken commentary accompanying the show’s different parts assumes the form of reflection on both the action’s socio-political background and the AR’s characteristic ways of building the artistic message. In Essay 2, the world – society – dreams its hurried dream, which becomes as much a morality play on the dramatic events of the past as a prophecy of yet another test of social bonds.

SOKI RÓŻNE I CZAS POZNANIA / 2008

Pięciu performerów realizuje 30 - 40 minutową akcję tworzenia znaków i komunikatów składanych z substancji i okoliczności prostych, bliskich naturze. Materiały, substancje, stany skupienia ciał i treści poddawane są różnorodnym próbom, nie wolnym od ryzyka błędu. Czynności, które wykonują performerzy zawierają nie więcej ekspresji niż każdy gest codziennej samoobsługi, ale też potencjał ich symbolicznego oddziaływania jest zależny od tego w jakim celu (który być może nie zostanie ujawniony) zostały one zastosowane wcześniej.
Ale też cechą gestów prawdziwie szlachetnych jest ich jednorazowość, niepowtarzalność wobec zmieniającego się kontekstu.
Materialna postać zwizualizowanych sygnałów werbalnych występujących w tej akcji wydaje się nietrwała: woda, ogień, sposób odkrywania lub zakrywania istotnych zapewne treści lub też składanie jej z dziesiątek klocków, których komunikatywny układ może w każdej chwili ulec rozpadowi.
A zarazem materiał ten sugeruje niewyczerpalność, odnawialność potencjału tego rodzaju gry w "nietrwałość znaczeń".

VARIOUS JUICES AND MEETING TIME / 2008

Five performers carry out a 30-40 minute-long action, creating signs and messages out of simple, natural substances and circumstances. Materials, substances, states of matter of bodies and contents are subjected to all kinds of tests not devoid of the risk of error. The performers’ actions contain no more expression than any gesture of daily self-service, but at the same time the potential of their symbolic significance depends on the purpose (which may not be revealed) for which they have been used for before.
At the same time, truly noble gestures are unique, unrepeatable in a changing context.
The material shape of the visualised verbal signals appearing in this show seems labile: water, fire, the way of uncovering or covering of (probably) important contents or arranging them with dozens of blocks whose communicative order can collapse at any time.
At the same time, the material suggests an inexhaustible, renewable potential of this kind of ‘impermanent meaning’ game.

DIALOG/PODPIS / 2008

Akcja DIALOG zakłada integrację ludzi, reprezentujących różne środowiska społeczne, i kulturowe, etniczne, którzy wykonują niejako "chóralnie" jedną, zsynchronizowaną czynność regularnego zamiatania przestrzeni miejskiej wybranej ze względu na kontekst symboliczny, czy tradycję miejsca. Akcja ta ma najczęściej znaczenie symbolicznego "zamknięcia", odgraniczenia jakiegoś stanu, po którego zaistnieniu pozostaje do wykonania już tylko czynność zamiatania, oczyszczenia, wygaszenia świateł. Uczestnictwo w akcji, na którą składają się skoordynowane, miarowo i płynnie wykonywane czynności dużej grupy ludzi wyzwala poczucie wspólnoty, a nawet specyficznego transu.

DIALOGUE/SIGNATURE / 2008

Dialogue provides for the integration of people representing different social, cultural or ethnic backgrounds who in a ‘chorus-like’ manner, perform the single synchronised action of regularly sweeping up an urban space selected for its symbolic context or tradition. The action usually serves as a symbolic ‘closing’, ending a state or condition that, when completed, asks for no more than sweeping up, cleaning, turning off the lights. Participating in what consists in coordinated, rhythmic and smooth action in a large group of people triggers off a sense of community or perhaps even kind of trance.

CZTERY WYKŁADY / 2007

WYKŁAD to kolejne wydarzenie artystyczne, w ramach którego zespół Akademii Ruchu podejmuje inicjatywę artystycznej interpretacji i rozwinięcia formuły akademickiego wywodu.

