|
AR/Punkty
zwrotne/wybrane przykłady AR jako pierwszy teatr z Polski uczestniczyła w Światowym Festiwalu
Teatrów w Caracas prezentując Collage i Lektorat
I. W plebiscycie prasy festiwalowej, krytyki
i studentów została uznana, obok "Communa Lisboa" i "Manhattan
Project NY" za najważniejsze wydarzenie festiwalu.
Szare plakaty:
w miejscach przeznaczonych do zawieszania plakatów i afiszów propagandowych,
w ich sąsiedztwie, umieszczane były szare, niezadrukowane formaty
plakatów.
Lipiec: Sztokholm. Spektakl w Akademii Filmowej ("Collage
II"; "Autobus"), uliczne prezentacja "Lekcji". Świnoujście. Fama 77. Koordynacja teatralnych działań w programie
festiwalu i prowadzenie Wrzesień: udział w Międzynarodowym Atelier Poszukiwań Teatralnych w Bergamo. Prace i pokazy warsztatowe, wielokrotne prezentacje filmów z akcji miejskich AR."Barwy ochronne", akcja filmowa dedykowana uczestnikom obozu aktywu kulturalnego SZSP w Rozalinie: symultaniczna projekcja, na 3 osobnych ekranach, materiałów filmowych dokumentujących ekspresję odmiennych form zaangażowania w sport, sztukę i politykę. Październik: realizacje uliczne "Lekcji" w Legnicy,
Lubinie i Polkowicach Prace nad nową formą spektaklu - "Wykład".
Pierwsze prezentacje Wykładu w Dziekance. Marzec: w Warszawie akcje Czerwone i białe oraz Krokusy. Ponowne występy w Poznaniu na zaproszenie Teatru Ósmego Dnia: Wykład w aulach Uniwersytetu im. dama Mickiewicza i Akademii Ekonomicznej. Pokazy Wykładu w Warszawie (m.in. aula SGPiS) Maj: wyprawa do małych miejscowości podlaskich, uliczne realizacje Lekcji (Szczuczyn, Radziłów, Goniądz, Biała Podlaska). Lekcje na warszawskim Ursynowie - po spektaklu interwencja przedstawicieli RO SZSP i KW PZPR, w jej rezultacie zostaje wydany zakaz prezentacji Lekcji w Warszawie. Czerwiec: prace warsztatowe nad motywem Relacje, realizacje w formie działań ulicznych (warszawskie Stare Miasto, schody ruchome przy placu Zamkowym, Krakowskie Przedmieście, stacja WKD w Ursusie). Czerwone i białe -
akcja dedykowana pasażerom miejskiej komunikacji, którzy przejeżdżając
mostem Śląsko - Dąbrowskim, spoglądali na zamarzniętą Wisłę. Działanie
realizowane w ciągu dwóch tygodni na tle lodu zamrożonej rzeki
polegało na dynamicznej animacji (przez nieustanną zmianę konfiguracji)
jaskrawoczerwonych, 20 - 30 metrowych pasów płótna. Krokusy - pocztówkowe pomniejszenia najbardziej wymownych PRL- owskich plakatów propagandowych lat 70-tych zostały przetworzone w formę miniaturowych plansz propagandowych, a następnie umieszczone na skwerze Prusa przy Krakowskim Przedmieściu, w pobliżu przystanku autobusowego - w czasie pierwszych opadów śniegu. Plansze stały się widoczne dla przechodniów dopiero po wiosennej odwilży. Wycieczka - publiczność zajmowała miejsca w wynajętym autokarze. Autokar, przemierzając trasę po mieście, zatrzymywał się przed obiektami w sposób znaczący reprezentatywnymi (Komitet Centralny PZPR, Rada Ministrów, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, ambasada ZSRR, Urząd Cenzury, Sejm, więzienie na ul. Rakowieckiej). W miejscach postoju przewodnik odczytywał stosowny fragment konstytucji PRL, odpowiedniej ustawy lub Kodeksu Karnego. Lipiec: udział w festiwalu Del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagna we Włoszech: m.in. akcje Ogień, Polski węgiel, Dom II, Spotkanie z Campesino, Bramy miasta, Człowiek i jego rzeczy; dziesięciodniowy warsztat z włoską młodzieżą teatralną. Uliczne realizacja Europy z udziałem aktorów włoskich. Polski węgiel -
na ulicy w Santarcangelo di Romagna sprzedawano 70 kg węgla kamiennego
w porcjach (po 20 dag) oraz specjalnych, luksusowych opakowaniach.
Sprzedaż wspierana była akcją promocyjną przeprowadzoną w formie
reklamowego show. Człowiek i jego rzeczy -
całodzienna ekspozycja postaci półnagiego człowieka stojącego pośród
kilkudziesięciu rzeczy, które tworzyły rodzaj słownika przedmiotów
codziennego użytku. Wykład - Krytyczna analiza realnego socjalizmu zawarta w opracowaniach
(...) została przedstawiona w formie akademickiego wykładu, którego
ilustrację stanowiły przedstawione przez aktorów (zamiast przezroczy)
plakatowe sytuacje potęgujące siłę politycznej aluzji dezawuującej
nie sprowadzającą się w praktyce ideologię. Tak funkcjonujące znaki
plastyczne były włączone przez posługującego się klawiaturą zmiany
świateł wykładowcę, podobnie jak muzyka towarzysząca kabaretowym
tańcom wykonywanym przez solistki w przerwach pomiędzy sekwencjami
wykładu.
Czerwiec - Październik: w Warszawie przygotowania (praca z maską) i realizacja akcji Kolekcja. Kolekcja - piwnice Dziekanki stały się prawie dwa miesiące pracownią modelarską - stworzono tam warunki do realizacji gipsowych odlewów twarzy, co z kolei umożliwiło wykonanie 90 masek z papier mache. O "udostępnienie" swych twarzy poproszeni byli zarówno ludzie z najbliższego otoczenia teatru (m.in. Konstanty Puzyna), jak i przechodnie z Krakowskiego Przedmieścia oraz robotnicy z pobliskiej budowy. Kolekcja zaginęła w czasie wymuszonej ewakuacji AR z Ośrodka Kultury "Cora" w stanie wojennym.
