AR/Punkty zwrotne/wybrane przykłady

1111 // 1111 // 1111 // 1973 // 1974 // 1975 // 1976 // 1977 // 1978 // 1979 //
1980 // 1981 // 1982 // 1983 // 1984 // 1985 // 1986 // 1987 // 1988 // 1989 //
1990 // 1991 // 1992 // 1993 // 1994 // 1995 // 1996 // 1997 // 1998 // 1999 //
2000 // 2001 // 2002 // 2003 // 2004 // 2005 // 2006 // 2007// 2008 // 2009 (pracujemy!)



Debiut AR: Grand Prix Ogólnopolskiego Festiwalu Teatru Ruchu w Szczecinie. Collage i Lektorat uznane przez prasę za największe wydarzenie tego festiwalu, a następnie - Lubelskiej Wiosny Teatralnej i Tygodnia Scen Eksperymentalnych w Erlangen.

Collage - dynamiczny montaż znaków plastycznych tworzonych przez grupę aktorów w trakcie nieustającego przemieszczania się ich przez kadr sceny - na podobieństwo jednokierunkowego przesuwu taśmy filmowej.

Lektorat - pozornie abstrakcyjne, rytmiczne zachowanie aktorów pojawiających się w kręgach świateł wyświetlanych kolejno w różnych punktach pola akcji. Towarzyszą temu odtwarzane z taśmy magnetofonowej teksty lekcji obcego języka. W zestawieniu z nimi zachowania aktorów stopniowo nabierają znaczeń aluzyjnego komentarza do społecznych uwikłań jednostki.

Ruch - abstrakcyjna improwizacja ruchowa oparta na ujawnieniu i stopniowym wzmocnianiu relacji przestrzenno-rytmicznych zachodzących wewnątrz działającej z coraz większą intensywnością grupy.


Rotacje - improwizacja grupowa realizowana w oparciu o zasadę poruszania się aktorów w prostokątnym polu akcji wyłącznie wzdłuż linii prostych i prostopadłych. Akcja ta rozwijała się od czystej geometrii zachowań po coraz silniej artykułowane gesty indywidualne i działania na przemian integrujące grupę i powodujące jej rozproszenie. Rotacje, jako ćwiczenie warsztatowe, ale również autonomiczna forma wystąpienia AR na scenie, w galerii i w otwartej przestrzeni były przejęte i wykorzystywane przez wiele grup europejskich (głównie w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Niemczech i Włoszech).



Rotacje

Realizacja utworu muzycznego Maurizio Kagela Pas deux Cinq, w ramach reżyserowanego przez W. Krukowskiego koncertu grupy KEW (Knittel, Sikora, Michniewski) w warszawskiej Stodole. 5 aktorów AR odtwarzających w formie rytmicznych uderzeń nasyconych czarną farbą butów i kosturów partyturę muzyczną utworu, wykreślało równocześnie, na białym podłożu akustycznej płyty pola akcji, ramiona i przekątne pięciokąta stanowiącego podstawę partytury kompozycji.

Czuwanie całonocne - zrealizowana w Galerii Współczesnej w Warszawie (prowadzonej przez Janusza i Marię Boguckich), 12 godzinna akcja, polegająca na nieustannym działaniu grupy AR w formie kolejnych improwizacji teatru ruchu, akcji plastycznych, performances - a także inspirowania kreatywnych zachowań publiczności.

Lektorat II, Głód - spektakl prezentujący słownik póz i znaków wizualnych wyrażających postawę zaangażowaną Polaków roku 1974. W ramach jego finalnej części 6 nagich aktorów odtworzyło, w formie precyzyjnych układów oryginalnej choreografii, rytuały oficjalnych zachowań przedstawicieli władzy, cechujących życie publiczne PRL.

AR jako pierwszy teatr z Polski uczestniczyła w Światowym Festiwalu Teatrów w Caracas prezentując Collage i Lektorat I. W plebiscycie prasy festiwalowej, krytyki i studentów została uznana, obok "Communa Lisboa" i "Manhattan Project NY" za najważniejsze wydarzenie festiwalu.

Kwiecień: akcja Więź (pierwsza z akcji miejskich przeprowadzonych przez AR) na przystanku autobusowym w Konstancinie aktorzy podawali sobie z rąk do rąk kłębek nici, doprowadzając w ten sposób do spowicia ich samych i kilkunastu innych, obcych ludzi oczekujących na autobus tą delikatną więzią. W momencie przyjazdu autobusu - wszyscy, znajomi z nieznajomymi weszli do autobusu nie zrywając zadzierżgniętych więzów. Ta sama, nie wymagająca innego sposobu porozumiewania gra aktorów AR i pozostałych pasażerów miejskiej komunikacji była kontynuowana, z udziałem wsiadających do autobusu kolejnych osób, na całej trasie przejazdu autobusu kończącego bieg na ul. Puławskiej (przy Dworcu Południowym) w Warszawie. Był to pierwszy z ponad 100 motywów akcji AR w otwartej przestrzeni miasta, których w różnych wariantach , AR przeprowadziła do roku 2005 ponad 600.



Kwiecień: Wojciech Krukowski tworzy Studenckie Centrum Środowisk Artystycznych Dziekanka, w programie którego obok innych grup i indywidualności twórczych czynnie uczestniczy (do 1979 r.) zespół AR, zapewniając również podstawową obsługę techniczną przedsięwzięć Dziekanki. Dziekanka (od 1976 r. również Pracownia Dziekanka) staje się w ciągu następnych sześciu lat podstawowym miejscem pracy, kontaktów i prezentacji AR.

Czuwanie I - grupa ludzi stawała na przeciąg ok.30 minut pod ścianą domu lub murem w pobliżu szlaku pieszego, z rękoma podniesionymi do góry lub splecionymi na karku. Między nimi a ścianą w odległości równej wzrostowi człowieka leżały na ziemi duże czerwone poduszki.

Wieża I - publiczność pozostawiona w kompletnie wyciemnionym pomieszczeniu, nie widząc akcji realizowanej w ciemności przez aktorów mogła orientować się częściowo co do jej charakteru nasłuchując coraz bardziej zróżnicowanych odgłosów pracy grupy ludzi. Po odejściu (również po ciemku) wykonawców pracy, stopniowo rozjaśniało się mdłe światło nagich żarówek, pozwalając dostrzec efekty działań aktorów, którzy w ciemności próbowali połączyć ze sobą fragmenty pociętych transparentów z oficjalną, partyjną, "państwowotwórczą" frazeologią.

Wieża II - na rozpiętych w przestrzeni otwartej miasta (w pobliżu ruchliwej ulicy, w podwórkach kamienie) sznurach do suszenia bielizny rozwieszane były fragmenty wypłukanych w czystej wodzie transparentów z oficjalną frazeologią.

Autobus I - nieruchoma grupa ludzi usytuowanych na niewidocznym podeście. Sposób oświetlenia, sugeruje że obraz tej grupy wyłania się z ciemnego otoczenia, sprawiając wrażenie zawieszonego w powietrzu. Poszczególne postacie formowane są w sposób sugerujący role przyjęte przez pasażerów miejskiego autobusu , którego pierwowzorem był motyw stanowiącego metaforę zdehumanizowanego społeczeństwa lat 50 tych obrazu Bronisława W. Linkego "Autobus", a także pochodzącego z tego samego czasu obrazu Andrzeja Wróblewskiego "Kolejka trwa". Kierowca , para studentów, robotnik którego ręce ułożone są w czytelny gest odmowy, matka tuląca do piersi niemowlę, mężczyzna podtrzymywany przez kobietę w pozycji "piety" - to czytelne znaki pierwszego planu tej grupy figuralnej. Akcja rozpoczyna się od równoczesnego włączenia skoncentrowanych na obrazie punktowych świateł i głośnej, trudnej do zniesienia muzyki, którą stanowi zapis konkretnych dźwięków rzeczywistości PRL lat 70 tych: odgłosów pracy fabryk, gwaru knajpy, gwaru przedszkola, odgłosów parad i defilad, nabożeństw, tramwajów i pociągów, państwowotwórczych śpiewów, ludowych przyśpiewek, hejnału mariackiego. Postacie pasażerów znieruchomiałych przez długi czas w niezbyt dogodnych pozach zaczynają, pod wpływem fizjologicznego zmęczenia, a także oddziaływania ostrego światła reflektorów ulegać odkształceniom: rozluźniają się rysy twarzy, oczy łzawią, niektóre partie ciała wpadają w mimowolną wibrację. Ta część akcji była z założenia pozbawionym ekspresji gry stanem trwania. Tylko dwa elementy kompozycyjne obrazu naznaczone były ekspresją akcji aktora:
- kobieta tuląca do piersi wyimaginowane niemowlę, w którymś momencie "zapominała" o nim, skupiona na narastającym z niezwykle zwolnionym tempie procesie kolejnego rodzenia. W akcji tej dochodziła do skrajnej ekspresji ciała i bezgłośnego krzyku, aby w kulminacyjnym momencie powrócić do prywatności, przechodząc ponownie do stanu skupionego macierzyństwa. Ten jakby wegetatywny cykl wielokrotnych narodzin był powtarzany w ciągu 30-40 minutowej akcji "Autobusu", wyznaczając upływ czasu ekspozycji obrazu, podobnie jak gwałtowne "przebudzenia" tkwiących w zamyśleniu pary młodych ludzi.

Spektakl, nie mający w swej partyturze zaznaczonej miary czasowej i konkretnego, specjalnie zaznaczonego finału, był przerywany poprzez wyciągnięcie z gniazdka kabla zasilającego oświetlenie i nagłośnienie obrazu, w momencie, w którym reżyser uznawał, że atmosfera akcji obrazu przenosi się w przestrzeń widowni. Publiczność zazwyczaj pozostawała w milczeniu i skupieniu dłuższy czas po zapaleniu w jej kierunku światła, podobnie ostrego jak skierowane wcześniej na aktorów.

Autobus I

Autobus II - interwencja w przestrzeni otwartej. Wrak porzuconego na poboczu autobusu (w Wetlinie - pomiędzy stacją kolejową a sklepami, w Kuźnicy na Helu - w pobliżu drogi przelotowej ) był wypełniony na przeciąg 1 godziny przez 30-40 pozostających w tym czasie w nieruchomych pozycjach "pasażerów" - i podobnie jak w "Autobusie I" "niewidomego" kierowcę.

Autobus II



Marzec: Pierwsza realizacja spektaklu Lekcje - Gazeta nasza codzienna lekcja w otwartej przestrzeni miasta (róg ul. Żelaznej i Miedzianej w Warszawie). Był to równocześnie początek regularnych działań teatru ulicznego w Polsce w przestrzeni otwartej, (poza konwencją festynów, festiwali itp.) życia codziennego kraju.

Poczynając od tego czasu AR do roku 1979 zrealizowała w Warszawie i innych miastach Polski ponad 50 przedstawień Lekcji, najczęściej bez zgody władz, co było związane z ich interwencjami, zakazami a nawet aresztowaniem zespołu przez SB i MO (Chełm Lubelski 1976).