Intencją tego przedsięwzięcia jest zarazem odniesienie się, w formie artystycznej interwencji w sferę miejskiej codzienności, do problemów wybranych jako najbardziej charakterystyczne dla czasu przemian w Polsce.

Istota "Wykładu" polega na wyeksponowaniu w przestrzeni publicznej w formie właściwej dla specyfiki akcji plastycznej, poezji wizualnej, znaku teatralnego - komunikatów o niepodważalnej wartości naukowej, opracowanych przy udziale współpracujących z zespołem socjologów i politologów.

Komunikat podany w sposób właściwy dla współczesnego języka sztuki, nie tracąc nic z wartości przesłania naukowego, funkcjonuje w przestrzeni publicznej miasta również wobec przechodniów, w tym ludzi, którzy w dużej części nie są bywalcami sal wykładowych.

Ten typ przedsięwzięcia Akademia Ruchu realizowała z powodzeniem w przeszłości, choć w nieco odmiennych warunkach. Wykład I /"Współczesne problemy socjalizmu"/ prezentowany był w drugiej połowie lat 70-tych zarówno w galeriach (m.in. Dziekanka, Festiwal Sztuki Akcji BWA w Bydgoszczy), teatrach (m.in. Centrum Sztuki Studio, Teatr im. Jaracza w Olsztynie) jak i w aulach wykładowych SGPiS w Warszawie i Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.

Istotą nowego projektu AR będzie realizacja cyklu 4 "wykładów" o odmiennych, charakteryzujących wyzwania stawiane dziś przed społeczeństwem, tematach.

Pierwsze prezentacje poszczególnych tematów wykładów będą odbywały się w kolejnych etapach 2007r. tzn.: maj, październik, listopad, grudzień.

Miejsca akcji będą wybrane podobnie jak w przypadku poprzedniej edycji wykładu - w pobliżu ruchliwego szlaku pieszego lub innych miejscach masowego zgromadzenia. Podobnie jak poprzednio - zależnie od okoliczności przewiduje się zarówno udział publiczności zawiadomionej drogą mailową lub prasową - jak również najbardziej właściwą dla akcji ulicznej formę zgromadzenia: akcja stwarza publiczność. Zazwyczaj, w podobnych przypadkach 300 - 400 osobowa uliczna "widownia" towarzyszy akcji do końca.

W szczególnych przypadkach (festiwale, zaproszenia do równoczesnego przedstawienie zestawu wszystkich tematów w określonym środowisku) przewiduje się możliwość swego rodzaju "seminarium" - tzn., przestawienie w ciągu minimum dwóch dni, kolejno czterech wykładów - prezentujących tezy o podobnym standardzie wywodu naukowego, w krańcowo odmiennych formach kreacji artystycznej i równie odmiennych strategiach perswazji.

Środki artystyczne i techniczne dobrane zostaną stosownie do specyfiki zagadnienia poruszanego w ramach każdego z "Wykładów". W niektórych z realizacji część zadań wykonawczych przyjmą przedstawiciele publiczności.

W każdej definicji czegoś "jako problemu", towarzyszy ukryte założenie jakiegoś stanu idealnego (pożądanego). Tematy, których naukowego opracowania podjęła się grupa analityków to:

A. "O stabilności złudzeń"

Problem: brak poczucia stabilności.

Stan pożądany: stabilność instytucji daje podstawy tożsamości, bezpieczeństwa i przewidywalności; poczucie zakorzenienia i możliwości planowania własnych życiorysów w stabilnym (ojczystym) świecie.

Część zmian ma charakter zewnętrzny (Unia, globalizacja, nowe technologie).

Część zmian wynika z logiki rynku. Marks: proletariat nie ma ojczyzny. analogicznie: rynek nie ma ojczyzny. Przesunięcia na rynku pracy;

Polacy wyjeżdżają za pracą, obcokrajowcy przyjeżdżają do pracy. Rynek kapitału; inwestycje w Polsce itd. W tej sytuacji wymogiem jest stabilizująca polityka. Niestety tworzy ona dodatkową niestabilność: cięcia historii najnowszej (kolejne Rzeczpospolite), brak ciągłości historycznej, gry wokół polityki pamięci historycznej prowadzą do cięcia biografii, problemów z identyfikacją, "mieszanych uczuć" wobec przeszłości (jednocześnie resentymenty i wrogość wobec PRL-u, wobec III Rzeczpospolitej, wobec IV-tej).