Lipiec: udział w festiwalu Del Teatri in Piazza w Santarcangelo di Romagna: m.in. realizacja Projektu miasto, w tym Domu IV, Słów, Polskiego stołu, Pokazania miasta, Piccolo mondo, Powiększeń, Czasu, Symfonii nocnej. Projekt miasto - w ramach "Festival Internazionale del Teatro in Piazza" w Santarcangelo di Romagna Akademia Ruchu jako jedna z trzech zaproszonych grup (obok Els Comendiants i Teatro Potlach) uzyskała możliwość realizacji własnego projektu festiwalu, w sąsiadującym z Santarcangelo, liczącym 10 tys. mieszkańców Verucchio. W ramach dwutygodniowego pobytu AR przygotowała około 40 zdarzeń teatralnych, akcji plastycznych, inicjatyw z pogranicza sztuki i komunikacji społecznej. Słowa - (wyprzedzające otwarcie festiwalu) przestrzeń miejscowych sklepów stopniowo wypełniano informacjami w języku polskim. Polski stół -na
centralnym placu Verucchio ustawiono przykryty białym obrusem stół
długości 60 m. Wieczorem członkowie AR podjęli ok. 1000 mieszkańców
plackami ziemniaczanymi oraz czerwonym barszczem. Pokazanie miasta -
wyeksponowanie za pomocą światła, muzyki i specjalnych zabiegów
plastycznych tych cech miasta, które określały jego charakter,
a których mieszkańcy nie zawsze byli świadomi. Częścią akcji było
przeprowadzenie labiryntem uliczek przez aktorów AR procesji mieszkańców
na nowo "odczytujących" swe miasto. Piccolo mondo - zebranie (przy współudziale miejscowej młodzieży) zużytych i zaniedbanych zabawek z całego miasta, a następnie ich ożywienie w ramach akcji przeprowadzonej na głównym placu Verucchio. Powiększenia - codzienne, stopniowe powiększanie umieszczonej na fasadzie ratusza tablicy z nazwą placu (Piazza Malatesta) oraz tabliczki określającej parametry instalacji wodociągowej. Czas - aktorzy
ubrani w jaskrawo pomarańczowe ubrania przez cały dzień powtarzali
w zwolnionym tempie, z analityczną starannością, repertuar codziennych
zachowań mieszkańców. Symfonia nocna - akcja kończąca każdy dzień aktywności AR. Rodzaj medytacji ruchowej z udziałem kilkudziesięciu osób ustawionych w czterech rzędach, zamiatających za pomocą tradycyjnych, brzozowych mioteł miejski plac. Istotne było opanowanie spajającego grupę powolnego, rozkołysanego rytmu, a tym samym osiągnięcie pełnej harmonii współdziałania. Akcji towarzyszyła muzyka: spreparowany przez Simona Thorne'a i wielokrotnie powtórzony fragment Złota Renu Wagnera. Działająca grupa była oświetlona tylko jednym, ustawionym z tyłu reflektorem. W miarę powolnego cofania się zespołu w stronę reflektora jego cienie rosły i przenosiły się na ściany przeciwległych domów. W końcu zwarta grupa zasłaniała światło reflektora. Październik: udział w Łódzkich Spotkaniach Teatralnych: premiera Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, ponadto Wykład, Gry, akcja Dom V zrealizowana przy ul. Nawrot
Październik: akcja Sprawiedliwość jest ostoją w Warszawie. Grudzień: akcja Warszawa Gdańska II przed Dworcem Gdańskim w Warszawie. Zielnik -
zbiory wytworów współczesności (strzępy gazet, grafika reklamowa
i propagandowa, znaczki pocztowe, formularze, standardowe produkty
żywnościowe) zostały umieszczono w przejrzystych, sześciennych
bryłach lodu. Eksponowane były w ciągu dwóch tygodni w rejonie
Krakowskiego Przedmieścia, placu Zamkowego i placu Defilad. Sprawiedliwość jest ostoją -
w czasie, gdy w Sadzie Wojewódzkim w Warszawie trwała rejestracja
NSZZ "Solidarność", aktorzy AR na dachu pawilonów stojących
po drugiej stronie ulicy rozwinęli 30-metrowej długości transparent
z napisem " Sprawiedliwość Jest Ostoją Mocy i Trwałości Rzeczpospolitej".
Napis stanowił lustrzane odbicie takiego samego tekstu wykutego
na fasadzie sądu. Warszawa Gdańska II -
w rocznicę wydarzeń grudniowych na Wybrzeżu przed Dworem Gdańskim
ustawiono rzeźbę przedstawiającą robotników kroczących w płonącym "na
żywo" ogniu, opatrzoną podpisem "Warszawa Gdańska" Życie Codzienne po Wielkiej Rewolucji
Francuskiej - akcję spektaklu tworzył
zbiór zachowań codziennych, najbardziej typowych dla obrazu
Polski lat osiemdziesiątych. Fakty te zostały przeniesione
z rzeczywistości życia we wnętrze symbolicznego, białego
sześcianu "sceny", z respektem dla obiektywnej,
a więc niezależnej od emocjonalnych impresji prawdy. Życie
Codzienne... to collage sytuacji, które
pozostając dokumentami swego czasu nabierają znaczeń metaforycznych
i komentujących. Dynamikę spektaklu, w którym miary czasowe
akcji scenicznych często zrównują się z przepływem czasu
realnego, opierała się również na potraktowaniu wizualno
- rytmicznej struktury akcji jako wartości autonomicznej.
Kwiecień: Akademia Ruchu w porozumieniu z NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze przejmuje Dom Kultury Zakładów Przemysłu Odzieżowego CORA, który staje się jednym z najważniejszych ośrodków kultury niezależnej w Warszawie. Realizowany jest tam program wystaw, prezentacji filmowych, teatralnych i muzycznych, warsztatów artystycznych prowadzonych z dziećmi rodzin robotniczych, spotkania Uniwersytetu Robotniczego, a także kolportaż wydawnictw niezależnych na terenie dzielnicy Praga Południe. Czerwiec: akcja Stadion na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie. Październik: w Warszawie akcja Kino uliczne III. Grudzień: z chwilą wprowadzenia stanu wojennego AR jest zmuszona do opuszczenia CORY w ciągu dwóch godzin. Od tego czasu do kwietnia 1989 Akademia Ruchu jest pozbawiona stałej siedziby, działając kolejno w różnych miejscach, w oparciu o wynajmowane mieszkanie i adres P.O. Box 300, który był jedynym stałym kontaktem teatru przez kolejne osiem lat. Wieniec -
w noc poprzedzającą próbę rejestracji NSZZ "Solidarność" Rolników
Indywidualnych - Stadion - po bieżni stadionu Dziesięciolecia (odwiedzanego w tym czasie przez turystów, zakochanych i miejscowy lumpenproletariat) krążyła przez godzinę czteroosobowa, zwarta grupa kolarzy, których twarze od strony widowni zostały przysłonięte kartonowymi profilami Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina. Profile nakładały się na siebie w porządku odpowiadającym kanonom emblematów propagandowych. Kino uliczne - na warszawskim placu Szembeka ustawiono trzy, połączone w jedną płaszczyznę, ekrany kinowe. Równolegle wyświetlono na nich trzy różne filmy dokumentalne: film idealizujący pracę, film dokumentujący codzienną rzeczywistość Pragi, film przedstawiający nowości mody paryskiej. Obraz był widoczny od frontu i rewersu ekranów. Realizatorzy dali publiczności możliwość wyboru, który z filmów chcieliby oglądać. Prawie wszyscy widzowie wybrali zbitkę trzech odmiennych rzeczywistości.
Czerwiec: premiera spektaklu Inne Tańce w Malarni teatru Studio. Lipiec: premiera spektaklu English Lesson w Malarni teatru Studio. AR na znak solidarności z zespołem Teatru Ósmego Dnia, któremu władze uniemożliwiły udział w festiwalu w Valliadolid, powiadamia Ministerstwo Kultury i Sztuki oraz Pagart o swojej rezygnacji z udziału w tym festiwalu. Październik: udział w festiwalu Del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagna: prezentacje Engilsh Lesson i Innych tańców. Po zakończeniu festiwalu zespół zawiadamia MKiS oraz Pagart o odmowie powrotu do kraju, której powodem jest odebranie teatrowi warunków do pracy. Październik - grudzień: zespół pozostaje we Włoszech, prowadząc prace warsztatowe, wykłady i pokazy w różnych ośrodkach na terenie całego kraju (m.in. w Pontederze, Mediolanie, Florencji, Padwie, Neapolu, Rimini, Bari, Palermo). Powrót do Polski następuje 20 grudnia. Wypadek II - akcja była realizowana w czasie uroczystości otwarcia pierwszych, odbywających się w kontekście stanu wojennego i burzliwych manifestacji związanych z obchodami 1 i 3 maja, Międzynarodowych Targów Książki i Prasy w Pałacu Kultury i Nauki. Aktorzy AR, których głowy, twarze i ręce były obandażowane, jak przystało na uczestników stanu wojny, próbowali przedostać się do głównej przestrzeni uroczystego otwarcia targów, co wobec dużego tłoku przy wejściu i skrupulatnej kontroli uprawnień wchodzących okazało się niemożliwe. Inne Tańce - zbiór 16 krótkich obrazków nazywanych tu tańcami, z których każdy jest osobnym znakiem teatralnym. Motywy tańców inspirowane są różnymi, często przeciwstawnymi stereotypami zachowań społecznych. Widzenie to jest determinowane przeżyciem: zarówno uczestnictwa w faktach społecznych - jak i ich mitologii. Utaneczniający zachowania codzienne aktor stara się wskazać różnorodne psychozy grup społecznych w Polsce współczesnej. Najbliżej własnej, indywidualnej prawdy staje się schodząc ze sceny. Tańcom towarzyszy muzyka polskich zespołów "new wave"(Białe Wulkany, Brygada Kryzys) English Lesson - 30-minutowy spektakl zbudowany według schematu lekcji obcego języka; z użyciem taśmy magnetofonowej, improwizowanych ćwiczeń słownych i tańców. Spektakl ten sugeruje również lekcję adaptowania się do sztucznej rzeczywistości - i twórczego interpretowania jej ograniczonych możliwości. Język złożony z aluzji i ogólnikowych stereotypów staje się językiem niemym, pozostając tylko symbolicznym przejawem ekspresji.