Kolejka wychodząca ze sklepu - Szyk typowej kolejki skierowanej ku wejściu do sklepu został w tej akcji odwrócony: ponad dwudziestoosobowa kolejka wychodziła z wnętrza sklepu na ulicę, zachowując taką samą jak standardowa kolejka cierpliwość ponadczasowego oczekiwania. Charakterystyczne dla tego wariantu realizacji "kolejki" było to, że przechodnie reagujący na nią ze zrozumieniem deklarowali często gotowość udziału w kolejce, zajęcia miejsca na jej czele "na tyle, na ile czas pozwoli".

Szare plakaty: w miejscach przeznaczonych do zawieszania plakatów i afiszów propagandowych, w ich sąsiedztwie, umieszczane były szare, niezadrukowane formaty plakatów.


Europa - fragmenty futurystycznego poematu A.Sterna "Europa" z lat 30 tych XX wieku, które nabierały szczególnej aktualności w kontekście strajków robotniczych w Ursusie i Radomiu były przepisywane na transparenty a następnie demonstrowane w ramach ulicznej akcji przeprowadzanej zazwyczaj w pobliżu szlaków pieszych i na placach. Poszczególne słowa wypisane na transparentach, były łączone w kolejne wersy poematu, przez wykonawców akcji biegnących ku publiczności i demonstrujących treści poematu w świetle reflektorów samochodowych, przy dźwięku klaksonów samochodowych. Rzucane pod stopy widzów transparenty tworzyły plątaninę słów, przedstawiając nowe ich związki i nowe sensy. Niejednokrotnie były zabierane z miejsca akcji i niesione w miasto w ramach spontanicznych reakcji widzów. Istotną cechą tej akcji było, że oprócz zespołu AR jej zmieniającymi się wykonawcami byli młodzi ludzie gotowi uczestniczyć w podobnych przedsięwzięciach AR. Równie istotne znaczenie miał wybór i kontekst miejsca realizacji akcji (w Warszawie m.in. Plac Defilad, wejście na stadion Dziesięciolecia, Uniwersytet, wiadukt Mostu Poniatowskiego). Poza Warszawą: Łódź, Poznań, Gdańsk, Bydgoszcz, Kraków, Lublin, Olsztyn, Wrocław.

Europa


Happy day - trzy minutowa interwencja w obrębie Krakowskiego Przedmieścia (pomiędzy Hotelami Bristol i Europejskim a Uniwersytetem) z udziałem ok. 40 osób ze środowiska AR. Akcja polegała na jednoczesnym wypełnieniu przestrzeni akcji bardzo głośną muzyką (odtwarzany z okien okolicznych budynków cytat muzyczny z "Lata" Vivaldiego) i wejściem, ze wszystkich kierunków, w szeroką przestrzeń ulicy bardzo jaskrawo ubranych postaci. Część z nich przenosiła lustra odbijające obraz zmieniającej się ulicy, część niosła naręcza kwiatów lub kosze obfitości wypełnione reglamentowanymi wtedy produktami (owoce cytrusowe, girlandy parówek). Akcja (i muzyka) urywała się poprzez "cięcie" tak nagle, jak się zaczęła, pozostawiając zaskoczonych przechodniów wobec znowu dominującej szarości ulicy. Akcja Happy Day była powtarzana w późniejszym czasie w Warszawie, Łodzi i Olsztynie.


Happy day


- "Międzynarodowy Festiwal BITEF w Belgradzie. Uczestnictwo w "Konwenium" - projekcie warsztatowym z udziałem E.Barby i J.Grotowskiego. Realizacja spektaklu Autobus z obsadą międzynarodową, wybraną spośród uczestników "Konwenium".

- I Międzynarodowe Konfrontacje Młodego Teatru w Lublinie. Prezentacje Autobusu, Europy. Równoległe realizacje Lekcji przez 3 grupy aktorów w 3 różnych punktach miasta i następnie finalna, pełno wymiarowa realizacja na placu Litewskim. Realizacja Lekcji w hali fabrycznej Fabryki Samochodów Ciężarowych. Akcja Wieża II. Główna Nagroda Konfrontacji za całość działań.

Warszawa Gdańska I - W rocznicę procesów robotniczych na wybrzeżu na zaśnieżony teren Dworca Gdańskiego wyrzucono 100 czarnych papierowych samolocików.




Czerwiec: Łódzkie Spotkania Teatralne. Zespół AR wybiera formę uczestnictwa w festiwalu poza jego oficjalnie promowanym programem. "Teatr Miejski" - 16 godzin aktywności w śródmieściu Łodzi (realizacja 19 akcji i zdarzeń, głównie anonimowych) z udziałem również stażystów i przyjaciół AR, oraz aktorów młodych teatrów warszawskich.

Warszawa: anonimowe akcje uliczne: "Potknięcia" I i II, "Bramy", "Gazety"
Próby zmodyfikowanej wersji spektaklu "Collage" sprowadzającej jego zawartość do najprostszych znaków, komunikatywnych niezależnie od warunków scenicznych, techniki oświetleniowej, nagłośnienie etc.

Lipiec: Sztokholm. Spektakl w Akademii Filmowej ("Collage II"; "Autobus"), uliczne prezentacja "Lekcji".
Uczestnictwo w Światowym Festiwalu Teatrów w Nancy ("Autobus", "Europa", "Lekcja")
Uczestnictwo w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Uniwersyteckich w Lyonie ("Collage", "Lektorat" I i II, "Autobus", "Lekcja", pokazy warsztatowe)

Świnoujście. Fama 77. Koordynacja teatralnych działań w programie festiwalu i prowadzenie
wszechstronnych prac warsztatów z udziałem członków teatrów z całej Polski i stażystów AR.
Teatr miejski AR, akcje: "Szary happy day", "Terrarium Homine", "Czuwanie", "Koncert poetycki", "Piechota". Zdarzenie z cyklu Coniunctual art - "Wróg ludu" wg Ibsena

Wrzesień: udział w Międzynarodowym Atelier Poszukiwań Teatralnych w Bergamo. Prace i pokazy warsztatowe, wielokrotne prezentacje filmów z akcji miejskich AR."Barwy ochronne", akcja filmowa dedykowana uczestnikom obozu aktywu kulturalnego SZSP w Rozalinie: symultaniczna projekcja, na 3 osobnych ekranach, materiałów filmowych dokumentujących ekspresję odmiennych form zaangażowania w sport, sztukę i politykę.

Październik: realizacje uliczne "Lekcji" w Legnicy, Lubinie i Polkowicach Prace nad nową formą spektaklu - "Wykład". Pierwsze prezentacje Wykładu w Dziekance.



Luty: występy w Poznaniu na zaproszenie Teatru Ósmego Dnia: m.in. pierwszy pokaz improwizacji zespołowej Garbus.

Marzec: w Warszawie akcje Czerwone i białe oraz Krokusy. Ponowne występy w Poznaniu na zaproszenie Teatru Ósmego Dnia: Wykład w aulach Uniwersytetu im. dama Mickiewicza i Akademii Ekonomicznej. Pokazy Wykładu w Warszawie (m.in. aula SGPiS)

Maj: wyprawa do małych miejscowości podlaskich, uliczne realizacje Lekcji (Szczuczyn, Radziłów, Goniądz, Biała Podlaska). Lekcje na warszawskim Ursynowie - po spektaklu interwencja przedstawicieli RO SZSP i KW PZPR, w jej rezultacie zostaje wydany zakaz prezentacji Lekcji w Warszawie.

Czerwiec: prace warsztatowe nad motywem Relacje, realizacje w formie działań ulicznych (warszawskie Stare Miasto, schody ruchome przy placu Zamkowym, Krakowskie Przedmieście, stacja WKD w Ursusie).

Czerwone i białe - akcja dedykowana pasażerom miejskiej komunikacji, którzy przejeżdżając mostem Śląsko - Dąbrowskim, spoglądali na zamarzniętą Wisłę. Działanie realizowane w ciągu dwóch tygodni na tle lodu zamrożonej rzeki polegało na dynamicznej animacji (przez nieustanną zmianę konfiguracji) jaskrawoczerwonych, 20 - 30 metrowych pasów płótna.

Krokusy - pocztówkowe pomniejszenia najbardziej wymownych PRL- owskich plakatów propagandowych lat 70-tych zostały przetworzone w formę miniaturowych plansz propagandowych, a następnie umieszczone na skwerze Prusa przy Krakowskim Przedmieściu, w pobliżu przystanku autobusowego - w czasie pierwszych opadów śniegu. Plansze stały się widoczne dla przechodniów dopiero po wiosennej odwilży.

Wycieczka - publiczność zajmowała miejsca w wynajętym autokarze. Autokar, przemierzając trasę po mieście, zatrzymywał się przed obiektami w sposób znaczący reprezentatywnymi (Komitet Centralny PZPR, Rada Ministrów, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, ambasada ZSRR, Urząd Cenzury, Sejm, więzienie na ul. Rakowieckiej). W miejscach postoju przewodnik odczytywał stosowny fragment konstytucji PRL, odpowiedniej ustawy lub Kodeksu Karnego.

Lipiec: udział w festiwalu Del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagna we Włoszech: m.in. akcje Ogień, Polski węgiel, Dom II, Spotkanie z Campesino, Bramy miasta, Człowiek i jego rzeczy; dziesięciodniowy warsztat z włoską młodzieżą teatralną. Uliczne realizacja Europy z udziałem aktorów włoskich.

Polski węgiel - na ulicy w Santarcangelo di Romagna sprzedawano 70 kg węgla kamiennego w porcjach (po 20 dag) oraz specjalnych, luksusowych opakowaniach. Sprzedaż wspierana była akcją promocyjną przeprowadzoną w formie reklamowego show.

Człowiek i jego rzeczy - całodzienna ekspozycja postaci półnagiego człowieka stojącego pośród kilkudziesięciu rzeczy, które tworzyły rodzaj słownika przedmiotów codziennego użytku.

Wykład - Krytyczna analiza realnego socjalizmu zawarta w opracowaniach (...) została przedstawiona w formie akademickiego wykładu, którego ilustrację stanowiły przedstawione przez aktorów (zamiast przezroczy) plakatowe sytuacje potęgujące siłę politycznej aluzji dezawuującej nie sprowadzającą się w praktyce ideologię. Tak funkcjonujące znaki plastyczne były „włączone” przez posługującego się klawiaturą zmiany świateł wykładowcę, podobnie jak muzyka towarzysząca kabaretowym tańcom wykonywanym przez solistki w przerwach pomiędzy sekwencjami wykładu.
Wykład był prezentowany wielokrotnie w Warszawie, a także wszystkich większych ośrodkach kraju, w tym w Auli Głównej Warszawskiej SGPiS i Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.

Zgodnie z porozumieniem między Zarządem Głównym SZSP oraz Ministerstwem Kultury i Sztuki Akademia Ruchu zyskuje status profesjonalny (podobnie jak Teatr Kalambur, Teatr 77 i Teatr Ósmego Dnia).

Czerwiec - Październik: w Warszawie przygotowania (praca z maską) i realizacja akcji Kolekcja.