Włączamy radio na pierwszą, lepszą audycję polityczną i oto słownictwo: wahadło, przypływy i odpływy demokracji, ruchy tektoniczne, alienacja...

B. "O obcych panach naszych lęków"

Problem: niebezpieczeństwo wykreowania opozycji: proeuropejskie - narodowe.

Stan pożądany; pewne wartości narodowe oczywiste da wszystkich, jako postawa identyfikacji, mobilizacji, porozumienia wokół spraw, które ogólnie można nazwać "dobrem wspólnym" i reprezentacji na zewnątrz.

Jaka instytucja - symbol miałby je obecnie utożsamiać? Zużywanie instytucji symboli; W tym kontekście wyjazdy za granicę otrzymują legitymizację rozsądnych nie tylko z powodów ekonomicznych, ale też jako kontestacja rodzimej durnoty.

C. "O dorosłych na gigancie"

Emigracja jako objaw (konsekwencja) niedopasowania aspiracji ludzi (pracy, poziomu konsumpcji) i możliwości ich realizacji w kraju.

Gry wokół polityki pamięci prowadzą do podcinania zakorzenienia, emigracja jest objawem braku "widzenia przyszłości" własnej w kontekście funkcjonujących instytucji. Jeżeli młodzi ludzie przyjmują, że w ciągu kilku lat muszą rozwiązać kilka życiowych problemów jednocześnie: wykształcenie, praca, mieszkanie, rodzina (dziecko), to muszą mieć przed sobą przewidywalne warunki. Emigracja może pozwalać na rozwiązanie któregoś problemu (pieniądze na mieszkanie). Ale smutne jest to, że ludzie deklarują, że czują się "tam" od razu lepiej. Emigracja jest wskaźnikiem konfliktu indywidualnych strategii (ludzie zawsze wolą być wśród swoich, muszą rozwiązać problem pracy, mieszkania, rodziny) i instytucjonalnych możliwości.

D. "O władzy gry. O grach władzy"

Problem: klasa polityczna. Bardzo niski prestiż polityków; negatywna selekcja. Każda dziedzina życia społecznego wymaga pewnych kompetencji (nauka, gospodarka, sztuka) i przewiduje ścieżki osiągania wysokich pozycji. W polityce powinna obowiązywać ta sama logika. Wydaje się, że polityka działa na zasadzie samorealizującej się prognozy. Niskie notowania polityków, wypowiadane poglądy, że polityka to gnojowica, tworzy sytuację niskiej wybredności wyborców i efektu spełnienia takich założeń.

Pożądana polityka: władza decyzji (kompetencje), możliwość mobilizacji (lub aprobaty) wokół celów (autorytet), ujawniania interesów (reprezentacja).

Obecnie polityka ma za dużo cech gry, sceny, reality show. Bardzo możliwe, że winna jest częściowo ordynacja wyborcza, której zaletą jest reprezentacja, ale w konsekwencji mamy nieustającą wielopartyjność, ciągłe ruchy upadających i podnoszących się partii i nieustanną grę na odróżnianie się od innych (gwarancja kreowania konfliktów). Ostatnie wybory do parlamentu pokazały, że same wybory nie są rozstrzygające, że po nich następuje jeszcze "dogrywka polityczna", która wcale nie musi być zgodna z preferencjami wyborców.
Przy takim systemie wielopartyjnym wymogiem jest kultura negocjacyjna.
Nakładanie się na siebie niestabilności wyborców i niestabilności partii prowadzi do "demokracji sondażowej", do wywoływania wyborców jako gry politycznej, a nie rozstrzygającego głosu wyborcy.