Czerwiec: zespół uczestniczy w realizacji interdyscyplinarnego projektu artystycznego Znak Krzyża w kościele Miłosierdzia Bożego przy ul. Żytniej w Warszawie; w ramach programu zainicjowanego i koordynowanego przez Janusza Boguckiego AR przejmuje realizację cyklu teatralnego i kinowego. Pokaz Pasji w programie Znak Krzyża oraz w kościele NMP na Nowym Mieście. Od jesieni 1983 do połowy 1985 koordynację programu "Żytniej", we współpracy z ks. W. Czarnowskim i A. Zajączkowskim przejmuje W. Krukowski. Listopad: W Dziekance warsztat Kino uliczne. Akcja Kino uliczne IV (Ujęcie) w rejonie ulic Żelaznej i Miedzianej w Warszawie. Wobec wycofania się Janusz Boguckiego z kontynuacji programu Znak Krzyża w parafii przy ul. Żytniej Wojciech Krukowski inicjuje wznowienie interdyscyplinarnych działań w tym miejscu. Grudzień: w Warszawie realizacja akcji Kino uliczne V. Kino uliczne IV (Ujęcie) - na trzy ekrany ustawione na skwerze (skrzyżowanie ulic Żelaznej i Miedzianej) wyświetlano filmowe i diapozytywowe kadry przedstawiające bezgłośnie mówiących lektorów telewizyjnych z ustami pomalowanymi na czerwono. Widzowie, początkowo nieufni, po rozmowie z aktorami godzili się wziąć udział w akcji Ujęcie, w ramach której przechodzili przed ustawioną na statywie kamerą, zasłaniając sobie twarz. Patrol wojskowy, który pojawił się na miejscu akcji, poinformowano, że to realizacja filmu eksperymentalnego - a film, jak wiadomo podlega cenzurze dopiero po zrealizowaniu. Wyjaśnienie to zostało poparte pismem opatrzonym pieczątką Centrum Środowisk Artystycznych "Dziekanka". Kino uliczne V - akcja przeprowadzona na Krakowskim Przedmieściu na wysokości pomnika Mickiewicza niedaleko ówczesnego sklepu warzywnego. W spacerowym wózku dziecięcym umieszczono mały projektor 8 mm, który na zainstalowanym w tym samym wózku ekranik wyświetlał filmy z egzotycznych krajów (Plaż w Miami Beach, Delfinarium na Florydzie). Widownię stanowiły osoby stojące w kolejce do sklepu, przechodnie i pasażerowie korzystający z pobliskich przystanków autobusowych. Realizator akcji (Zbigniew Olkiewicz) komentował filmy, informował za pomocą tuby zapatrzonych widzów o kolejnych, podjeżdżających autobusach, obsługiwał odtwarzający egzotyczne melodie turystyczny magnetofon. Po 40 minutach podjechały trzy samochody z funkcjonariuszami cywilnymi i mundurowymi. Olkiewicz oraz towarzyszący mu Wojciech Krukowski zostali zatrzymani i przewiezieni do komisariatu na ul. Jezuickiej. Byli tam przetrzymywani do czasu pojawienia się funkcjonariusza SB o odpowiednich do specyfiki działań AR kompetencjach.
Kwiecień: w Lubawie początek systematycznych prac w małych ośrodkach: m.in. odnowienie modelu Teatru miejskiego, prezentacje spektakli (Inne tańce, English Lesson), warsztat i realizacja projektu Telewizja osobista, Kino AR, warsztat jogi oraz kuchni makrobiotycznej ( do końca następnego roku realizacja podobnych programów m.in. w Starachowicach, Kościanie, Ostrołęce, Łomży, Olecku, Zamościu i Świnoujściu). Lipiec: udział w festiwalu Del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagne: realizacja 48 - godzinnej akcji Stradosfera. Stradosfera -
akcja zrealizowana w ramach MFDTP w Santarcangelo Di Romagna. Właściwe
widowisko poprzedzała interwencja plastyczna w przestrzeń ulicy
(o długości około 120 m), której całą powierzchnia, a także okna
domów i witryny sklepów zostały wyklejone białym papierem w noc
poprzedzający zaplanowane wystąpienia Akademii Ruchu. W ciągu całego
dnia natomiast umieszczona na jej osi w białej kabinie pomalowana
na biało kobieta używając mikrofonu komentowała
w języku angielskim codzienne życie miasta, a także reakcje jego
mieszkańców na niecodzienną sytuację. Wieczorem, w wyznaczonej
porze widowiska
do około pięciotysięcznej
publiczności zgromadzonej u wylotu białej ulicy wyruszyli aktorzy
niosący pęki czerwono złotych flag i transparentów, w których formatach
nie mieściły się hasła pisane złotymi literami rosyjskiego alfabetu.
Publiczność, wśród której rozdano czerwonozłote flagi i transparenty
została przez aktorów skłoniona do sformowania pochodu i przejścia
przez całą długość białej ulicy. W czasie przemieszczania się pochodu
aktorzy Akademii Ruchu zrywali biały papier z witryn ulicy odsłaniając
w ten sposób wyklejone srebrnym papierem szyby, w których lustrzanych
odbiciach mogli się przeglądać uczestnicy czerwono - złotego pochodu.
Pochód dochodził do sąsiedniego placu, którego powierzchnia również
była wyklejona białym papierem. Otaczająca go publiczność otrzymywała
kartonowe, czerwono złote pochodnie obserwując następnie przedstawiane
na białym tle placu stereotypy zachowań polskiej ulicy. Motywem
oddzielającym poszczególne sekwencje tej akcji było polewanie białego
placu z konewek wypełnionych (jak się później okazało) płynem łatwopalnym
- co sprawiło, że symulowane przez aktora podpalenie pola życia
codziennego wyjętą z totalitarystycznego rekwizytorium kartonową,
czerwono - złotą pochodnią wywołało pożar placu, w którego sięgających
po kolana ogniu aktorzy starali się kontynuować funkcje zachowań
właściwe dla codzienności miasta. Akcję zamykało przejście, wśród
zgliszcz dogasającego placu, mężczyzny w białym, gimnastycznym
stroju kroczącym po placu w patetycznej formie sowieckiego "paradenmarsch" -
i trzymającego w uniesionych w górę dłoniach białego gołębia pokoju.
Maj: w warszawskiej Stodole spektakl Wykład III. Wesoła i Miłosna. Lipiec: AR obok teatrów Magazzini Criminali i Els Comediants, realizuje jeden z trzech głównych projektów Festival Internazionale del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagna Communicare. Slegare, będący wynikiem tygodniowej pracy z młodymi aktorami włoskimi. W ramach tego samego festiwalu: premiera Kolacja. Dobranoc.