Kolekcja - piwnice Dziekanki stały się prawie dwa miesiące pracownią modelarską - stworzono tam warunki do realizacji gipsowych odlewów twarzy, co z kolei umożliwiło wykonanie 90 masek z papier mache. O "udostępnienie" swych twarzy poproszeni byli zarówno ludzie z najbliższego otoczenia teatru (m.in. Konstanty Puzyna), jak i przechodnie z Krakowskiego Przedmieścia oraz robotnicy z pobliskiej budowy. Kolekcja zaginęła w czasie wymuszonej ewakuacji AR z Ośrodka Kultury "Cora" w stanie wojennym.

Kolekcja

Lipiec: udział w festiwalu Del Teatri in Piazza w Santarcangelo di Romagna: m.in. realizacja Projektu miasto, w tym Domu IV, Słów, Polskiego stołu, Pokazania miasta, Piccolo mondo, Powiększeń, Czasu, Symfonii nocnej.

Projekt miasto - w ramach "Festival Internazionale del Teatro in Piazza" w Santarcangelo di Romagna Akademia Ruchu jako jedna z trzech zaproszonych grup (obok Els Comendiants i Teatro Potlach) uzyskała możliwość realizacji własnego projektu festiwalu, w sąsiadującym z Santarcangelo, liczącym 10 tys. mieszkańców Verucchio. W ramach dwutygodniowego pobytu AR przygotowała około 40 zdarzeń teatralnych, akcji plastycznych, inicjatyw z pogranicza sztuki i komunikacji społecznej.

Słowa - (wyprzedzające otwarcie festiwalu) przestrzeń miejscowych sklepów stopniowo wypełniano informacjami w języku polskim.

Polski stół -na centralnym placu Verucchio ustawiono przykryty białym obrusem stół długości 60 m. Wieczorem członkowie AR podjęli ok. 1000 mieszkańców plackami ziemniaczanymi oraz czerwonym barszczem.




Polski stół

Pokazanie miasta - wyeksponowanie za pomocą światła, muzyki i specjalnych zabiegów plastycznych tych cech miasta, które określały jego charakter, a których mieszkańcy nie zawsze byli świadomi. Częścią akcji było przeprowadzenie labiryntem uliczek przez aktorów AR procesji mieszkańców na nowo "odczytujących" swe miasto.

Piccolo mondo - zebranie (przy współudziale miejscowej młodzieży) zużytych i zaniedbanych zabawek z całego miasta, a następnie ich ożywienie w ramach akcji przeprowadzonej na głównym placu Verucchio.

Powiększenia - codzienne, stopniowe powiększanie umieszczonej na fasadzie ratusza tablicy z nazwą placu (Piazza Malatesta) oraz tabliczki określającej parametry instalacji wodociągowej.

Czas - aktorzy ubrani w jaskrawo pomarańczowe ubrania przez cały dzień powtarzali w zwolnionym tempie, z analityczną starannością, repertuar codziennych zachowań mieszkańców.

Symfonia nocna - akcja kończąca każdy dzień aktywności AR. Rodzaj medytacji ruchowej z udziałem kilkudziesięciu osób ustawionych w czterech rzędach, zamiatających za pomocą tradycyjnych, brzozowych mioteł miejski plac. Istotne było opanowanie spajającego grupę powolnego, rozkołysanego rytmu, a tym samym osiągnięcie pełnej harmonii współdziałania. Akcji towarzyszyła muzyka: spreparowany przez Simona Thorne'a i wielokrotnie powtórzony fragment Złota Renu Wagnera. Działająca grupa była oświetlona tylko jednym, ustawionym z tyłu reflektorem. W miarę powolnego cofania się zespołu w stronę reflektora jego cienie rosły i przenosiły się na ściany przeciwległych domów. W końcu zwarta grupa zasłaniała światło reflektora.

Październik: udział w Łódzkich Spotkaniach Teatralnych: premiera Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, ponadto Wykład, Gry, akcja Dom V zrealizowana przy ul. Nawrot

Lipiec: wielokrotne prezentacje Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji Francuskie w Santarcangelo di Romagna i następnie w Piccolo Teatro di Milano.

Październik: akcja Sprawiedliwość jest ostoją w Warszawie.

Grudzień: akcja Warszawa Gdańska II przed Dworcem Gdańskim w Warszawie.

Zielnik - zbiory wytworów współczesności (strzępy gazet, grafika reklamowa i propagandowa, znaczki pocztowe, formularze, standardowe produkty żywnościowe) zostały umieszczono w przejrzystych, sześciennych bryłach lodu. Eksponowane były w ciągu dwóch tygodni w rejonie Krakowskiego Przedmieścia, placu Zamkowego i placu Defilad.

Sprawiedliwość jest ostoją - w czasie, gdy w Sadzie Wojewódzkim w Warszawie trwała rejestracja NSZZ "Solidarność", aktorzy AR na dachu pawilonów stojących po drugiej stronie ulicy rozwinęli 30-metrowej długości transparent z napisem " Sprawiedliwość Jest Ostoją Mocy i Trwałości Rzeczpospolitej". Napis stanowił lustrzane odbicie takiego samego tekstu wykutego na fasadzie sądu.

Warszawa Gdańska II - w rocznicę wydarzeń grudniowych na Wybrzeżu przed Dworem Gdańskim ustawiono rzeźbę przedstawiającą robotników kroczących w płonącym "na żywo" ogniu, opatrzoną podpisem "Warszawa Gdańska"

Życie Codzienne po Wielkiej Rewolucji Francuskiej - akcję spektaklu tworzył zbiór zachowań codziennych, najbardziej typowych dla obrazu Polski lat osiemdziesiątych. Fakty te zostały przeniesione z rzeczywistości życia we wnętrze symbolicznego, białego sześcianu "sceny", z respektem dla obiektywnej, a więc niezależnej od emocjonalnych impresji prawdy. Życie Codzienne... to collage sytuacji, które pozostając dokumentami swego czasu nabierają znaczeń metaforycznych i komentujących. Dynamikę spektaklu, w którym miary czasowe akcji scenicznych często zrównują się z przepływem czasu realnego, opierała się również na potraktowaniu wizualno - rytmicznej struktury akcji jako wartości autonomicznej.

Podstawowym zamierzeniem spektaklu było ukazanie wagi obiektywnego oglądu rzeczywistości codziennej jako świadectwa równoważnego jej interpretacjom filozoficznym, czy ideologicznym - a czasem je podważającego.


Życie Codzienne po Wielkiej Rewolucji Francuskiej

Luty: akcja Wieniec wokół Warszawy.

Kwiecień: Akademia Ruchu w porozumieniu z NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze przejmuje Dom Kultury Zakładów Przemysłu Odzieżowego CORA, który staje się jednym z najważniejszych ośrodków kultury niezależnej w Warszawie. Realizowany jest tam program wystaw, prezentacji filmowych, teatralnych i muzycznych, warsztatów artystycznych prowadzonych z dziećmi rodzin robotniczych, spotkania Uniwersytetu Robotniczego, a także kolportaż wydawnictw niezależnych na terenie dzielnicy Praga Południe.

Czerwiec: akcja Stadion na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie.

Październik: w Warszawie akcja Kino uliczne III.

Grudzień: z chwilą wprowadzenia stanu wojennego AR jest zmuszona do opuszczenia CORY w ciągu dwóch godzin. Od tego czasu do kwietnia 1989 Akademia Ruchu jest pozbawiona stałej siedziby, działając kolejno w różnych miejscach, w oparciu o wynajmowane mieszkanie i adres P.O. Box 300, który był jedynym stałym kontaktem teatru przez kolejne osiem lat.

Wieniec - w noc poprzedzającą próbę rejestracji NSZZ "Solidarność" Rolników Indywidualnych -
u wylotu wszystkich linii kolejowych i dróg dojazdowych do Warszaw ustawiono transparenty z charakterystycznym napisem "Solidarność" w kolorze zielonym.

Stadion - po bieżni stadionu Dziesięciolecia (odwiedzanego w tym czasie przez turystów, zakochanych i miejscowy lumpenproletariat) krążyła przez godzinę czteroosobowa, zwarta grupa kolarzy, których twarze od strony widowni zostały przysłonięte kartonowymi profilami Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina. Profile nakładały się na siebie w porządku odpowiadającym kanonom emblematów propagandowych.

Kino uliczne - na warszawskim placu Szembeka ustawiono trzy, połączone w jedną płaszczyznę, ekrany kinowe. Równolegle wyświetlono na nich trzy różne filmy dokumentalne: film idealizujący pracę, film dokumentujący codzienną rzeczywistość Pragi, film przedstawiający nowości mody paryskiej. Obraz był widoczny od frontu i rewersu ekranów. Realizatorzy dali publiczności możliwość wyboru, który z filmów chcieliby oglądać. Prawie wszyscy widzowie wybrali zbitkę trzech odmiennych rzeczywistości.

Maj: początek prac nad nowymi spektaklami w Malarni teatru Studio i Ośrodku Kultury Ochoty. Akcja Wypadek II ingerująca w uroczystość otwarcia Targów Książki w PKiN w Warszawie.

Czerwiec: premiera spektaklu Inne Tańce w Malarni teatru Studio.

Lipiec: premiera spektaklu English Lesson w Malarni teatru Studio. AR na znak solidarności z zespołem Teatru Ósmego Dnia, któremu władze uniemożliwiły udział w festiwalu w Valliadolid, powiadamia Ministerstwo Kultury i Sztuki oraz Pagart o swojej rezygnacji z udziału w tym festiwalu.

Październik: udział w festiwalu Del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagna: prezentacje Engilsh Lesson i Innych tańców. Po zakończeniu festiwalu zespół zawiadamia MKiS oraz Pagart o odmowie powrotu do kraju, której powodem jest odebranie teatrowi warunków do pracy.

Październik - grudzień: zespół pozostaje we Włoszech, prowadząc prace warsztatowe, wykłady i pokazy w różnych ośrodkach na terenie całego kraju (m.in. w Pontederze, Mediolanie, Florencji, Padwie, Neapolu, Rimini, Bari, Palermo). Powrót do Polski następuje 20 grudnia.

Wypadek II - akcja była realizowana w czasie uroczystości otwarcia pierwszych, odbywających się w kontekście stanu wojennego i burzliwych manifestacji związanych z obchodami 1 i 3 maja, Międzynarodowych Targów Książki i Prasy w Pałacu Kultury i Nauki. Aktorzy AR, których głowy, twarze i ręce były obandażowane, jak przystało na uczestników stanu wojny, próbowali przedostać się do głównej przestrzeni uroczystego otwarcia targów, co wobec dużego tłoku przy wejściu i skrupulatnej kontroli uprawnień wchodzących okazało się niemożliwe.