FOUR LECTURES / 2007

LECTURE is another artistic event which serves as a medium for the Akademia Ruchu's initiative of artistic interpretation and development of the academic discourse.

The intent of this endeavour is to comment, via form of artistic intervention in the field of urban everydayness, on some of the problems symptomatic to the time of Polish transformation.

The crux of Lecture is an exposition of various artistic statements in a form characteristic to the nature of artistic action, visual poetry, theatrical signification. Prepared in a cooperation with a group of professional researchers in the fields of social and political sciences these statements will carry an undeniable scientific value.

Put in a manner characteristic to the contemporary art language, a statement successfully penetrates the public space of the city reaching pedestrians, including people who are hardly regular lecture-goers, without a loss of the scientific content.

Such type of an artistic endeavour has been successfully carried out before by the Akademia Ruchu, although in slightly different circumstances. Lecture I /'Contemporary Problems of Socialism'/ was presented in the second half of the 1970s in galleries (including Dziekanka, BWA Festival of Action Art in Bydgoszcz), theatres (Art Centre Studio, Jaracza Theatre in Olsztyn) and lecture halls of SGPiS in Warsaw and Akademia Ekonomiczna in Poznan.

The essence of the Akademia's latest project is the performance of 4 'lectures' on 4 different topics concerning challenges ahead of the contemporary society. Each topic will have its premiere consecutively in May, October, November and December of 2007.

The choice of the action's location will be depend on the same criterion as previously, which was the proximity of a busy pedestrian route or other public meeting point.

As in the past, depending on the conditions, an audience may be informed by mail or press news or not informed at all, in accord with the street action most suitable rule: action creates its audience. Usually, in similar events, an 'audience' of 300 to 400 spectators accompanies the action till its end.

In special situations (art festivals, presenting all 4 topics simultaneously in a specific environment) a 'seminar' rather than a 'lecture' may be the most convenient form, that is, performing 4 lectures one after another - within a period of at least two days - all 4 lecture theses should meet a common academic standard while the forms of artistic creation and strategies of persuasion should vary as much as possible.

Artistic and technical means of each Lecture will depend on the topic. In some cases, part of the task of performance will be passed on the spectators.

Every definition of a problem conceals within itself a hidden notion of perfection (the ideal) to which the problem refers by opposition. These are the topics prepared by our group of analysts:

A.'Stability of Illusions'

Problem: lack of sense of stability.

The ideal: stable institutions as a base for identity, security and predictability; sense of having strong roots and ability to shape one's own life in a firm and steady world (homeland).

External factors of the process of transformation: EU, globalisation, new technologies.

Internal factors are an outcome of the logics of market: Marx's diagnosis 'the proletariat has no homeland', analogically - market has no homeland.

Shifts on the labour market; Poles seek work abroad, foreigners come to work in Poland.

Capital market; foreign investments etc. In such conditions a stabilizing policy is a must. Unfortunately, it creates a new source of instability: gaps in latest history (successive 'Polish Republics'), lack of historical continuity, playing with policies of historical consciousness leads to cutting holes in people's biographies, problems with identification, 'mixed feelings' about the past (resentment and hostility towards the People's Republic, the III Republic, the IV Republic).

Tune into any given political programme on the radio, here's the vernacular: pendulum, highs and lows of the tide of democracy, tectonic drifts, alienation.

B.'Alien Masters of Our Fears'

Problem: a threat of creating an opposition of the 'Pro-European' against the 'National'.

The ideal: certain national values, questioned by no-one, as a pivotal point in the process of identity-making, organisation and cooperation concerning 'common good' and representation abroad.

What institution or symbol could possibly embody such values now? Wearing out symbols. Because of that, leaving the country becomes a sensible choice not only out of economical reasons, but as a certain way of challenging the dumbness at home as well.

C.'The Runaway Adults'

Emigration as a symptom (or a consequence) of large disproportions between people's aspirations (work, consumption standard) and possibilities of success.