Kwiecień: Stanisław Nowotny, dyrektor Zjednoczonych Przedsiębiorstw
Rozrywkowych, w których w strukturze administracyjnej w 1979 roku
umieszczono Akademię Ruchu, nakazuje wypowiedzenie pracy członkom
grupy. Zespół zaskarża tę decyzję do sądu pracy, w wyniku czego
AR zostaje włączona w strukturę administracyjną Październik: premiera Kartaginy i prezentacja Kolacji. Dobranoc. w ramach festiwalu The National Review of Live Art w Nottingham. Występy w innych ośrodkach w Wielkiej Brytanii m.in. Almeida Theatre w Londynie, Newcastle, York). Dom VI - akcja zrealizowana w obrębie i w pobliżu kamienicy przy ul. Foksal 13. Dom przeznaczony był do remontu, część mieszkańców już się z niego wyprowadziła, część oczekiwała na mieszkania zastępcze. Pierwszego dnia zespół AR prowadził rozmowy z mieszkańcami oraz właścicielami położonych w okolicy sklepów i zakładów (np. zakładu fotograficznego). Drugie dnia przed południem członkowie grupy przedstawili lokatorom jedenastu mieszkań sugestie dotyczące ich pośredniego udziału w akcji. Wszystkie sugestie zostały przyjęte. Wieczorem odbyła się właściwa akcja. We wnętrzach sześciu sklepów i zakładów znajdujących się między kamienicą a Nowym Światem umieszczono projektory filmowe 16 mm. Filmy, na których zarejestrowano twarze ludzi spotykanych na ul. Foksal, wyświetlono tak, że ekranami stawały się szyby witryn sklepowych, ubrania ludzi przechodzących chodnikiem, małe ekrany z półprzejrzystego tworzywa ustawione przy krawężniku, karoserie przejeżdżających samochodów. Równocześnie w kamienicy zapalono światła wszystkich mieszkań, iluminowano oszkloną klatkę schodową, tworząc efekt lirycznej afirmacji domu. Aktorzy AR wynosili kolejno z zamieszkałych jeszcze lokali krzesła oraz fotele, z którymi mieszkańcy byli jeszcze związani. Ustawili je na podwórku, zasiedli na nich, przez wielokrotne powtórzenie tej czynności demonstrowali potencjał relacji zachodzących między człowiekiem a wybranym przez niego miejscem. W kolejnym fragmencie towarzysząca akcji muzyka nagle się urywała, kolorowe iluminacje gasły. Włączano zimne, białe światło, które ukazywało brud podwórka, zużycie foteli i krzeseł. Kartagina -
jest próbą wyrażenia idei społeczeństwa, które trwa mimo kryzysu
jego struktur. Motywem przyjętym w wyjściowym punkcie pracy nad
formą spektaklu jest "stan krytyczny". Odnosi się to
zarówno do modelowej sytuacji grupy społecznej, jak i jej świadomości.
W Kartaginie wizualny znak kryzysu tworzy geometryczna płaszczyzna
dzieląca przestrzeń akcji i zmieniająca swoje położenie w kolejnych
jej sekwencjach. Ten znak jest barierą ograniczającą naturalny
rozwój aktywności grupy i jednostek, ale także inspirującą tę aktywność
i determinującą jej przemiany. Tworzy to sugestię nieskończoności
cyklów, porywów i działań, w imię zachowania postawy czynnej. Ale,
czy sam fakt odnawiającej się, jednokierunkowej aktywności może
pozostać jedynym optymizującym argumentem? Kolacja. Dobranoc -
spektakl Kolacja. Dobranoc stanowi
dla Akademii Ruchu kontynuację słownikowego zapisu znaków składających
się na psychologiczny model Polski początku lat osiemdziesiątych.
Zawierają się w tym zbiorze również elementy zakreślające granice
mitu konspiracji utrwalonego w świadomości zbiorowej.
Lipiec: na zaproszenie Przeglądu Architektury Warszawskiej akcja Dom VII Październik: Ośrodek Teatralny "Akademia Ruchu" publikuje pierwszy numer "Obiegu", informatora o niezależnych działaniach artystycznych na terenie Warszawy; z czasem "Obieg" przekształci się w magazyn poświęcony sprawom sztuki współczesnej.
Dom VII - akcja zrealizowana na rogu ulic Towarowej i Świerczewskiego (obecnie al. "Solidarności"), w trzypiętrowym domu zbudowanym na planie podkowy, z otwartym podwórkiem skierowanym w stronę ul. Świerczewskiego. Przez pierwsze dwa dni członkowie AR rozmawiali z mieszkańcami, trzeciego nastąpiło właściwe działanie. Fasada domu została przesłonięta do wysokości drugiego piętra matową folią ogrodniczą, która utworzyła niejako czwartą, brakującą ścianę okalającą podwórko. W czterech mieszkaniach środkowego segmentu włączono światła projektorów filmowych 35 mm. Dzięki temu na szybach okien, a przede wszystkim na foliowym ekranie widoczne były cienie osób przebywających we wnętrzu domu. Zachowanie ludzi (mieszkańcy oraz goszczeni przez nich aktorzy AR) poruszający się przed obiektywami projektorów przebiegło według zwyczajowego scenariusz spotkania gospodarzy i gości. W kolejnej sekwencji osoby przebywające w mieszkaniach (tym razem tylko aktorzy AR) rozpoczynały przygotowania do solidarnościowej demonstracji: montowały transparenty, sztandary. Po chwili objuczona transparentami i flagami (motyw przypominający malarstwo socrealistyczne) grupa demonstrantów pojawiła się na jaskrawo oświetlonym podwórku. Następowała faza zamalowania foliowej ściany znakami sprzeciwu i oporu. W końcu folia była przecinana, przestrzenie "sceny" i "widowni" łączyły się, rekwizytorium manifestacji składano na ziemi - do następnego wykorzystania.
Sierpień: Festiwal Teatrów Ruchu w Perrigeux we Francji: Kartagina
oraz akcje: Poezja, Relief, Okop, Czerwona
wdowa, Historia
jednej fotografii, Nieszpór. Grudzień: Festiwal Sztuki Polskiej "Polish Realities" w Glasgow: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, Kartagina, English Lesson. Sezonowa wyspa II -
ulica przylegająca do budynku Teatru Polskiego w Katowicach została
całkowicie zasłana zbożem polakierowanym na czerwono. Aktorzy,
posuwając się z głębi ulicy ku stojącej u jej początku publiczności,
zbierali (przy wtórze litewskich pieśni żniwnych) zboże, wiążąc
je w snopy, ustawiając na bruku, posilając się z przyniesionych
dwojaków, wreszcie śpiąc. Budził ich stukot młotków, którymi mężczyźni
w długich płaszczach przybijali do czerwonej tablicy czerwone sprzęty
przeciwpożarowe: wiadro, siekierę, łopatę, bosak - i czerwoną milicyjną
pałkę. W tym samym momencie stojący za plecami publiczności wóz
piekarniczy zaczynał odjeżdżać. Jego drzwi otwierały się, ukazując
srebrzyste, puste jaskrawo oświetlone wnętrze, w którym ubrana
na biało dziewczyna żonglowała dwoma bułeczkami. Niespodziewanie
dla realizatorów akcji publiczność biegła za pustym samochodem
piekarniczym.
