"Armia" to dynamiczna akcja plastyczna,
której kolejne ciągle aktualizowane wersje stanowią próbę interpretacji
zmiennych losów Europy. Nasza wiedza o świecie często przybiera charakter
statystycznej układanki angażującej naszą uwagę i pamięć w stopniu
zależnym od doświadczenia kulturowego i standardów życia codziennego.
"Armia" mówi o porządku i o zakłóceniu porządku, o kierunku i o utracie
kierunku. Mówi także o potencjale mapy ludzkich losów - jej lokalnej
i symbolicznej dramaturgii.
W pierwszej fazie spektaklu aktorzy wyznaczają pole akcji a zarazem
pozbawiają je, w sposób symboliczny, nawarstwień codzienności. Czyszczą,
"sterylizują" wybrany fragment placu lub trotuaru przygotowując go
w ten sposób do przyjęcia roli ołtarza ofiarnego, albo też czystej
karty, na której za chwilę zostaną zapisane znaki uniwersalnego przesłania.
Zachowania te znajdują też odniesienie do dramaturgii faktów kształtujących
świadomość
współczesnego człowieka.
Po tej próbie, zarówno manifestacja sprawności budowania integrującego
zbiorowość w tworzeniu ładu przestrzennego, jak i pełna przewrotnych
komunikatów i zbędnych wskazówek gra pomiędzy grupą i jednostką
nie powinna pozbawiać widza ostrożności: ten świat nie jest światem
prostych prawd i ścieżek.
Eksplodująca następnie demoniczna, nasycona dramatycznymi komunikatami
z pola walki o ludzkie losy muzyka, jak również pełne rosnącej pasji
zachowania aktorów przedstawiają świat jako pole dramatycznych zmagań
o dobro ludzkich spraw, a zarazem pejzaż koncentracji świateł pamięci
czyniącej człowieka świadomym i uczestnikiem życiowej grupy.
<<< POWRÓT
|