Playing with the policies of memory result in social 'rooting out', emigration is a result of inability to envisage one's own future in the context of current institutions. Knowing they will have to face multiple problems at once (i.e. education, work, accommodation, family, children) young people search for predictability. Emigration may provide easier solution for some of the problems (e.g. earning money for a flat), but what is more important, young people report, sadly enough, that they instantly feel better just being 'there'.

Emigration level indicates severity of the conflict between individual strategies (people prefer to remain among fellows, but have to deal with the problem of housing, work, family etc.) and institutional possibilities.

D.'The Power of Game. The Game of Power'

Problem: the political class. Low prestige of political career, negative selection.

Politics, as every other field of social interactions (such as science, economics, art), should require individuals to meet certain criteria of competence and offer paths of professional advancement.

It would seem that political mechanics is one based on the principle of self-fulfilling forecast. Generally low level of public support for politicians, expressed opinions about the world of politics being a worthless business create an electorate with low expectations and, eventually, renders such opinions true.

Ideal politics: power of decision-making (competence), ability to motivate and create support for common goals (respected authority), reveal of interests (representation).

CHIŃSKA LEKCJA / 2006
Cykl krótkich performances zespołu

Na przygotowaną do prezentacji publicznej całość składa się szereg performances, krótkich wystąpień pięcioosobowego zespołu trwających od pięciu do dziesięciu minut. Ich podstawową cechą jest jedność formalna wywodząca się z rozwijanych od trzydziestu lat poszukiwań AR w obszarze języka wizualnego teatru.

Swobodne działanie grupy przechodzącej od prywatności do skondensowanej, wymagającej niezwyczajnej sprawności fizycznej akcji plastycznej jest jedną z cech teatru zachowań - jak określa swą praktykę twórczą Akademia Ruchu.

Podobnie jak w większości realizacji AR, również i w tym przypadku doświadczenie formalne nie wyklucza społecznego odniesienia komunikatu, a wprost przeciwnie - służy wydobyciu jego podtekstu.

Istotną cechą nowej inicjatywy AR jest uniwersalność formuły, która prowadzi do wykorzystania tego samego materiału pracy twórczej w każdych warunkach, wobec każdej publiczności, w dowolnych konfiguracjach jego części składowych.

CHINESE LESSON / 2006
A series of short performances by the group

The entire piece is composed of a series of performances; short five to ten minute pieces involving five members of the group. Originating out of thirty years of AR's experience in building their own visual theatre language, the performance adopts a unison form.

The group's uninhibited actions move between private moments and those concentrated ones which require exceptional physical theatre capabilities - one feature that's closely associated to Akademia Ruchu's definition of their own creative practices.

As with most of AR's performances, form does not eliminate from making a social comment, in fact, quite the opposite, in this case it serves to unearth the action's own implied meaning.

An important feature of this new initiative is the universality of formula, which leads to the application of the same creative material under any condition, before every type of audiences, and under any number of configurations.

WYRAŹNIE. W MILCZENIU. / 2006

Akcja z tego cyklu została przeprowadzona po raz pierwszy 2 lipca w Warszawie, tworząc w ten sposób wzorzec manifestowania podobnej intencji komunikatów (w jakimś sensie nawiązujących do wcześniej stosowanych motywów "moralitetu") w podobnych warunkach przestrzeni.

