"Armia" to dynamiczna akcja plastyczna, której kolejne ciągle aktualizowane wersje stanowią próbę interpretacji zmiennych losów Europy. Nasza wiedza o świecie często przybiera charakter statystycznej układanki angażującej naszą uwagę i pamięć w stopniu zależnym od doświadczenia kulturowego i standardów życia codziennego. "Armia" mówi o porządku i o zakłóceniu porządku, o kierunku i o utracie kierunku. Mówi także o potencjale mapy ludzkich losów - jej lokalnej i symbolicznej dramaturgii.
W pierwszej fazie spektaklu aktorzy wyznaczają pole akcji a zarazem pozbawiają je, w sposób symboliczny, nawarstwień codzienności. Czyszczą, "sterylizują" wybrany fragment placu lub trotuaru przygotowując go w ten sposób do przyjęcia roli ołtarza ofiarnego, albo też czystej karty, na której za chwilę zostaną zapisane znaki uniwersalnego przesłania.

Zachowania te znajdują też odniesienie do dramaturgii faktów kształtujących świadomość
współczesnego człowieka.

Po tej próbie, zarówno manifestacja sprawności budowania integrującego zbiorowość w tworzeniu ładu przestrzennego, jak i pełna przewrotnych komunikatów i zbędnych wskazówek gra pomiędzy grupą i jednostką nie powinna pozbawiać widza ostrożności: ten świat nie jest światem prostych prawd i ścieżek.

Eksplodująca następnie demoniczna, nasycona dramatycznymi komunikatami z pola walki o ludzkie losy muzyka, jak również pełne rosnącej pasji zachowania aktorów przedstawiają świat jako pole dramatycznych zmagań o dobro ludzkich spraw, a zarazem pejzaż koncentracji świateł pamięci czyniącej człowieka świadomym i uczestnikiem życiowej grupy.

<<< POWRÓT