Inne Tańce - zbiór 16 krótkich obrazków nazywanych tu tańcami, z których każdy jest osobnym znakiem teatralnym. Motywy tańców inspirowane są różnymi, często przeciwstawnymi stereotypami zachowań społecznych. Widzenie to jest determinowane przeżyciem: zarówno uczestnictwa w faktach społecznych - jak i ich mitologii. Utaneczniający zachowania codzienne aktor stara się wskazać różnorodne psychozy grup społecznych w Polsce współczesnej. Najbliżej własnej, indywidualnej prawdy staje się schodząc ze sceny. Tańcom towarzyszy muzyka polskich zespołów "new wave"(Białe Wulkany, Brygada Kryzys)

English Lesson - 30-minutowy spektakl zbudowany według schematu lekcji obcego języka; z użyciem taśmy magnetofonowej, improwizowanych ćwiczeń słownych i tańców. Spektakl ten sugeruje również lekcję adaptowania się do sztucznej rzeczywistości - i twórczego interpretowania jej ograniczonych możliwości. Język złożony z aluzji i ogólnikowych stereotypów staje się językiem niemym, pozostając tylko symbolicznym przejawem ekspresji.

English Lesson


Kwiecień: tournee po Wielkiej Brytanii na zaproszenie Cardiff Laboratory: prezentacje spektakli English Lesson, Inne Tańce, Pasja; warsztaty, m.in. w Londynie (ICA - Instytut Sztuki Współczesnej) oraz ośrodkach sztuki w Bristolu, Cardiff, Leicester, Yorku.

Czerwiec: zespół uczestniczy w realizacji interdyscyplinarnego projektu artystycznego Znak Krzyża w kościele Miłosierdzia Bożego przy ul. Żytniej w Warszawie; w ramach programu zainicjowanego i koordynowanego przez Janusza Boguckiego AR przejmuje realizację cyklu teatralnego i kinowego. Pokaz Pasji w programie Znak Krzyża oraz w kościele NMP na Nowym Mieście. Od jesieni 1983 do połowy 1985 koordynację programu "Żytniej", we współpracy z ks. W. Czarnowskim i A. Zajączkowskim przejmuje W. Krukowski.

Listopad: W Dziekance warsztat Kino uliczne. Akcja Kino uliczne IV (Ujęcie) w rejonie ulic Żelaznej i Miedzianej w Warszawie. Wobec wycofania się Janusz Boguckiego z kontynuacji programu Znak Krzyża w parafii przy ul. Żytniej Wojciech Krukowski inicjuje wznowienie interdyscyplinarnych działań w tym miejscu.

Grudzień: w Warszawie realizacja akcji Kino uliczne V.

Kino uliczne IV (Ujęcie) - na trzy ekrany ustawione na skwerze (skrzyżowanie ulic Żelaznej i Miedzianej) wyświetlano filmowe i diapozytywowe kadry przedstawiające bezgłośnie mówiących lektorów telewizyjnych z ustami pomalowanymi na czerwono. Widzowie, początkowo nieufni, po rozmowie z aktorami godzili się wziąć udział w akcji Ujęcie, w ramach której przechodzili przed ustawioną na statywie kamerą, zasłaniając sobie twarz. Patrol wojskowy, który pojawił się na miejscu akcji, poinformowano, że to realizacja filmu eksperymentalnego - a film, jak wiadomo podlega cenzurze dopiero po zrealizowaniu. Wyjaśnienie to zostało poparte pismem opatrzonym pieczątką Centrum Środowisk Artystycznych "Dziekanka".

Kino uliczne V - akcja przeprowadzona na Krakowskim Przedmieściu na wysokości pomnika Mickiewicza niedaleko ówczesnego sklepu warzywnego. W spacerowym wózku dziecięcym umieszczono mały projektor 8 mm, który na zainstalowanym w tym samym wózku ekranik wyświetlał filmy z egzotycznych krajów (Plaż w Miami Beach, Delfinarium na Florydzie). Widownię stanowiły osoby stojące w kolejce do sklepu, przechodnie i pasażerowie korzystający z pobliskich przystanków autobusowych. Realizator akcji (Zbigniew Olkiewicz) komentował filmy, informował za pomocą tuby zapatrzonych widzów o kolejnych, podjeżdżających autobusach, obsługiwał odtwarzający egzotyczne melodie turystyczny magnetofon. Po 40 minutach podjechały trzy samochody z funkcjonariuszami cywilnymi i mundurowymi. Olkiewicz oraz towarzyszący mu Wojciech Krukowski zostali zatrzymani i przewiezieni do komisariatu na ul. Jezuickiej. Byli tam przetrzymywani do czasu pojawienia się funkcjonariusza SB o odpowiednich do specyfiki działań AR kompetencjach.

Styczeń: na zaproszenie Filharmonii Narodowej AR bierze udział w Koncercie Muzyki Nowej, realizując własny utwór Instrument teatralny, w którym role instrumentu odgrywa sala kameralna Filharmonii.

Kwiecień: w Lubawie początek systematycznych prac w małych ośrodkach: m.in. odnowienie modelu Teatru miejskiego, prezentacje spektakli (Inne tańce, English Lesson), warsztat i realizacja projektu Telewizja osobista, Kino AR, warsztat jogi oraz kuchni makrobiotycznej ( do końca następnego roku realizacja podobnych programów m.in. w Starachowicach, Kościanie, Ostrołęce, Łomży, Olecku, Zamościu i Świnoujściu).

Lipiec: udział w festiwalu Del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagne: realizacja 48 - godzinnej akcji Stradosfera.

Stradosfera - akcja zrealizowana w ramach MFDTP w Santarcangelo Di Romagna. Właściwe widowisko poprzedzała interwencja plastyczna w przestrzeń ulicy (o długości około 120 m), której całą powierzchnia, a także okna domów i witryny sklepów zostały wyklejone białym papierem w noc poprzedzający zaplanowane wystąpienia Akademii Ruchu. W ciągu całego dnia natomiast umieszczona na jej osi w białej kabinie pomalowana na biało kobieta używając mikrofonu komentowała w języku angielskim codzienne życie miasta, a także reakcje jego mieszkańców na niecodzienną sytuację. Wieczorem, w wyznaczonej porze widowiska do około pięciotysięcznej publiczności zgromadzonej u wylotu białej ulicy wyruszyli aktorzy niosący pęki czerwono złotych flag i transparentów, w których formatach nie mieściły się hasła pisane złotymi literami rosyjskiego alfabetu. Publiczność, wśród której rozdano czerwonozłote flagi i transparenty została przez aktorów skłoniona do sformowania pochodu i przejścia przez całą długość białej ulicy. W czasie przemieszczania się pochodu aktorzy Akademii Ruchu zrywali biały papier z witryn ulicy odsłaniając w ten sposób wyklejone srebrnym papierem szyby, w których lustrzanych odbiciach mogli się przeglądać uczestnicy czerwono - złotego pochodu. Pochód dochodził do sąsiedniego placu, którego powierzchnia również była wyklejona białym papierem. Otaczająca go publiczność otrzymywała kartonowe, czerwono złote pochodnie obserwując następnie przedstawiane na białym tle placu stereotypy zachowań polskiej ulicy. Motywem oddzielającym poszczególne sekwencje tej akcji było polewanie białego placu z konewek wypełnionych (jak się później okazało) płynem łatwopalnym - co sprawiło, że symulowane przez aktora podpalenie pola życia codziennego wyjętą z totalitarystycznego rekwizytorium kartonową, czerwono - złotą pochodnią wywołało pożar placu, w którego sięgających po kolana ogniu aktorzy starali się kontynuować funkcje zachowań właściwe dla codzienności miasta. Akcję zamykało przejście, wśród zgliszcz dogasającego placu, mężczyzny w białym, gimnastycznym stroju kroczącym po placu w patetycznej formie sowieckiego "paradenmarsch" - i trzymającego w uniesionych w górę dłoniach białego gołębia pokoju.

Stradosfera została powtórzona następnego dnia, z tym że w ciągu nocy poprzedzającej akcję ulica została wyklejona, dla odmiany, czerwonym papierem. Inicjując akcję aktorzy wręczyli publiczności białe flagi i transparenty, które ozdabiały następnie pochód przemieszczający się przy wtórze patetycznej muzyki na wyklejonym papierem, tym razem - plac czerwony.

Marzec: warsztaty w ośrodku Chartreuse pod Avignonem. Realizacja działań z cyklu Stradosfera II w Arles i La Rochelle. Udział w Krakowskich Reminiscencjach Teatralnych: po raz pierwszy od wprowadzenia stanu wojennego AR uczestniczy w krajowym festiwalu teatralnym (Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, English Lesson, Stradosfera II).

Maj: w warszawskiej Stodole spektakl Wykład III. Wesoła i Miłosna.

Lipiec: AR obok teatrów Magazzini Criminali i Els Comediants, realizuje jeden z trzech głównych projektów Festival Internazionale del Teatro in Piazza w Santarcangelo di Romagna Communicare. Slegare, będący wynikiem tygodniowej pracy z młodymi aktorami włoskimi. W ramach tego samego festiwalu: premiera Kolacja. Dobranoc.

Marzec: Krakowskie Reminiscencje Teatralne: Kolacja. Dobranoc.

Kwiecień: Stanisław Nowotny, dyrektor Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych, w których w strukturze administracyjnej w 1979 roku umieszczono Akademię Ruchu, nakazuje wypowiedzenie pracy członkom grupy. Zespół zaskarża tę decyzję do sądu pracy, w wyniku czego AR zostaje włączona w strukturę administracyjną
Maj: na zaproszenie Przeglądu Architektury Warszawskiej zespół realizuje akcję Dom VI. W Warszawie na ul. Foksal akcja Kino uliczne VI.

Październik: premiera Kartaginy i prezentacja Kolacji. Dobranoc. w ramach festiwalu The National Review of Live Art w Nottingham. Występy w innych ośrodkach w Wielkiej Brytanii m.in. Almeida Theatre w Londynie, Newcastle, York).

Dom VI - akcja zrealizowana w obrębie i w pobliżu kamienicy przy ul. Foksal 13. Dom przeznaczony był do remontu, część mieszkańców już się z niego wyprowadziła, część oczekiwała na mieszkania zastępcze. Pierwszego dnia zespół AR prowadził rozmowy z mieszkańcami oraz właścicielami położonych w okolicy sklepów i zakładów (np. zakładu fotograficznego). Drugie dnia przed południem członkowie grupy przedstawili lokatorom jedenastu mieszkań sugestie dotyczące ich pośredniego udziału w akcji. Wszystkie sugestie zostały przyjęte. Wieczorem odbyła się właściwa akcja. We wnętrzach sześciu sklepów i zakładów znajdujących się między kamienicą a Nowym Światem umieszczono projektory filmowe 16 mm. Filmy, na których zarejestrowano twarze ludzi spotykanych na ul. Foksal, wyświetlono tak, że ekranami stawały się szyby witryn sklepowych, ubrania ludzi przechodzących chodnikiem, małe ekrany z półprzejrzystego tworzywa ustawione przy krawężniku, karoserie przejeżdżających samochodów. Równocześnie w kamienicy zapalono światła wszystkich mieszkań, iluminowano oszkloną klatkę schodową, tworząc efekt lirycznej afirmacji domu. Aktorzy AR wynosili kolejno z zamieszkałych jeszcze lokali krzesła oraz fotele, z którymi mieszkańcy byli jeszcze związani. Ustawili je na podwórku, zasiedli na nich, przez wielokrotne powtórzenie tej czynności demonstrowali potencjał relacji zachodzących między człowiekiem a wybranym przez niego miejscem. W kolejnym fragmencie towarzysząca akcji muzyka nagle się urywała, kolorowe iluminacje gasły. Włączano zimne, białe światło, które ukazywało brud podwórka, zużycie foteli i krzeseł.