Na dwóch przeciwległych brzegach Wisły (Czerniaków i Saska Kępa) działały dwie grupy wykonawców, z których każda, realizując własny proces "budowy" stanowiła zarazem widownię akcji widocznej na drugim brzegu. Istotnym i spełnionym założeniem akcji, był czynny w niej udział nieograniczonej liczebnie publiczności (na brzegu czerniakowskim - ok. 300 osób, na brzegu praskim - ok. 150 osób). W fazie wstępnej akcji zapalono światła we w wnętrzach kilkuset kubików z matowego tworzywa (o wymiarach 50 cm), które stawały się w ten sposób widocznymi w półmroku z daleka lampionami. Świecące migotliwym światłem umieszczonych w ich wnętrzu świec sześciany stawały się budulcem, przenoszonym w obszarze ok. 50 m pola akcji, tworzącym zmienne konfiguracje świetlistych form łączonych i demontowanych na przemian. W finale akcji jej uczestnicy wypełniali rusztowanie 20 m x 4 m początkowo abstrakcyjnymi, geometrycznymi układami sześcianów, które stopniowo zaczynały przybierać kształt liter ułożonych w czytelny przekaz. Ściany ustawionych nad brzegiem Wisły monumentalnych napisów były widoczne z daleka, odbijając się w lustrze wody. W realizacji warszawskiej użyto słów w jakiś sposób wpisanych w kontekst historii tego miasta. Na brzegu czerniakowskim skierowano w ten sposób za Wisłę wezwanie "PATRZ". Na brzegu Pragi napis tworzył odpowiedź "PAMIĘTAJ".W przypadku kolejnych akcji z tego cyklu (realizowanych na obydwu brzegach jeziora maltańskiego w Poznaniu) budowane w podobny sposób napisy odnosiły się bardziej do współczesnego kontekstu politycznego. Pierwsza akcja tworzyła relację słów: "POZNAJ - WYBIERAJ" druga zaś, realizowana nazajutrz "NIE RÓWNAJ - PORÓWNUJ".

CLEARLY.IN SILENCE / 2006

The first action of this series was carried out on the 2nd of July in Warsaw, creating a model for manifesting similar messages (in a way referring to the previously employed motifs of a 'morality play') in similarly defined circumstances.

ŚWIATŁO I CIĄŻENIE / 2002

Akcja o charakterze wyjątkowo lirycznym, w stosunku do pozostałych działań AR. Realizowana w mroku, w wyjątkowo rozległej przestrzeni (minimum 100 m x 100m), wprowadzała w pole widzenia publiczności kolejne świetliste formy lampionów o kształcie sześcianów, które rozmieszczone ( w ilości ponad 100 sztuk) w całej szerokości pola akcji stawały się w końcu budulcem symbolicznej, jaśniejącej w ciemności piramidy. Wykonawcy akcji nie eksponowali bezpośrednio swej obecności, poza wstępnym, jednostkowym działaniem jednego z nich, który dźwigał z ziemi, i podnosił do frontalnej pozycji dwie wielkie tablice mieszczące teksty: LECZ TAM GDZIE JEST ZŁO / ROŚNIE TYLKO NADZIEJA.

LIGHT AND GRAVITY / 2002

The action was modified to take into account the local circumstances. Because the requirement of a completely dark background could not be met this time (some apartment and shop windows remained illuminated), the initial sequence consisted in arranging the lanterns into a pattern following that of the remaining illuminated windows on the wall parallel to the audience.

JAK ŚNIMY ŻE ŻYLIŚMY. TYLKO JEDNA GODZINA. / 2003

Spektakl ten nie ma charakteru linearnej opowieści, w ramach której poszczególne, następujące po sobie elementy wykazują zależności charakterystyczne dla narracji opartej na związku przyczynowo-skutkowym. Jest to collage obrazów, przedstawiających czynności człowieka, które równie dobrze mogą służyć funkcjom społecznym jak i wyrażać genetyczną skłonność człowieka do bezcelowego samo zatrudnienia.

Relacje pomiędzy aktorami nie mają charakteru dialogowego. Powolny, monotonny rytm przedstawienia prostych czynności ma medytacyjny charakter mantry, stanowiącej raczej symboliczne zaklęcie wypowiadane w imię idei życia czynnego niż czynność służącą doraźnym celom. W ciągu całego spektaklu postacie aktorów są przesłonięte manekinami niedźwiedzi panda, co daje możliwość bardziej wyraźnego oddzielenia gestu, rodzaju czynności (zachowań) od banalnego kontekstu ludzkiej codzienności. Ideę spektaklu wyrażają również komentarze słowne dobiegające z symbolizującej komunikację ze światem zewnętrznym czerwonej budki telefonicznej ustawionej w centrum sceny.