Kwiecień - czerwiec: w wyniku porozumienia z Okręgową Instytucją Rozpowszechniania Filmów AR przejmuje kino Tęcza na warszawskim Żoliborzu. Wstępne prace, najczęściej wykonywane własnymi siłami, pozwalają wydzielić w sali projekcyjnej standardową przestrzeń sceniczną. Powstaje księgarnia wydawnictw niezależnych, foyer kina zostaje przystosowane na potrzeby galerii. Wszystko to stwarza elementarne warunki działalności Ośrodka Teatralnego "Kino/Teatr/Tęcza". Czerwiec: AR jest współorganizatorem wędrującego na trasie Moskwa - Blois (Francja) festiwalu Mir Caravane. Dzięki temu powstaje możliwość zaproszenia przez AR do Warszawy - z uchyleniem dotychczasowej restrykcji - przebywającego na emigracji Teatru Ósmego Dnia. W ramach Mir Caravane występuje 12 teatrów europejskich; przedstawienia odbywają się na błoniach Stadionu Dziesięciolecia, w obrębie Starego Miasta, a także w Tęczy i w plenerach Żoliborza; ponadto AR prezentuje Kartaginę oraz Poezję w Leningradzie i Berlinie. Udział w Festiwalu Teatrów Europejskich w Grenoble (Kartagina, Poezja, Nieszpór). Udział w paryskim festiwalu teatrów ulicznych związanym z obchodami 200-lecia rewolucji francuskiej. Październik: Ośrodek Prac Warsztatowych w Scheersbergu: warsztaty z blisko 60 aktorami niemieckimi i skandynawskimi. Realizacja cyklu akcji (Schody do nieba, Dom IX, Brzeg, Sezonowa wyspa III), które systematycznie obejmują coraz większą przestrzeń w kolejnych, coraz dalszych od Scheersburgu miejscowościach (Quern, Holms, Flensburg).
Czerwiec: tournée po Stanach Zjednoczonych. Prezentacje Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji. Dwa w Los Angeles (Los Angeles Contemporary Exhibition) oraz Seattle (On The Boards). Udział w Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Chicago: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa, Kartagina, Armia, Nieszpór, Poezja, warsztaty z udziałem aktorów amerykańskich. Wrzesień: uczestnictwo w projekcie New Polish Realities w Wielkiej Brytanii: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa w ICA Institute of Contemporary Art w Londynie, Chapter Arts Center w Cardiff, Green Room w Manchesterze. Lokalna prasa w Manchesterze przyznaje przedstawieniu tytuł "spektaklu roku". Październik: tournée po Japonii: pokazy Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji. Dwa oraz English Lesson w Teatrze Arena i Museum Sagacho w Tokio, Museum of Modern Art w Jokohamie i Centrum Sztuki Jetty East Nagoja; wykłady i warsztaty w Tokio (Museum Sagacho) i Nagoji (Centre for Contemporary Art). Udział w cyklu Jeszcze Art Performance w CSW Zamek Ujazdowski: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa. Listopad - grudzień: udział w wystawie Książki i strony. Polska książka artystyczna i awangardowa w CSW Zamek Ujazdowski: pokazy Europy.
Uczty duchowe -
niespełna półgodzinny spektakl to rodzaj filozoficznego pikniku,
podczas którego aktorzy poruszają za pomocą sznurków rozłożonymi
na płótnie owocami i mięsiwami, nalewają wino na odległość, odczytując
przy tym fragmenty rozpraw socjologiczno-filozoficznych.
Polskie Głosy Październik: udział w projekcie Tratwa w Olsztynie: warsztaty z udziałem młodzieży ze środowisk społecznie zagrożonych z województwa olsztyńskiego oraz późniejsze wspólne realizacje (Armia, Poezja, Sezonowa wyspa VI). Tango wodne -
nietypowa akcja plenerowa Akademii Ruchu. Rozgrywający się po części
na lądzie, po części w wodzie spektakl jest kaskadą narastających
aluzji politycznych i abstrakcyjnych skojarzeń. Tytułowe wodne
tango istnieje - aktorzy tańczą swój mistyczny taniec w spokojnej
niezmąconej wodzie. Z wody wyłania się w finale akcji wielki płócienny
ekran, na którym AR wypisuje czerwoną farbą motto spektaklu "Przestaję
śnić czerwony potop i niepotrzebna mi już arka". Poemat Marzec: Krakowskie Reminiscencje Teatralne: Esej, Uczty duchowe. Czerwiec: Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Uczty duchowe, Armia, Nieszpór.
Październik: Festiwal Sztuki Polskiej Grenzenlos w Berlinie: premierowy pokaz spektaklu Piosenka. Przejazd - akcja przeprowadzona w centrum Ostródy, z udziałem ok. 40 uczestników programu "Tratwa". Szlabany przejazdu kolejowego usytuowanego w środku miasta sprawiają, że w przypadku ich zamknięcia, i przejazdu kolejnego pociągu po obydwu stronach przejazdu, przed szlabanami gromadzą się kilkudziesięcioosobowe grupy przechodniów tworząc niejako publiczność akcji przetaczającej się po biegnących w obydwu kierunkach torach. Akcja "Przejazd" wykorzystywała tę okoliczność: bezpośrednio po przejeździe pociągu, zanim podniosły się ograniczające ruch publiczności szlabany na obydwu kierunkach torów (z lewej i prawej strony kadru tworzącej się w ten sposób akcji) eksplodowały ładunki dymne sugerując zasłonę pary zaścielającej dawniej drogi biegu pociągów historii. Spoza tej zasłony ukazywały się publiczności dwa ekspresyjne pochody uformowane w kolumny mieszczące się w szerokości torów. Jeden z nich, zarówno poprzez dobór strojów jak i wydobytych z magazynów i rupieciarni rekwizytów przedstawiał rzeczywistość totalitarystycznego decorum (flagi, transparetny, popiersia, portrety, sztuczne kwiaty, makiety). Drugi: swobodę zachowań barwnie ubranych młodych ludzi, dzieci i zwierząt (psy, kozy, gołębie). Pochody te mijały się i wnikały w ograniczające pole akcji kłęby białego dymu zanim szlabany się podniosły uruchamiając w ten sposób dotychczasowych widzów zdarzenia.
Piosenka -
pole gry jest przekreślone po przekątnej czerwoną ścianą wypełniającą
całą przestrzeń akcji. Struktura spektaklu odpowiada konstrukcji
piosenki. Poszczególne "zwrotki" to dialogowe sceny z
udziałem za każdym razem innej pary aktorów podejmujących działania
wynikające z ich wcześniejszego spotkania w poszukiwaniu wspólnego
motywu pracy, wspólnej inspiracji - co wymagało zarówno zbliżenia
koncepcji estetycznych jak i wspólnej interpretacji odmiennych
doświadczeń jednostkowych doświadczeń życiowych, oraz wspólnego
przeżycia pracy w teatrze. Powtarzający się "refren" akcji
to pojawiający się co jakiś czas motyw orszaku, w którym również
aktorzy ubrani są w białe suknie ślubne i pochylają się nad białym
wózkiem dziecięcym, z którego wieje wiatr poruszający szaty, włosy
i białą flagę wzniesioną ponad tą grupą. Z taśmy magnetofonowej
odtwarzane są fragmenty wiersza M. Świetlickiego ... zaczynającego
się od słów: "Ta rewolucja, te zdarzenia straszne...".
Motyw dialogowych dotykających wątków autobiograficznych akcji
aktorów to przede wszystkim ponawiane próby autoidentyfikacji wobec
kontekstu zmian polityczno - społecznych i doświadczeń pracy teatru.
Akcji spektaklu towarzyszy powracający regularnie motyw wykonywanej
przez Laurie Anderson piosenki "Coming Together" z muzyką
Fredericka Rzewskiego. Esej - jest
pełno wymiarowym spektaklem i zarazem wszechstronną demonstracją
oryginalnej metody twórczej teatru wizualnego. Stanowi również
podejmowaną zazwyczaj co 7 - 10 lat próbę samooceny grupy twórczej
jako podmiotu zbiorowej świadomości i wrażliwości. Wyniki wieloletnich
doświadczeń zespołu AR w tworzeniu specyficznego języka teatru
zostają zestawione w spektaklu w zupełnie nowych kontekstach, tworzą
dynamiczny ciąg obrazów odnoszących się zarówno do doświadczeń
sztuki, jak i sposobów przeżywania sytuacji społecznych.