Kartagina - jest próbą wyrażenia idei społeczeństwa, które trwa mimo kryzysu jego struktur. Motywem przyjętym w wyjściowym punkcie pracy nad formą spektaklu jest "stan krytyczny". Odnosi się to zarówno do modelowej sytuacji grupy społecznej, jak i jej świadomości. W Kartaginie wizualny znak kryzysu tworzy geometryczna płaszczyzna dzieląca przestrzeń akcji i zmieniająca swoje położenie w kolejnych jej sekwencjach. Ten znak jest barierą ograniczającą naturalny rozwój aktywności grupy i jednostek, ale także inspirującą tę aktywność i determinującą jej przemiany. Tworzy to sugestię nieskończoności cyklów, porywów i działań, w imię zachowania postawy czynnej. Ale, czy sam fakt odnawiającej się, jednokierunkowej aktywności może pozostać jedynym optymizującym argumentem?




Kartagina

Kolacja. Dobranoc - spektakl Kolacja. Dobranoc stanowi dla Akademii Ruchu kontynuację słownikowego zapisu znaków składających się na psychologiczny model Polski początku lat osiemdziesiątych. Zawierają się w tym zbiorze również elementy zakreślające granice mitu konspiracji utrwalonego w świadomości zbiorowej.
Nawarstwiające się płaskie obrazy akcji spektaklu tworzą relief szablonowych zachowań, bezpiecznych i aluzyjnych zarazem, gdzie znaki rzekomych tajemnic i zagrożeń są ostentacyjnie dyskretne, a prawdy odkrywane przypadkowo. Ograniczona ekspresja indywidualna postaci nie pozwala na pełną ich identyfikację, zaś zachowanie stanowiące z pozoru komunikat może okazać się elementem kamuflażu skrywającego prawdę ekspresji.
Zmieniająca się struktura dźwiękowo - przestrzenna spektaklu sugeruje rzeczywistość zaszyfrowaną, ukrywającą swój dynamiczny potencjał za skorupą gestów i znaków zastępczych.
Uczestnicy tej gry nie muszą być pozbawieni wiary w urzeczywistnienie potencjału życia otwartego, a zarazem wiary w to, że świat ich wartości nie podda się mistyfikacjom wymuszonym okolicznościami stanu wojennego.

Czerwiec: AR, jako pierwszy teatr z Polski, otrzymuje zaproszenie do udziału w oficjalnym programie festiwalu sztuki Documenta 8 w Kassel: akcja Sezonowa wyspa inauguruje festiwal; ponadto prezentacje English Lesson i Kartaginy.

Lipiec: na zaproszenie Przeglądu Architektury Warszawskiej akcja Dom VII

Październik: Ośrodek Teatralny "Akademia Ruchu" publikuje pierwszy numer "Obiegu", informatora o niezależnych działaniach artystycznych na terenie Warszawy; z czasem "Obieg" przekształci się w magazyn poświęcony sprawom sztuki współczesnej.

Sezonowa wyspa - ulica przylegająca do głównego budynku festiwalu Documenta, Muzeum Fridericianum, została przesłonięta foliową płaszczyzną. Stojąca przed nią publiczność oglądała zatarte obrazy akcji rozgrywających się za folią. W kolejnych fazach akcja przybliżała się do foliowego ekranu, który w końcu zapisywany był ekspresyjnymi tekstami i znakami charakterystycznymi dla projektów graffiti. Zamalowana powierzchnię ekranu polewano wodą tryskającą z gumowych węży, co sprawiało, że kolorowa, rozwodniona farba spływała pod nogi publiczności. Gdy widzowie, nagrodziwszy twórców oklaskami, chcieli odejść, okazywało się, że za ich plecami całą szerokość ulicy na długość 20 metrów w sposób niezauważony przez nich ( w czasie trwania akcji) pokryto białym płótnem. W efekcie pozornie neutralne miejsce obserwacji można było opuścić, wyłącznie pozostawiając barwne ślady niedawnej obecności, odbicia własnych stóp na płótnie. Ci spośród widzów, którzy chcieli opuścić ulicę, omijając płótno leżące za ich plecami, trafiali na podobne zamykające wylot ulicy w przeciwnym kierunku.

Dom VII - akcja zrealizowana na rogu ulic Towarowej i Świerczewskiego (obecnie al. "Solidarności"), w trzypiętrowym domu zbudowanym na planie podkowy, z otwartym podwórkiem skierowanym w stronę ul. Świerczewskiego. Przez pierwsze dwa dni członkowie AR rozmawiali z mieszkańcami, trzeciego nastąpiło właściwe działanie. Fasada domu została przesłonięta do wysokości drugiego piętra matową folią ogrodniczą, która utworzyła niejako czwartą, brakującą ścianę okalającą podwórko. W czterech mieszkaniach środkowego segmentu włączono światła projektorów filmowych 35 mm. Dzięki temu na szybach okien, a przede wszystkim na foliowym ekranie widoczne były cienie osób przebywających we wnętrzu domu. Zachowanie ludzi (mieszkańcy oraz goszczeni przez nich aktorzy AR) poruszający się przed obiektywami projektorów przebiegło według zwyczajowego scenariusz spotkania gospodarzy i gości. W kolejnej sekwencji osoby przebywające w mieszkaniach (tym razem tylko aktorzy AR) rozpoczynały przygotowania do solidarnościowej demonstracji: montowały transparenty, sztandary. Po chwili objuczona transparentami i flagami (motyw przypominający malarstwo socrealistyczne) grupa demonstrantów pojawiła się na jaskrawo oświetlonym podwórku. Następowała faza zamalowania foliowej ściany znakami sprzeciwu i oporu. W końcu folia była przecinana, przestrzenie "sceny" i "widowni" łączyły się, rekwizytorium manifestacji składano na ziemi - do następnego wykorzystania.

Czerwiec: udział w Spotkaniach Teatrów Wizji i Plastyki w Katowicach: akcja Sezonowa wyspa II.

Sierpień: Festiwal Teatrów Ruchu w Perrigeux we Francji: Kartagina oraz akcje: Poezja, Relief, Okop, Czerwona wdowa, Historia jednej fotografii, Nieszpór.


Poezja

Grudzień: Festiwal Sztuki Polskiej "Polish Realities" w Glasgow: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, Kartagina, English Lesson.

Sezonowa wyspa II - ulica przylegająca do budynku Teatru Polskiego w Katowicach została całkowicie zasłana zbożem polakierowanym na czerwono. Aktorzy, posuwając się z głębi ulicy ku stojącej u jej początku publiczności, zbierali (przy wtórze litewskich pieśni żniwnych) zboże, wiążąc je w snopy, ustawiając na bruku, posilając się z przyniesionych dwojaków, wreszcie śpiąc. Budził ich stukot młotków, którymi mężczyźni w długich płaszczach przybijali do czerwonej tablicy czerwone sprzęty przeciwpożarowe: wiadro, siekierę, łopatę, bosak - i czerwoną milicyjną pałkę. W tym samym momencie stojący za plecami publiczności wóz piekarniczy zaczynał odjeżdżać. Jego drzwi otwierały się, ukazując srebrzyste, puste jaskrawo oświetlone wnętrze, w którym ubrana na biało dziewczyna żonglowała dwoma bułeczkami. Niespodziewanie dla realizatorów akcji publiczność biegła za pustym samochodem piekarniczym.




Okop - pastisz heroicznego motywu z hollywoodzkich i mosfilmowskich produkcji batalistycznych. Pokryte maskującą siatką kartonowe pudła stanowiły szaniec, za którym kryła się grupa żołnierzy odgrywających charakterystyczne motywy z życia okopowego. Akcja realizowała podejmowany już wcześniej przez AR motyw "ujęcia" filmowego. Nad polem gry umieszczono instalację wytwarzającą sztuczny deszcz, zraszający uczestników i powodujący stopniową erozję kartonowej konstrukcji szańca. Akcji towarzyszyły cytaty ze ścieżki dźwiękowej filmu Najdłuższy dzień.

Styczeń: po raz pierwszy od czasu utraty w grudniu 1981 roku stałej siedziby AR uzyskuje informacje, że kolejne zabiegi o zdobycie lokalu nie napotykają przeszkód ze strony "czynników politycznych".

Kwiecień - czerwiec: w wyniku porozumienia z Okręgową Instytucją Rozpowszechniania Filmów AR przejmuje kino Tęcza na warszawskim Żoliborzu. Wstępne prace, najczęściej wykonywane własnymi siłami, pozwalają wydzielić w sali projekcyjnej standardową przestrzeń sceniczną. Powstaje księgarnia wydawnictw niezależnych, foyer kina zostaje przystosowane na potrzeby galerii. Wszystko to stwarza elementarne warunki działalności Ośrodka Teatralnego "Kino/Teatr/Tęcza".

Czerwiec: AR jest współorganizatorem wędrującego na trasie Moskwa - Blois (Francja) festiwalu Mir Caravane. Dzięki temu powstaje możliwość zaproszenia przez AR do Warszawy - z uchyleniem dotychczasowej restrykcji - przebywającego na emigracji Teatru Ósmego Dnia. W ramach Mir Caravane występuje 12 teatrów europejskich; przedstawienia odbywają się na błoniach Stadionu Dziesięciolecia, w obrębie Starego Miasta, a także w Tęczy i w plenerach Żoliborza; ponadto AR prezentuje Kartaginę oraz Poezję w Leningradzie i Berlinie. Udział w Festiwalu Teatrów Europejskich w Grenoble (Kartagina, Poezja, Nieszpór). Udział w paryskim festiwalu teatrów ulicznych związanym z obchodami 200-lecia rewolucji francuskiej.

Październik: Ośrodek Prac Warsztatowych w Scheersbergu: warsztaty z blisko 60 aktorami niemieckimi i skandynawskimi. Realizacja cyklu akcji (Schody do nieba, Dom IX, Brzeg, Sezonowa wyspa III), które systematycznie obejmują coraz większą przestrzeń w kolejnych, coraz dalszych od Scheersburgu miejscowościach (Quern, Holms, Flensburg).

Sierpień - październik: udział w festiwalu Arhus Festuge w Arhus. AR uczestniczy w realizacji otwierającego przegląd widowiska Prayer for Europe według scenariusza i w reżyserii Krukowskiego. W spektaklu bierze udział ponad 100 aktorów z 11 teatrów skandynawskich. Widowisko zrealizowane na głównym placu miasta oglądało około 30 tys. widzów. Ponadto trzykrotna prezentacja Kartaginy.

Kwiecień: w Warszawie akcja Kino uliczne: Konstytucja - w trzechsetną rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja symultaniczne wieczorne projekcje sfilmowanego (na taśmie 16 mm) tekstu Konstytucji na ścianach budynków między Nowym Światem a Pl. Zamkowym (w czterech punktach).