HOW WE DREAM ABOUT HAVING HAD LIVED. ONLY ONE HOUR. / 2003

The nature of this piece is not that of a linear story - where certain successive elements display a need for narration basing themselves within a relationship of cause and effect. What this is, is a collage of images that present human activities - which could just as easily be described as social functions, or activities which display a genetic tendency of humanity's aimless need for self-engagement.

The actor's interactions between themselves are not that of dialogue. Slow, monotonous rhythm, at which the simple activities are performed, contains a meditative quality of a mantra. This is more representative of a symbolic incantation uttered in the name of an active life rather than towards those activities which simply serve a provisional aim. Throughout the entire piece, the actors are 'hidden' behind manikins of panda bears. This provides an opportunity for a more explicit separation of gesture; a kind of activity (or behaviour) that's outside the banal context that humanity's everyday provides. The intention of the piece is illustrated further by 'remarks' from a red telephone booth that's situated in the middle of the stage.

MAŁA SCENA / 2001

W praktyce twórczej Akademii Ruchu niejednokrotnie przychodzi czas na realizacje form pośrednich - pomiędzy przedstawieniem scenicznym a akcją plastyczną.
Równie interesująca dla zespołu AR staje się w podobnym przypadku odmiana podejścia do publiczności, w której tym razem dostrzega się i wyróżnia cechy osobowe ludzi zaproszonych do wspólnego stołu - i dostrzegających siebie nawzajem wobec wspólnego doświadczenia.
Tak ponad sprawami codzienności jak i ponad ułudą, umownością teatru unosi się podobna aura oczekiwań i obietnic. W jednej i drugiej sferze doświadczeń doszukujemy się chętnie okoliczności wyjątkowych, a nawet odświętnych. A jeśli nawet one zawodzą - to trening niespełnień ( czy też - spełnień symbolicznych ) może równie dobrze służyć obydwu stronom SPOTKANIA.

SMALL SCENE / 2001

In AR's creative practices there often comes a time for producing intermediary forms -something between a stage production and a (visual) art action.
What's interesting for the AR group at that time, is the different way one approaches the public. A public with whom one sees and is in a position to single out personal attributes of those individuals who have been invited to sit at the same table, thus noticing one another within a shared experience.
As with every day's affairs and delusions, above the conventionality of theatre there also lingers an aura of expectations and promises. In one as in the other, we look for occasions that are exceptional, even ceremonial. And what if they let us down? Then the experience of disappointment (or symbolic accomplishments) can just as well serve both sides of the MEETING.

TYSIĄCE RĄK / 2001

"Tysiące rąk" to forma wyrazistej wizualnej akcji plastycznej podporządkowanej regułom procesu budowy. Jej przebieg i finał przeciwstawione są ironicznej uwerturze odniesionej do symbolu skompromitowanej ideologii. Stryktura przestrzenna tworzona przez aktorów to również sugestia krystalicznego modelu systemów fizycznych i ideowych, w odniesieniu do których człowiek podejmuje swoje działania. Jest ona demonstrowana publiczności, ale również wykazuje możliwość zatarcia podziału na scenę akcji i jej widownię, która może również zostać postawiona wobec wyzwania do czynnego uczestnictwa.

A THOUSAND HANDS / 2001

'A thousand hands' is clearly a (visual) art action subordinated within principles of a building process. It's development and finale are contrasted by an ironic overture that relates to symbols of a discredited ideology. Created by the actors, the spatial structure also suggests a physical and ideological crystal model, in relation to which the individuals undertake their actions. Although it is very much played out for the audience, there also exists a possibility of blurring the division between the action of the stage and the viewer who is also placed into a position of accepting the challenge of active participation.

CLINIC.EXIT / 2000

Pod względem formalnym spektakl jest w dużej części próbą zdynamizowania roli słowa (przekazu słownego) w teatrze. Interesujące jest zarówno zamknięcie akcji pomiędzy trzema, czterema podstawowymi znakami teatralnymi jak i użycie środków medialnych i efektów widowiskowych w stopniu dotąd w AR nie stosowanym.