Czerwiec: udział w Site Specific Theatre Fesival w ramach programu Kopenhaga - Stolica Kulturalna Europy: Tango wodne II (czterokrotne prezentacje spektaklu na brzegu morza w Horsens). Październik: Międzynarodowy Festiwal Konfrontacje Teatralne w Lublinie: Piosenka, Sieć, Podróż. Główna Nagroda Festiwalu dla spektaklu Piosenka.
Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Tango wodne III. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu: Pancernik Potiomkin i inne opowiadania. Pancernik Potiomkin i inne opowiadania -
jest próbą odniesienia się, przy użyciu elementów akcji plastycznej,
znaków wizualnych i syntetycznych działań aktorskich do problemu
aktywnego stosunku do przeszłości i teraźniejszości, owocującego
decyzją i czynem, których konsekwencji do końca nie możemy być
pewni.
Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Wolnej Sztuki Solncevort w Petersburgu: Piosenka, Armia. Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Pancernik Potiomkin i inne opowiadania Październik: Festiwal National Reviev of Live Art w Glasgow: Piosenka.
Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: akcje Heide Park i Wola. Przewaga. Władza, realizacja cyklu warsztatowego Teatr w teatrze życia. Wrzesień: Światowy Festiwal Teatrów w Kairze: Nagroda Honorowa Festiwalu dla Wojciecha Krukowskiego "za całokształt twórczości, pionierską rolę i inspirację przemian teatru eksperymentalnego". Październik: w ramach projektu Obrzeża realizacja specjalnego programu 10 X AR w Otwocku na zaproszenie Komuny Otwock: m.in. Piosenka, English Lesson, Armia, Prosta akcja. Międzynarodowy Festiwal Konfrontacje Teatralne w Lublinie: Heide Park. City Surfing - Teatr miejski-
zespół Akademii Ruchu złożył członkom Komuny Otwock propozycję
realizacji całodziennego projektu miejskiego przypominającego prace
AR z lat 70 - tych. Efektem stała się seria ośmiu interwencji w
przestrzeń miasta z udziałem około 20 osób z obydwu grup. Projekt
był przygotowany w toku warsztatu koncepcyjnego, w którym uczestniczyli
wszyscy zainteresowani. Heide Park -
jest próbą zasugerowania (zainspirowania) publiczności myślą o
miejscu życiowych ludzkich ról w otaczającym nas świecie. Jest
pytaniem o potwierdzenie kodeksu wartości, determinującego ludzkie
poczynania, i ma za zadanie skłonić widza do interpretacji jego
własnego kodeksu. Jest wreszcie próbą wyodrębnienia ludzkich codziennych
zachowań ze świata znaków i kodów przyjętych dla określenia futurystycznie
wyobrażonej rzeczywistości.
Przychodnia. Exit. -
pod względem formalnym spektakl jest w dużej części próbą zdynamizowania
roli słowa (przekazu słownego) w teatrze. Interesujące jest zarówno
zamknięcie akcji pomiędzy trzema, czterema podstawowymi znakami
teatralnymi jak i użycie środków medialnych i efektów widowiskowych
w stopniu dotąd w AR nie stosowanym. Mauritius i inne opowiadania -
jedna rzecz jest odległa , a inna niemożliwa. Świadomość istnienia
rzeczy nieosiągalnych wytwarza popyt na miraże, które podtrzymują
w nas ducha mobilizacji. Liczy się tylko przyszłość, a zarazem
usypianie wrażliwości i poszukiwanie sztucznych podniet. Człowiek
ćwiczony w dyscyplinie zaufania do obietnic i wróżb niespełnialnych
może się wreszcie oderwać od trudnych, bo konkretnych, problemów
codzienności.
Grudzień: Mała scena: premiera w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie. Mała scena -
w praktyce twórczej Akademii Ruchu niejednokrotnie przychodzi czas
na realizacje form pośrednich - pomiędzy przedstawieniem scenicznym
a akcją plastyczną. Tysiące rąk -
to forma wyrazistej wizualnej akcji plastycznej podporządkowanej
regułom procesu budowy. Jej przebieg i finał przeciwstawione są
ironicznej uwerturze odniesionej do symbolu skompromitowanej ideologii.
Struktura przestrzenna tworzona przez aktorów to również sugestia
krystalicznego modelu systemów fizycznych i ideowych, w odniesieniu
do których człowiek podejmuje swoje działania. Jest ona demonstrowana
publiczności, ale również wykazuje możliwość zatarcia podziału
na scenę akcji i jej widownię, która może również zostać postawiona
wobec wyzwania do czynnego uczestnictwa.
Marzec: Festiwal New Territories w Glasgow: Przychodnia. Exit. Maj: Faenza: program warsztatowy zakończony realizacją widowiska Luce e gravitazzione. Międzynarodowy Festiwal Teatro de la Calle w Valiadolid: Heide Park II. Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: akcja Światło i ciążenie. Sierpień: Jeleniogórskie Lato Teatralne: Heide Park II. Światło i ciążenie -
wobec dotychczasowych doświadczeń AR Światło i ciążenie wyróżnia
wybór pleneru naturalnego jako miejsca akcji spektaklu. Oznacza
to odejście od konkretności lokalizacji, uwikłania gestów i komunikatów
spektaklu w czytelny kontekst rzeczywistości społecznej pozostający
ulubionym polem obserwacji i twórczego komentarza AR.
Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Tylko jedna godzina. Wrzesień: Międzynarodowy Festiwal w Bazylei: Armia II. Październik: występy w Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu: Przychodnia. Exit., Mała scena. Grudzień: Jubileusz trzydziestolecia
aktywności Akademii Ruchu >>>
zobacz opis Tylko jedna godzina. - spektakl ten nie ma charakteru linearnej opowieści, w ramach której poszczególne, następujące po sobie elementy wykazują zależności charakterystyczne dla narracji opartej na związku przyczynowo-skutkowym. Jest to collage obrazów, przedstawiających czynności człowieka, które równie dobrze mogą służyć funkcjom społecznym jak i wyrażać genetyczną skłonność człowieka do bezcelowego samo zatrudnienia. Relacje pomiędzy aktorami nie mają charakteru dialogowego. Powolny, monotonny rytm przedstawienia prostych czynności ma medytacyjny charakter mantry, stanowiącej raczej symboliczne zaklęcie wypowiadane w imię idei życia czynnego niż czynność służącą doraźnym celom. W ciągu całego spektaklu postacie aktorów są przesłonięte manekinami niedźwiedzi panda, co daje możliwość bardziej wyraźnego oddzielenia gestu, rodzaju czynności (zachowań) od banalnego kontekstu ludzkiej codzienności. Ideę spektaklu wyrażają również komentarze słowne dobiegające z symbolizującej komunikację ze światem zewnętrznym czerwonej budki telefonicznej ustawionej w centrum sceny.