Październik: Die Neue Art Museum - Ludwig Forum, Aachen: pokaz Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji. Dwa w ramach inauguracji sezonu Performance Art. W Warszawie festiwal Działania z Gazetą: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa oraz pierwsza prezentacja pełnej wersji akcji Armia.


Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa.

Armia - to dynamiczna akcja plastyczna, której kolejne ciągle aktualizowane wersje stanowią próbę interpretacji zmiennych losów Europy. Nasza wiedza o świecie często przybiera charakter statystycznej układanki angażującej naszą uwagę i pamięć w stopniu zależnym od doświadczenia kulturowego i standardów życia codziennego. "Armia" mówi o porządku i o zakłóceniu porządku, o kierunku i o utracie kierunku. Mówi także o potencjale mapy ludzkich losów - jej lokalnej i symbolicznej dramaturgii.

W pierwszej fazie spektaklu aktorzy wyznaczają pole akcji a zarazem pozbawiają je, w sposób symboliczny, nawarstwień codzienności. Czyszczą, "sterylizują" wybrany fragment placu lub trotuaru przygotowując go w ten sposób do przyjęcia roli ołtarza ofiarnego, albo też czystej karty, na której za chwilę zostaną zapisane znaki uniwersalnego przesłania.
Zachowania te znajdują też odniesienie do dramaturgii faktów kształtujących świadomość
współczesnego człowieka.

Po tej próbie, zarówno manifestacja sprawności budowania integrującego zbiorowość w tworzeniu ładu przestrzennego, jak i pełna przewrotnych komunikatów i zbędnych wskazówek gra pomiędzy grupą i jednostką nie powinna pozbawiać widza ostrożności: ten świat nie jest światem prostych prawd i ścieżek.

Włączona następnie demoniczna, nasycona dramatycznymi komunikatami z pola walki o ludzkie losy muzyka, jak również pełne rosnącej pasji zachowania aktorów poruszających się w gęstwinie płonących i eksplodujących bambusowych prętów przedstawiają świat jako pole dramatycznych zmagań o dobro ludzkich spraw, a zarazem pejzaż koncentracji świateł pamięci czyniącej człowieka świadomym i uczestnikiem życiowej grupy.


Armia

Maj: Nowy Jork: realizacja programu w New School of Social Research (seminarium oraz warsztaty Teatr i polityka z udziałem studentów; prezentacje Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji. Dwa). Akcja Okop II oraz performance Uwaga, granica Janusza Bałdygi w nowojorskim PS1 Museum - Clock Tower Gallery.

Czerwiec: tournée po Stanach Zjednoczonych. Prezentacje Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji. Dwa w Los Angeles (Los Angeles Contemporary Exhibition) oraz Seattle (On The Boards). Udział w Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Chicago: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa, Kartagina, Armia, Nieszpór, Poezja, warsztaty z udziałem aktorów amerykańskich.

Wrzesień: uczestnictwo w projekcie New Polish Realities w Wielkiej Brytanii: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa w ICA Institute of Contemporary Art w Londynie, Chapter Arts Center w Cardiff, Green Room w Manchesterze. Lokalna prasa w Manchesterze przyznaje przedstawieniu tytuł "spektaklu roku".

Październik: tournée po Japonii: pokazy Życia codziennego po Wielkiej Rewolucji. Dwa oraz English Lesson w Teatrze Arena i Museum Sagacho w Tokio, Museum of Modern Art w Jokohamie i Centrum Sztuki Jetty East Nagoja; wykłady i warsztaty w Tokio (Museum Sagacho) i Nagoji (Centre for Contemporary Art). Udział w cyklu Jeszcze Art Performance w CSW Zamek Ujazdowski: Życie codzienne po Wielkiej Rewolucji. Dwa.

Listopad - grudzień: udział w wystawie Książki i strony. Polska książka artystyczna i awangardowa w CSW Zamek Ujazdowski: pokazy Europy.

Czerwiec - Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu: akcje Uczty duchowe, Polskie głosy, Sezonowa wyspa V.

Uczty duchowe - niespełna półgodzinny spektakl to rodzaj filozoficznego pikniku, podczas którego aktorzy poruszają za pomocą sznurków rozłożonymi na płótnie owocami i mięsiwami, nalewają wino na odległość, odczytując przy tym fragmenty rozpraw socjologiczno-filozoficznych.
Przewrotny spektakl łączy cechy nie tyle słynnego "śniadania na trawie", ile śniadania na bruku ulicy. Akcja łączy (jak w teatrze lalek) cechy animacji elementów malowniczego stołu i dyskursu filozofów roztrząsającego problemy nowej cywilizacji. Ukazuje w sposób humorystyczny dystans pomiędzy świadomością elit a praktycznym doświadczeniem aktorów teatru codzienności.

Polskie Głosy




Lipiec: Międzynarodowy Festiwal MALTA w Poznaniu: Tango Wodne.
Wrzesień: udział w projekcie Oikos przygotowanym przez Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy: akcja Nieszpór, instalacja Okna.

Październik: udział w projekcie Tratwa w Olsztynie: warsztaty z udziałem młodzieży ze środowisk społecznie zagrożonych z województwa olsztyńskiego oraz późniejsze wspólne realizacje (Armia, Poezja, Sezonowa wyspa VI).

Tango wodne - nietypowa akcja plenerowa Akademii Ruchu. Rozgrywający się po części na lądzie, po części w wodzie spektakl jest kaskadą narastających aluzji politycznych i abstrakcyjnych skojarzeń. Tytułowe wodne tango istnieje - aktorzy tańczą swój mistyczny taniec w spokojnej niezmąconej wodzie. Z wody wyłania się w finale akcji wielki płócienny ekran, na którym AR wypisuje czerwoną farbą motto spektaklu "Przestaję śnić czerwony potop i niepotrzebna mi już arka".



Tango wodne



Luty: udział w projekcie Tratwa w Ostródzie: cykl akcji Stan pokoju z udziałem około 40-osobowej grupy młodzieży z województwa olsztyńskiego; wspólna realizacja akcji Przejazd, Poemat, Pomoc zimowa II, Śniadanie na wodzie, Cmentarz, Poezja; prace warsztatowe, pokazy Eseju.

Poemat

Marzec: Krakowskie Reminiscencje Teatralne: Esej, Uczty duchowe.

Czerwiec: Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Uczty duchowe, Armia, Nieszpór.

Wrzesień: kontynuacja uczestnictwa w projekcie Tratwa w Bartoszycach: warsztaty z udziałem około 40-osobowej grupy młodzieży z województwa olsztyńskiego, a następnie wspólna realizacja widowiska plenerowego Aerodrom oglądanego przez ponad pięciotysięczną publiczności mieszkańców miasta.

Październik: Festiwal Sztuki Polskiej Grenzenlos w Berlinie: premierowy pokaz spektaklu Piosenka.

Przejazd - akcja przeprowadzona w centrum Ostródy, z udziałem ok. 40 uczestników programu "Tratwa". Szlabany przejazdu kolejowego usytuowanego w środku miasta sprawiają, że w przypadku ich zamknięcia, i przejazdu kolejnego pociągu po obydwu stronach przejazdu, przed szlabanami gromadzą się kilkudziesięcioosobowe grupy przechodniów tworząc niejako publiczność akcji przetaczającej się po biegnących w obydwu kierunkach torach. Akcja "Przejazd" wykorzystywała tę okoliczność: bezpośrednio po przejeździe pociągu, zanim podniosły się ograniczające ruch publiczności szlabany na obydwu kierunkach torów (z lewej i prawej strony kadru tworzącej się w ten sposób akcji) eksplodowały ładunki dymne sugerując zasłonę pary zaścielającej dawniej drogi biegu pociągów historii. Spoza tej zasłony ukazywały się publiczności dwa ekspresyjne pochody uformowane w kolumny mieszczące się w szerokości torów. Jeden z nich, zarówno poprzez dobór strojów jak i wydobytych z magazynów i rupieciarni rekwizytów przedstawiał rzeczywistość totalitarystycznego decorum (flagi, transparetny, popiersia, portrety, sztuczne kwiaty, makiety). Drugi: swobodę zachowań barwnie ubranych młodych ludzi, dzieci i zwierząt (psy, kozy, gołębie). Pochody te mijały się i wnikały w ograniczające pole akcji kłęby białego dymu zanim szlabany się podniosły uruchamiając w ten sposób dotychczasowych widzów zdarzenia.

Śniadanie na wodzie - akcja ta (realizowana w Ostródze z udziałem około 30 uczestników akcji Tratwa i 9 łabędzi) polegała na ustawieniu na brzegu jeziora stołu, którego dwie nogi stały na lądzie, a dwie na wodzie. Stół był zastawiony w charakterze wytwornej martwej natury (różnorodne owoce, sery, chleb). Uczestnicy akcji ubrani z teatralną elegancją, a także liczące zwykle na poczęstunek łabędzie uczestniczyli w tym spotkaniu przystępując do stołu - każdy ze swojej strony. Towarzyszyła temu muzyka skrzypiec, na których grała jedna z uczestniczek akcji. Coraz liczniejszą widownię (akcja odbywała się w niedzielę) stanowili wypełniający pobliski deptak mieszkańcy miasta.

Piosenka - pole gry jest przekreślone po przekątnej czerwoną ścianą wypełniającą całą przestrzeń akcji. Struktura spektaklu odpowiada konstrukcji piosenki. Poszczególne "zwrotki" to dialogowe sceny z udziałem za każdym razem innej pary aktorów podejmujących działania wynikające z ich wcześniejszego spotkania w poszukiwaniu wspólnego motywu pracy, wspólnej inspiracji - co wymagało zarówno zbliżenia koncepcji estetycznych jak i wspólnej interpretacji odmiennych doświadczeń jednostkowych doświadczeń życiowych, oraz wspólnego przeżycia pracy w teatrze. Powtarzający się "refren" akcji to pojawiający się co jakiś czas motyw orszaku, w którym również aktorzy ubrani są w białe suknie ślubne i pochylają się nad białym wózkiem dziecięcym, z którego wieje wiatr poruszający szaty, włosy i białą flagę wzniesioną ponad tą grupą. Z taśmy magnetofonowej odtwarzane są fragmenty wiersza M. Świetlickiego ... zaczynającego się od słów: "Ta rewolucja, te zdarzenia straszne...". Motyw dialogowych dotykających wątków autobiograficznych akcji aktorów to przede wszystkim ponawiane próby autoidentyfikacji wobec kontekstu zmian polityczno - społecznych i doświadczeń pracy teatru. Akcji spektaklu towarzyszy powracający regularnie motyw wykonywanej przez Laurie Anderson piosenki "Coming Together" z muzyką Fredericka Rzewskiego.


