|
Spektakl ten nie ma charakteru linearnej opowieści, w ramach której poszczególne, następujące po sobie elementy wykazują zależności charakterystyczne dla narracji opartej na związku przyczynowo-skutkowym. Jest to collage obrazów, przedstawiających czynności człowieka, które równie dobrze mogą służyć funkcjom społecznym jak i wyrażać genetyczną skłonność człowieka do bezcelowego samo zatrudnienia. Relacje pomiędzy aktorami nie mają charakteru dialogowego. Powolny,
monotonny rytm przedstawienia prostych czynności ma medytacyjny charakter
mantry, stanowiącej raczej symboliczne zaklęcie wypowiadane w imię
idei życia czynnego niż czynność służącą doraźnym celom. W ciągu
całego spektaklu postacie aktorów są przesłonięte manekinami niedźwiedzi
panda, co daje możliwość bardziej wyraźnego oddzielenia gestu, rodzaju
czynności (zachowań) od banalnego kontekstu ludzkiej codzienności.
Ideę spektaklu wyrażają również komentarze słowne dobiegające z symbolizującej
komunikację ze światem zewnętrznym czerwonej budki telefonicznej
ustawionej w centrum sceny. |
|
|