LILLE 2004: na zaproszenie organizatorów programu Lille 2004 - Europejska Stolicy Kultury, a także w ramach sezonu polskiego we Francji AR przeprowadziła 7 maja wieczorną prezentację Światła i ciążenia na głównym placu Douai. Akcję (która otwierała cykl prezentacji polskich w tym ośrodku) poprzedziły warsztaty z udziałem młodych aktorów francuskich, uczestniczących następnie w realizacji zdarzenia. EUROZONE 2 La Filature MILUZA: w ramach kolejnej edycji międzynarodowego festiwalu sztuki EUROZONE w Miluzie AR dwukrotnie przedstawiła 12 i 13 marca sceniczną wersję najnowszego spektaklu Jak śniliśmy, że żyliśmy. Tylko jedna godzina. Pewnym zaskoczeniem był żywiołowy, dobry odbiór spektaklu przez dość konwencjonalnie zazwyczaj reagującą publiczność francuską (ale i częściowo niemiecką). DREZNO - HELLERAU Europäisches Zentrum der Künste: warsztaty z udziałem artystów niemieckich - a następnie realizacja, 13 maja, Światła i ciążenia w pałacowo-parkowej przestrzeni rozwijającego się ciekawie Europejskiego Centrum Sztuki w Hellerau (w którym, poza działalnością galerii oraz prezentacjami muzycznymi i multimedialnymi, stałe prace prowadzą: znany w Polsce Teatr Derevo Antona Adasińskiego i słynny Teatr Tańca Williama Forsytha). CANDELO - TEATRO E ARTE VISINE TEATR I SZTUKI WIZUALNE: niezwykła miejscowość okalająca XIII-wieczną fortecę. Tygodniowe warsztaty z udziałem turyńskiego zespołu Teatro Stalker i miejscowej ludności (po raz pierwszy w doświadczeniu AR z udziałem tak zróżnicowanej wiekowo grupy, ok. 50 uczestników: od 15 do 50 lat). 30 maja finalna realizacja akcji plastycznej "Listy do nieba" będącej wynikiem warsztatów. Poza tym, specjalny wariant akcji Światło i ciążenie z udziałem ok. 40 mieszkańców Candelo. BIELLA - CITTADELLARTE: Liczące ok. 100 000 mieszkańców miasto w pobliżu Turynu o tradycji fabryk włókienniczych. Malowniczy kompleks XIX-wiecznych budynków pofabrycznych o powierzchni ponad 8000 m2 przejął jeden z najwybitniejszych żyjących artystów Michelangelo Pistoletto tworząc Cittadellarte - międzynarodowy ośrodek wymiany artystycznej. W przestrzeni wewnętrznego dziedzińca Cittadellarte AR zrealizowała 31.05, przy udziale stypendystów Ośrodka, Światło i ciążenie, a następnie; w ekspresyjnym wnętrzu jednej z galerii akcję-instalację Tysiące rąk . WĘGAJTY: niezwykły "wiejski" festiwal organizowany przez związanych przyjacielskimi więziami z AR już od ponad 25 lat Wacława i Mute Sobaszków. Warsztaty z okoliczną młodzieżą i następnie Światło i ciążenie na morenowych wzgórzach za wsią, z udziałem kilkusetosobowej wiejskiej i wakacyjnej (także międzynarodowej) widowni, a także stad krów i wyjątkowo wyrozumiałych psów. Ponadto, w miejscowej remizie opowieść Wojciecha Krukowskiego o 30-letniej tradycji przenikania sztuki i życia w działalności AR. SKRZESZEW: wieś "ulicówka" na trasie z Warszawy do Drohiczyna. We wsi galeria sztuki pomieszczona w drewnianym domu o urodzie godnej swoich 100 lat. Festiwal "Przyjaciele sztuki" organizowany przez żyjącego w Skrzeszewie artystę Leszka Kunickiego, absolwenta gdańskiej ASP. Warsztat AR z udziałem ok. 15 wiejskich dzieciaków. Później wspólna realizacja "Światła i ciążenia" (tym razem w pradolinie Bugu), na którą z góry spoglądała okoliczna i przyjezdna publiczność. ŁÓDŹ / ŁÓDZKIE SPOTKANIA TEATRALNE: podobnie jak w Biella: Światło i ciążenie (10 grudnia) w przestrzeni wewnętrznego dziedzińca jednej z fabryk włókienniczych, z udziałem aktorów młodych teatrów uczestniczących w Łódzkich Spotkaniach Teatralnych. NAGRODA IM. C.K. NORWIDA: wrzesień - Wojciech Krukowski, jako jeden z trzech warszawskich twórców teatru, został nominowany (za projekt i reżyserię spektaklu AR Jak śniliśmy, że żyliśmy. Tylko jedna godzina) do Nagrody Artystycznej im. Cypriana K. Norwida za rok 2004, przyznawanej przez władze samorządu województwa warszawskiego (w rezultacie nagroda ta została przyznana Jerzemu Grzegorzewskiemu za realizację "Hamleta" w Teatrze Narodowym).
W roku 2005, niezależnie od przewidzianych wystąpień publicznych, jako priorytet działań własnych AR przyjęto realizację szeregu prac studyjnych, traktowanych jako zadanie weryfikujące dotychczasowe sposoby pracy i prezentacji. Zadania te były realizowane w formie wstępnych prac seminaryjnych, a następnie cyklu prób, sprawdzających w praktyce przyjęte wcześniej założenia. W ten sposób opracowano następujące tematy: Esej III - forma spektaklu - wykładu prezentującego kolejne etapy ewolucji języka wizualnego Teatru Akademia Ruchu. "Światło słońc i dno jaskini" - rozpoznanie i interpretacja peryferyjnego środowiska wielkiego miasta - a następnie przygotowanie przeznaczonego do realizacji w otwartej przestrzeni miasta spektaklu-akcji plastycznej, łączącej poza akcją aktorów efekty teatru cieni i projekcji filmowej. Akcja ta była inspirowana charakterem otoczenia głównego placyku poznańskiego osiedla Śródka. Ostatecznie nie została zrealizowana w związku ze zmianą programu Festiwalu MALTA, w ramach którego miało dojść do pierwszego jej wykonania. "Wola" - praktyczna weryfikacja koncepcji połączenia integracyjnego projektu społecznego z wielodniowym działaniem parateatralnym, odniesionym do codzienności tradycyjnej enklawy wielkomiejskiej (kontekst i otoczenie Pałacu Książki na warszawskiej Woli). "Materiał" -prace seminaryjne i warsztatowe związane z opracowaniem nowego w doświadczeniu AR typu pokazu na pograniczu teatru sztuki performance, polegającego na realizacji serii krótkich, niepowiązanych narracyjnie wystąpień zespołu . Do ważniejszych publicznych wystąpień Akademii Ruchu w 2005r. należy zaliczyć (poza roboczymi demonstracjami elementów akcji " Światło słońc i dno jaskini" w kwietniu i maju 2005r. na dziedzińcu Zamku Ujazdowskiego): Istotnym zadaniem o odmiennym charakterze było podjęcie prac dokumentalnych i wstępnych prac redakcyjnych zmierzających do opracowania i publikacji książki dokumentującej doświadczenia działań teatru w społecznej przestrzeni miasta, w oparciu o prowadzone od 1974 roku prace miejskie Akademii Ruchu.
Sezon ten wypełniły zarówno prace własne zespołu AR zawiązane z realizacją nowych projektów, jak i prezentacje realizowane na zaproszenie różnorodnych organizacji w kraju i za granicą. Do prac własnych należy zaliczyć:
Do innych realizacji i prezentacji należą: 1. Premiera spektaklu Chińska lekcja w Fabryce Trzciny; - CARARRA * Prace warsztatowe z udziałem aktorów teatrów włoskich i artystów innych dyscyplin :Świadomość ciała i trening ruchowy (prowadzenie Jolanta Krukowska) oraz Warunki komunikacji wizualnej (prowadzenie Janusz Bałdyga); - RZYM, program realizowany na zaproszenie Instytutu Polskiego * Prezentacja spektaklu Przychodnia. Exit w Teatro Ateneo; - PONTEDERA, program realizowany na zaproszenie Laboratorio Pontedera Teatro znanego m.in. z ostatniego okresu twórczości J.Grotowskiego * Dwukrotna prezentacja Chińskiej lekcji; 6. Prezentacja Chińskiej lekcji w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta;
Chińska lekcja /
Cykl krótkich performances zespołu
- na przygotowaną do prezentacji publicznej całość składa się szereg performances, krótkich wystąpień pięcioosobowego zespołu trwających od pięciu do dziesięciu minut. Ich podstawową cechą jest jedność formalna wywodząca się z rozwijanych od trzydziestu lat poszukiwań AR w obszarze języka wizualnego teatru. Wyraźnie. W milczeniu. - akcja z tego cyklu została przeprowadzona tworząc wzorzec manifestowania podobnej intencji komunikatów (w jakimś sensie nawiązujących do wcześniej stosowanych motywów "moralitetu") w podobnych warunkach przestrzeni.