Piosenka

Esej - jest pełno wymiarowym spektaklem i zarazem wszechstronną demonstracją oryginalnej metody twórczej teatru wizualnego. Stanowi również podejmowaną zazwyczaj co 7 - 10 lat próbę samooceny grupy twórczej jako podmiotu zbiorowej świadomości i wrażliwości. Wyniki wieloletnich doświadczeń zespołu AR w tworzeniu specyficznego języka teatru zostają zestawione w spektaklu w zupełnie nowych kontekstach, tworzą dynamiczny ciąg obrazów odnoszących się zarówno do doświadczeń sztuki, jak i sposobów przeżywania sytuacji społecznych.
Kolejno przedstawione syntetyczne znaki teatralne interpretują znamienne etapy najnowszej historii społeczeństwa, nie tracąc wartości uniwersalnego komentarza do jego współczesnych dziejów. Na przykładzie ciągów przedstawionych scen widz może odbierać, poza własną interpretacją akcji, również znaczenia z właściwych współczesnej sztuce komunikacji praktyk: teatru codzienności, języka gestu, znaku plastycznego i akcji plastycznej, improwizacji grupowej.
Indywidualne wyznania uczestników tej gry wynikają nie tylko z racjonalnego osądu rzeczywistości, ale również z nastroju chwili, z przebiegu zmieniającego się ciągu skojarzeń. Towarzyszący poszczególnym partiom spektaklu mówiony komentarz przybiera postać refleksji, zarówno wobec społeczno-politycznego tła akcji jak i właściwych Akademii Ruchu sposobów budowania komunikatu artystycznego. Świat - społeczeństwo w spektaklu Esej II śni swój pośpieszny sen, który w takim samym stopniu nabiera wartości moralitetu odniesionego do dramatycznych doświadczeń przeszłości, jak i proroctwa kolejnej próby spoistości społecznych więzi.

Maj: tournée po Stanach Zjednoczonych: występy w On The Boards w Seattle (Piosenka) i Walker Art Center w Minneapolis (Piosenka, Uczty duchowe).

Czerwiec: udział w Site Specific Theatre Fesival w ramach programu Kopenhaga - Stolica Kulturalna Europy: Tango wodne II (czterokrotne prezentacje spektaklu na brzegu morza w Horsens).

Październik: Międzynarodowy Festiwal Konfrontacje Teatralne w Lublinie: Piosenka, Sieć, Podróż. Główna Nagroda Festiwalu dla spektaklu Piosenka.

Luty: Festiwal Sztuki Polskiej Polonia Ekspress w Budapeszcie: Piosenka, English Lesson, Armia, Uczty duchowe.

Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Tango wodne III. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu: Pancernik Potiomkin i inne opowiadania.

Pancernik Potiomkin i inne opowiadania - jest próbą odniesienia się, przy użyciu elementów akcji plastycznej, znaków wizualnych i syntetycznych działań aktorskich do problemu aktywnego stosunku do przeszłości i teraźniejszości, owocującego decyzją i czynem, których konsekwencji do końca nie możemy być pewni.

Plac, na którym odbywa się akcja, zostanie wyklejony białym papierem, stając się w ten sposób wielkim "polem operacyjnym", gotowym na przyjęcie uzdrawiających cięć i innych sposobów uwolnienia dobrej lub złej energii. Pole to jest miejscem ekspozycji portretów postaci historycznych i anonimowych - strategów spraw wielkich i małych. Staje się również operacyjną planszą sztabową, na której aktorzy przemieszczają ku sobie floty makiet okrętów i samolotów.
Akcja Akademii Ruchu ma charakter plastycznej interwencji w codzienność i powszedniość przestrzeni miasta. Skłania również do refleksji nad potrzebą intelektualnego wyposażenia człowieka - będącego uczestnikiem przemian historycznych, jak również aktorem teatru codzienności w zasób wiedzy i wiary pozwalających mu obronić swą godność w warunkach fizycznej i metafizycznej ewolucji rzeczywistości.

Maj: Międzynarodowy Festiwal Teatralny Unidram w Poczdamie: Piosenka, Armia. Międzynarodowy Festiwal Kultur Teatralnych Passaggio a Pontedera w Pontederze: Uczty duchowe, Pancernik Potiomkin i inne opowiadania, realizacja prac warsztatowych i akcji w przestrzeni miasta.

Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Wolnej Sztuki Solncevort w Petersburgu: Piosenka, Armia.

Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Pancernik Potiomkin i inne opowiadania

Październik: Festiwal National Reviev of Live Art w Glasgow: Piosenka.

Czerwiec: Festiwal Belluard Bollwerk International we Fryburgu: Piosenka, Armia. W Warszawie zrealizowany z Komuną Otwock cykl akcji City Surfing - Teatr miejski.

Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: akcje Heide Park i Wola. Przewaga. Władza, realizacja cyklu warsztatowego Teatr w teatrze życia.

Wrzesień: Światowy Festiwal Teatrów w Kairze: Nagroda Honorowa Festiwalu dla Wojciecha Krukowskiego "za całokształt twórczości, pionierską rolę i inspirację przemian teatru eksperymentalnego".

Październik: w ramach projektu Obrzeża realizacja specjalnego programu 10 X AR w Otwocku na zaproszenie Komuny Otwock: m.in. Piosenka, English Lesson, Armia, Prosta akcja. Międzynarodowy Festiwal Konfrontacje Teatralne w Lublinie: Heide Park.

City Surfing - Teatr miejski- zespół Akademii Ruchu złożył członkom Komuny Otwock propozycję realizacji całodziennego projektu miejskiego przypominającego prace AR z lat 70 - tych. Efektem stała się seria ośmiu interwencji w przestrzeń miasta z udziałem około 20 osób z obydwu grup. Projekt był przygotowany w toku warsztatu koncepcyjnego, w którym uczestniczyli wszyscy zainteresowani.

7.30 Korek - akcja dedykowana kierowcom samochodów tkwiących w korku na moście Śląsko - Dąbrowskim. Unieruchomione samochody mijała kawalkada ludzi w maskach upodobnionych do twarzy znanych polityków, tocząca po chodniku różnego rodzaju koła.

8.00 Witamy na pokładzie miasta - działanie przypominające wystąpienie samolotowych stewardes instruujących pasażerów o zalecanej reakcji w przypadku zagrożenia. Akcja mówiąca o zagrożeniach ze strony wielkiego miasta prowadzona była przy wyjściu ze stacji metra Centrum.


8.00 Drogowskazy - do znajdujących się w okolicach Alei Jerozolimskiej i ul. Marszałkowskiej drogowskazów informujących o ważnych instytucjach oraz ośrodkach kultury zostały dodane podobnie wystylizowane drogowskazy o istniejących w tym samym rejonie miejscach i faktach wstydliwych.

11.00 Biliboard - przy rondzie Dmowskiego ustawiono szereg lunet skierowanych na bilboard zawieszony na hotelu Forum. Osoby korzystające z lunet widziały kompozycję plastyczną o wymowie kwestionującej przesłanie plakatu.

12.00 Kino uliczne VII - w namiocie ustawionym na skwerze Prusa przygotowano projekcje filmów ukazujących dominację atmosfery spektaklu nad realną rzeczywistością.

13.00 Wizja lokalna - na Rynku Nowego Miasta rozrzucano pluszowe, zniszczone zabawki, które następnie obrysowano białym, kredowym konturem.

16.00 Biuro tłumaczeń - na Krakowskim Przedmieściu stworzono specjalne stanowiska (w rodzaju rozmównic) z udziałem specjalistów przygotowanych do omawiania najbardziej drażliwych problemów rzeczywistości, odpowiadających na wszystkie pytania zaintrygowanych taką możliwością przechodniów

Heide Park - jest próbą zasugerowania (zainspirowania) publiczności myślą o miejscu życiowych ludzkich ról w otaczającym nas świecie. Jest pytaniem o potwierdzenie kodeksu wartości, determinującego ludzkie poczynania, i ma za zadanie skłonić widza do interpretacji jego własnego kodeksu. Jest wreszcie próbą wyodrębnienia ludzkich codziennych zachowań ze świata znaków i kodów przyjętych dla określenia futurystycznie wyobrażonej rzeczywistości.
Ludzie skupieni na kultywowaniu codziennych celów tracą świadomość ponadczasowych, kosmicznych odniesień własnej misji. Namiastką przeżycia uniwersalnej, heroicznej roli człowieczeństwa mogą przeciwstawiać populistyczne stereotypy współczesnych baśni i fantazji, egzystujące w powierzchownych wyobrażeniach i refleksjach.

Wola. Przewaga. Władza. - treść akcji odnosi się do świadomości społeczeństwa okresu przemian. Społeczeństwo to jest poddane wizji dostatku i pomyślności, uwodzicielskiej presji w deklaracjach polityków. Jest świadkiem a zarazem przedmiotem gry, której mechanizmów i zasad nie jest w pełni świadome. To czy będzie partnerem i ofiarą tej gry zależy od stopnia uświadomienia zależności pomiędzy współczesnością i jej historycznym podtekstem.
AR proponuje publiczności udział w nieco przewrotnej zabawie z użyciem haseł i mitów przeszłości oraz bardzo realnych, współczesnych wzorców zachowań właściwych dla nowej klasy politycznej.

Maj: Festiwal Mińska Wiosna w Mińsku Białoruskim: Uczty duchowe, wykład, pokaz filmów dokumentujących akcje miejskie zespołu. Festiwal Kijowski Maj w Kijowie: Piosenka, Uczty duchowe, warsztaty z udziałem młodych aktorów ukraińskich.
Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu: Heide Park, Przychodnia. Exit.Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: akcja Mauritius i inne opowiadania.

Przychodnia. Exit. - pod względem formalnym spektakl jest w dużej części próbą zdynamizowania roli słowa (przekazu słownego) w teatrze. Interesujące jest zarówno zamknięcie akcji pomiędzy trzema, czterema podstawowymi znakami teatralnymi jak i użycie środków medialnych i efektów widowiskowych w stopniu dotąd w AR nie stosowanym.

Przychodnia. Exit. zachowuje formę spektaklu wizualnego, a zarazem realizacji "strumieniowej" właściwej dla wcześniejszych doświadczeń Akademii Ruchu, w ramach której zdarzenie sceniczne stanowiło wykadrowany czasowo etap żyjącego procesu, nawarstwiającego w kolejnych pokazach publicznych nowe konkluzje i nowe elementy wypowiedzi.

Motywem wyjściowym spektaklu jest nazwanie tych aspiracji człowieka, które mogą uczynić go skutecznym konkurentem - wobec innych ludzi i wobec wyobrażonych wyzwań przyszłości. Żeby górować nad innymi trzeba dokonać korekt i udoskonaleń swojej osobowości. Należy sfabrykować nowy ideał według pragmatycznych i doktrynalnych motywacji.

Tak zamierzone porządkowanie świata wymaga stworzenia sprawnego aparatu uwodzenia zmysłów. Stan odurzenia wywołany procederami unifikacji dobrze służy kreatorom polityki jak i wizjonerom nowego porządku moralnego w skali globalnej. Co rządzi światem: Pieniądz czy Strach? Świat urządzony przez dobrze opłacanych ekspertów przybiera formę wielkiego gadżetu. Taki gadżet absorbuje kult równy religijnemu.

Mauritius i inne opowiadania - jedna rzecz jest odległa , a inna niemożliwa. Świadomość istnienia rzeczy nieosiągalnych wytwarza popyt na miraże, które podtrzymują w nas ducha mobilizacji. Liczy się tylko przyszłość, a zarazem usypianie wrażliwości i poszukiwanie sztucznych podniet. Człowiek ćwiczony w dyscyplinie zaufania do obietnic i wróżb niespełnialnych może się wreszcie oderwać od trudnych, bo konkretnych, problemów codzienności.

