W praktyce działań Akademii Ruchu niezmiennie utrzymuje się priorytet odkrywania, badania, a także odnawiania formalnego potencjału wizualnego języka teatru. Podobnie niezmiennie towarzyszy temu ryzyko związane z podejmowaniem również takich motywów, których potencjał wydawał się wyczerpany.

Dążenie do oryginalnej postaci integralności ideowego przesłania wypowiedzi i jej znakowego odpowiednika wydaje się wystarczającym powodem podjęcia tego typu ryzyka. Również atmosfera, specyfika środowiska spotkania teatru i widza stanowi istotny składnik programu wystąpienia.
Akcja ta w punkcie wyjścia ukazuje zwielokrotnienie odbicia "Teatru codzienności" - zachowań ludzi podporządkowanych powtarzanym rytuałom. W rozwiniętej fazie podejmuje próbę ich ingerencji i nieco poetyckiej refleksji wobec potencjału ludzkiej niewiedzy.

Tego typu wystąpienia A.R. zawsze odnosiły się do kontekstu społecznego, do różnych, do różnych poziomów świadomości społecznej - odczytywanej i interpretowanej dzisiaj.
Również i ta akcja odbija , w zamierzeniu jej twórców, cienie i echa rzeczywistości w sposób, który skłania do poszukiwania jej kontrapunktu.

<<< POWRÓT