W sezonie 2007 zespół twórczy Akademii Ruchu, poza wszechstronnymi prezentacjami prac wcześniejszych zrealizował nowe projekty będące przykładem oryginalnej formuły pokazu łączącego cechy widowiska parateatralnego i akcji plastycznej. Wynikiem przeszło półrocznych przygotowań (dyskusji, prac warsztatowych, sprawdzianów praktycznych) była seria Czterech wykładów - zdarzeń artystycznych odniesionych do aktualnych problemów rzeczywistości społecznej. Cztery wykłady - WYKŁAD to kolejne wydarzenie artystyczne, w ramach którego zespół Akademii Ruchu podejmuje inicjatywę artystycznej interpretacji i rozwinięcia formuły akademickiego wywodu. 15 grudnia 2007 WYKŁAD I "O stabilności złudzeń", S. Ratuszowa (kadr, realizacja: C.Chojnowski), PkiN,Warszawa
Wykład III - "O obcych panach naszych lęków"
Inny typ działań AR reprezentują wielkiej skali akcje plastyczne z cyklu Światło i ciążenie, a także Wyraźnie. W milczeniu. Światło i ciążenie / Wyraźnie. W milczeniu. - celem akcji z tego cyklu jest wywołanie wrażenia całkowitej odmiany charakteru środowiska wiejskiego lub naturalnego, a zarazem stworzenie (przy użyciu niestandardowych środków artystycznych) warunków do przekazania prostego, a zarazem poetyckiego przesłania werbalnego. Stanowiący rozwinięcie Światła i ciążenia motyw akcji Wyraźnie. W milczeniu. został dwukrotnie dostosowany do specyfiki miejsca w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego UNITHEA organizowanego przez Uniwersytet VIADRINA we Frankfurcie nad Odrą. Z kolei w słowackiej Żilinie, w ramach organizowanego tam Festiwalu akcja Światło i ciążenie została przeprowadzona w centralnym punkcie miasta, w miejscu, o którego funkcję (kulturową, czy handlową) toczy się spór miejskich społeczności i władzy. Inny typ przedstawień AR reprezentuje demonstrowany wcześniej m.in. na scenach Wielkiej Brytanii, Włoch, Niemiec i Ukrainy spektakl sceniczny Przychodnia. Exit. W sezonie 2007 był on pokazywany w ramach gdańskiego festiwalu "The best off". Z kolei Chińska lekcja jest specyficzną kreacją Akademii Ruchu, która traktując zbiór krótkich, autonomicznych performances jako formę otwartą wymienia lub uzupełnia jej części składowe w ramach kolejnych prezentacji. Specjalna realizacja Chińskiej lekcji miała miejsce w starym BUW - ie, na zaproszenie Instytutu Historii Sztuki UW, w ramach obchodów 50 - lecia IHS. Osobnym typem działań jest czysto estetyczna forma akcji plastycznej, która w aktualnym repertuarze Akademii Ruchu reprezentuje akcja Tysiące rąk. Akcja ta, przeprowadzona w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Żilinie, stanowiła formę atrakcyjnej wizualnie interpretacji architektury miejskiego teatru. Z kolei w czasie Festiwalu TEATROMANIA w Bytomiu motywem tej akcji była artystyczna interpretacja przestrzeni Galerii KRONIKA. W programie Akademii Ruchu istotną rolę odgrywa działanie na pograniczu seminarium teoretycznego i spotkania edukacyjnego. W ciągu roku 2007 tego typu spotkania z teoretykami sztuki i teatru, a także publicznością odbywały się zarówno w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego UNITHEA, jak i w związku z Festiwalami MASKI, Łódzkie Spotkania Teatralne, seminarium "Sztuka i Polityka" oraz w ramach programu upowszechnieniowego poznańskiego Teatru Ósmego Dnia. Innym typem spotkań o charakterze seminaryjnym są prezentacje wszechstronnej dokumentacji działalności AR prowadzone z inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza dla wizytujących Polskę zagranicznych dziennikarzy, krytyków sztuki i teatru, oraz artystów. W roku 2007 Akademia Ruchu przygotowała i przeprowadziła takie prezentacje dla gości ze Szwecji i Iranu. Prezentacje plenerowe Akademii Ruchu w 2007 r. zgromadziły ponad 4 tys. publiczności; prezentacje sceniczne około 900 osób.
Styczeń - marzec: praca nad nowym projektem teatralnym Soki różne i czas poznania. Soki różne i czas poznania - to w gruncie rzeczy uliczny festiwal czynności magicznych (a przynajmniej do magii aspirujących), które mogłyby stanowić zasłonę, dla równie mało udolnych prób rozkładania na czynniki pierwsze potencjału, wiele obiecującej utopii. Akcja przebiega w niezależnych planach: efektów pirotechnicznych, iluzyjnego ujawniania pokrywających uliczne ściany i trotuary socjologicznych konstatacji, a także - pracowitego ponawiania, przy użyciu wszystkich możliwych składników, budowanego z drewnianych klocków, napisu "utopia", takich wariantów tej układanki, które w różny sposób podważają jej przesłanie wyjściowe. Marzec: udział w seminarium "Sztuka i polityka" organizowanym przez komunę Otwock oraz realizacja akcji plastycznej Wykład I "O potrzebie stabilności złudzeń". Maj: udział w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Targoviste (Rumunia) prezentacja spektaklu Chińska lekcja oraz realizacja akcji plastycznej Wyraźnie. W milczeniu. Czerwiec: realizacja akcji plastycznej Soki różne i czas poznania w ramach Międzynarodowego Festiwalu MALTA w Poznaniu. Lipiec: plenerowa realizacja akcji Wyraźnie. W milczeniu. na zaproszenie Ośrodka "Pogranicze" w Sejnach.
W działaniach z cyklu Dialog / Podpis istotny jest kontekst symboliki miejsca, w którym odbywa się akcja. Równie istotna jest forma udziału uczestników tej akcji (od 40 do 60 osób)podejmujących się tego zadania ze świadomością jego kulturowego czy politycznego podtekstu. W akcjach realizowanych w 2008 roku już sam wybór miejsca (w pierwszym przypadku: dziedziniec gmachu dawnego KC PZPR, a obecnie - Centrum Finansowego, w drugim: ul. Próżna, będąca znaczącym terenem realizacji projektów artystycznych i społecznych odniesionych do żydowskich tradycji tego rejonu Warszawy) stanowi element przesłania.
Grudzień: udział w Łódzkich Spotkaniach Teatralnych - realizacja akcji plastycznej Soki różne i czas poznania oraz Wykładu III " O obcych panach naszych lęków". Prace warsztatowe AR były realizowane w ramach Festiwalu w Tragoviste, a także w Ośrodku "Pogranicze" w Sejnach. Prezentacje plenerowe Akademii Ruchu w 2008 roku zgromadziły około 5 000 osób. Prezentacje sceniczne około 1 000 osób.
|
|