Przychodnia. Exit. zachowuje formę spektaklu wizualnego, a zarazem realizacji "strumieniowej" właściwej dla wcześniejszych doświadczeń Akademii Ruchu, w ramach której zdarzenie sceniczne stanowiło wykadrowany czasowo etap żyjącego procesu, nawarstwiającego w kolejnych pokazach publicznych nowe konkluzje i nowe elementy wypowiedzi.

Motywem wyjściowym spektaklu jest nazwanie tych aspiracji człowieka, które mogą uczynić go skutecznym konkurentem - wobec innych ludzi i wobec wyobrażonych wyzwań przyszłości. Żeby górować nad innymi trzeba dokonać korekt i udoskonaleń swojej osobowości. Należy sfabrykować nowy ideał według pragmatycznych i doktrynalnych motywacji.

Tak zamierzone porządkowanie świata wymaga stworzenia sprawnego aparatu uwodzenia zmysłów. Stan odurzenia wywołany procederami unifikacji dobrze służy kreatorom polityki jak i wizjonerom nowego porządku moralnego w skali globalnej. Co rządzi światem: Pieniądz czy Strach? Świat urządzony przez dobrze opłacanych ekspertów przybiera formę wielkiego gadżetu. Taki gadżet absorbuje kult równy religijnemu.

CLINIC.EXIT / 2000

Formally speaking, the performance is largely an attempt to animate the role of the use of the word (word transference) in theatre. What's interesting is that the action is arranged within just three or four basic theatrical signs. What's also interesting is the use of multimedia and spectacle, previously not employed by AR to such a degree.

Maintaining the form of a visual performance, 'Exit. Clinc.' is a 'fluid' piece that sustains AR's earlier practices, where what happens on stage represents a moment framed by time. A process that cultivates new conclusions and new elements of expression, after each successive public showing.

The reference point of the performance is in the naming of a person's aspirations, which could transform that individual into an effective competitor - both in relation to other people and imaginary challenges of the future To be above the others, one has to make corrections and improvements to one's personality. One should fabricate a new ideal according to doctrinal and pragmatic motivations.

Such world-order purposes require the creation of a proficient mechanism that seduces the senses.

A state of stupor, brought about by procedures of unification, serves the creators of politics and visionaries of a new moral order within a global scale. What makes the world go round: Money or Fear? Organised by well paid experts, the world takes on the form of a big gadget, a gadget that has the capability to absorb a cult equal to that of religion.

JANUSZ BAŁDYGA "WARUNKI KOMUNIKACJ WIZUALNEJ":

Szereg zadań związanych zarówno z poznaniem i wykorzystaniem środków wyrazowych teatru wizualnego jak i sztuk plastycznych. Podstawowe doswiadczenie związane z interpretacją i oznaczaniem miejsca działania, a także wyborem lub zbudowaniem plastycznych przedmiotów i obiektów, których użycie nabiera równoważnej do ekspresji aktorskiej własciwosci komunikowania.
Warsztat ma na celu działania i refleksje dotyczące aktywności na pograniczu sztuk wizualnych, a więc teatru i szeroko pojmowanych sztuk plastycznych. Będziemy pracować nad świadomym i odpowiedzialnym użyciem zachowania, gestu, znaku, prostego komunikatu. Równoprawnym tworzywem twojej pracy może być słowo, gest, ślad pozostawiony na papierze, zachowanie, dźwięk. Szukamy analogii w świecie otaczających nas zjawisk znakowych, staramy się je rozpoznać i porządkować. Wykonane przez nas doświadczenia pozwola na lepszy kontakt ze zjawiskami nowej sztuki, wobec której zajęcie twórczego stanowiska jest nierzadko warunkiem poznania i właściwego odbioru.

JOLANTA KRUKOWSKA "ŚWIADOMOŚĆ CIAŁA I TRENING RUCHOWY W PRACY AKTORA"

Cykl ćwiczen ułatwiający rozpoznanie możliwości motorycznych i ekspresywnych ciala. Elementy podstawowego treningu teatru ruchu i dyscypliny zachowań. Doświadczenie medytacyjnych wartości ruchu.