Społeczeństwo rzeczywiście ma do czynienia z inżynierami życia zbiorowego, a nawet ich zatrudnia. Bycie oszukiwanym wydaje się bardziej moralne od samooszukiwania. Bilet na odległą, egzotyczną wyspę lub unikatowy kawałek papieru, o niewyobrażalnej wartości, widziany w rękach pośrednika staje się czynnikiem przetwarzania energii społecznej w pożyteczne dla przyjaciół ludu stany nirwany. O wiele więcej splendoru przynoszą laury w konkursach opakowań, niż wytwarzanie tego, co opakowanie wypełni. Środki teatralne właściwe AR: skrót plastyczny, przekształcenia obiektów i przestrzeni tworzą ciąg obrazów autonomicznych i zarazem układających się w opowiedzianą językiem teatru wizualnego przypowieść.

Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: akcja Tysiące rąk. Międzynarodowy Festiwal Teatralny Unidram w Poczdamie: Przychodnia. Exit., Mauritius i inne opowiadania

Grudzień: Mała scena: premiera w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie.

Mała scena - w praktyce twórczej Akademii Ruchu niejednokrotnie przychodzi czas na realizacje form pośrednich - pomiędzy przedstawieniem scenicznym a akcją plastyczną.
Równie interesująca dla zespołu AR staje się w podobnym przypadku odmiana podejścia do publiczności, w której tym razem dostrzega się i wyróżnia cechy osobowe ludzi zaproszonych do wspólnego stołu - i dostrzegających siebie nawzajem wobec wspólnego doświadczenia.
Tak ponad sprawami codzienności jak i ponad ułudą, umownością teatru unosi się podobna aura oczekiwań i obietnic. W jednej i drugiej sferze doświadczeń doszukujemy się chętnie okoliczności wyjątkowych, a nawet odświętnych. A jeśli nawet one zawodzą - to trening niespełnień ( czy też - spełnień symbolicznych ) może równie dobrze służyć obydwu stronom SPOTKANIA.

Tysiące rąk - to forma wyrazistej wizualnej akcji plastycznej podporządkowanej regułom procesu budowy. Jej przebieg i finał przeciwstawione są ironicznej uwerturze odniesionej do symbolu skompromitowanej ideologii. Struktura przestrzenna tworzona przez aktorów to również sugestia krystalicznego modelu systemów fizycznych i ideowych, w odniesieniu do których człowiek podejmuje swoje działania. Jest ona demonstrowana publiczności, ale również wykazuje możliwość zatarcia podziału na scenę akcji i jej widownię, która może również zostać postawiona wobec wyzwania do czynnego uczestnictwa.

Styczeń - luty: Festiwal Alternativo de los Artes Escenicas Escena Contemporanea w Madrycie: Przychodnia. Exit, akcja Tysiące rąk w ramach otwarcia festiwalu.

Marzec: Festiwal New Territories w Glasgow: Przychodnia. Exit.

Maj: Faenza: program warsztatowy zakończony realizacją widowiska Luce e gravitazzione. Międzynarodowy Festiwal Teatro de la Calle w Valiadolid: Heide Park II.

Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: akcja Światło i ciążenie.

Sierpień: Jeleniogórskie Lato Teatralne: Heide Park II.

Światło i ciążenie - wobec dotychczasowych doświadczeń AR Światło i ciążenie wyróżnia wybór pleneru naturalnego jako miejsca akcji spektaklu. Oznacza to odejście od konkretności lokalizacji, uwikłania gestów i komunikatów spektaklu w czytelny kontekst rzeczywistości społecznej pozostający ulubionym polem obserwacji i twórczego komentarza AR.
Akcja Światło i ciążenie podejmuje próbę ujęcia spraw ludzkich w większej, jakby nieograniczonej skali - pomiędzy tym, co ukorzenia, a raczej - zakotwicza ludzkie losy w codzienności, a tym, co podlega prawom w mniejszym stopniu obliczalnym.
W historii Akademii Ruchu, jak wykazuje ta realizacja, jest również miejsce dla odmiany estetyki i refleksji, bardziej niż zazwyczaj upoetycznionej.

Czerwiec: Międzynarodowy Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu: Światło i ciążenie, akcja Tylko jedna godzina.

Lipiec: Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie: Tylko jedna godzina.

Wrzesień: Międzynarodowy Festiwal w Bazylei: Armia II.

Październik: występy w Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu: Przychodnia. Exit., Mała scena.

Grudzień: Jubileusz trzydziestolecia aktywności Akademii Ruchu >>> zobacz opis

Tylko jedna godzina. - spektakl ten nie ma charakteru linearnej opowieści, w ramach której poszczególne, następujące po sobie elementy wykazują zależności charakterystyczne dla narracji opartej na związku przyczynowo-skutkowym. Jest to collage obrazów, przedstawiających czynności człowieka, które równie dobrze mogą służyć funkcjom społecznym jak i wyrażać genetyczną skłonność człowieka do bezcelowego samo zatrudnienia.

Relacje pomiędzy aktorami nie mają charakteru dialogowego. Powolny, monotonny rytm przedstawienia prostych czynności ma medytacyjny charakter mantry, stanowiącej raczej symboliczne zaklęcie wypowiadane w imię idei życia czynnego niż czynność służącą doraźnym celom. W ciągu całego spektaklu postacie aktorów są przesłonięte manekinami niedźwiedzi panda, co daje możliwość bardziej wyraźnego oddzielenia gestu, rodzaju czynności (zachowań) od banalnego kontekstu ludzkiej codzienności. Ideę spektaklu wyrażają również komentarze słowne dobiegające z symbolizującej komunikację ze światem zewnętrznym czerwonej budki telefonicznej ustawionej w centrum sceny.

LILLE 2004: na zaproszenie organizatorów programu Lille 2004 - Europejska Stolicy Kultury, a także w ramach sezonu polskiego we Francji AR przeprowadziła 7 maja wieczorną prezentację Światła i ciążenia na głównym placu Douai. Akcję (która otwierała cykl prezentacji polskich w tym ośrodku) poprzedziły warsztaty z udziałem młodych aktorów francuskich, uczestniczących następnie w realizacji zdarzenia.

EUROZONE 2 La Filature MILUZA: w ramach kolejnej edycji międzynarodowego festiwalu sztuki EUROZONE w Miluzie AR dwukrotnie przedstawiła 12 i 13 marca sceniczną wersję najnowszego spektaklu Jak śniliśmy, że żyliśmy. Tylko jedna godzina. Pewnym zaskoczeniem był żywiołowy, dobry odbiór spektaklu przez dość konwencjonalnie zazwyczaj reagującą publiczność francuską (ale i częściowo niemiecką).

DREZNO - HELLERAU Europäisches Zentrum der Künste: warsztaty z udziałem artystów niemieckich - a następnie realizacja, 13 maja, Światła i ciążenia w pałacowo-parkowej przestrzeni rozwijającego się ciekawie Europejskiego Centrum Sztuki w Hellerau (w którym, poza działalnością galerii oraz prezentacjami muzycznymi i multimedialnymi, stałe prace prowadzą: znany w Polsce Teatr Derevo Antona Adasińskiego i słynny Teatr Tańca Williama Forsytha).

CANDELO - TEATRO E ARTE VISINE TEATR I SZTUKI WIZUALNE: niezwykła miejscowość okalająca XIII-wieczną fortecę. Tygodniowe warsztaty z udziałem turyńskiego zespołu Teatro Stalker i miejscowej ludności (po raz pierwszy w doświadczeniu AR z udziałem tak zróżnicowanej wiekowo grupy, ok. 50 uczestników: od 15 do 50 lat). 30 maja finalna realizacja akcji plastycznej "Listy do nieba" będącej wynikiem warsztatów. Poza tym, specjalny wariant akcji Światło i ciążenie z udziałem ok. 40 mieszkańców Candelo.

BIELLA - CITTADELLARTE: Liczące ok. 100 000 mieszkańców miasto w pobliżu Turynu o tradycji fabryk włókienniczych. Malowniczy kompleks XIX-wiecznych budynków pofabrycznych o powierzchni ponad 8000 m2 przejął jeden z najwybitniejszych żyjących artystów Michelangelo Pistoletto tworząc

Cittadellarte - międzynarodowy ośrodek wymiany artystycznej. W przestrzeni wewnętrznego dziedzińca Cittadellarte AR zrealizowała 31.05, przy udziale stypendystów Ośrodka, Światło i ciążenie, a następnie; w ekspresyjnym wnętrzu jednej z galerii akcję-instalację Tysiące rąk .

WĘGAJTY: niezwykły "wiejski" festiwal organizowany przez związanych przyjacielskimi więziami z AR już od ponad 25 lat Wacława i Mute Sobaszków. Warsztaty z okoliczną młodzieżą i następnie Światło i ciążenie na morenowych wzgórzach za wsią, z udziałem kilkusetosobowej wiejskiej i wakacyjnej (także międzynarodowej) widowni, a także stad krów i wyjątkowo wyrozumiałych psów. Ponadto, w miejscowej remizie opowieść Wojciecha Krukowskiego o 30-letniej tradycji przenikania sztuki i życia w działalności AR.

SKRZESZEW: wieś "ulicówka" na trasie z Warszawy do Drohiczyna. We wsi galeria sztuki pomieszczona w drewnianym domu o urodzie godnej swoich 100 lat. Festiwal "Przyjaciele sztuki" organizowany przez żyjącego w Skrzeszewie artystę Leszka Kunickiego, absolwenta gdańskiej ASP. Warsztat AR z udziałem ok. 15 wiejskich dzieciaków. Później wspólna realizacja "Światła i ciążenia" (tym razem w pradolinie Bugu), na którą z góry spoglądała okoliczna i przyjezdna publiczność.

ŁÓDŹ / ŁÓDZKIE SPOTKANIA TEATRALNE: podobnie jak w Biella: Światło i ciążenie (10 grudnia) w przestrzeni wewnętrznego dziedzińca jednej z fabryk włókienniczych, z udziałem aktorów młodych teatrów uczestniczących w Łódzkich Spotkaniach Teatralnych.

NAGRODA IM. C.K. NORWIDA: wrzesień - Wojciech Krukowski, jako jeden z trzech warszawskich twórców teatru, został nominowany (za projekt i reżyserię spektaklu AR Jak śniliśmy, że żyliśmy. Tylko jedna godzina) do Nagrody Artystycznej im. Cypriana K. Norwida za rok 2004, przyznawanej przez władze samorządu województwa warszawskiego (w rezultacie nagroda ta została przyznana Jerzemu Grzegorzewskiemu za realizację "Hamleta" w Teatrze Narodowym).

W roku 2005, niezależnie od przewidzianych wystąpień publicznych, jako priorytet działań własnych AR przyjęto realizację szeregu prac studyjnych, traktowanych jako zadanie weryfikujące dotychczasowe sposoby pracy i prezentacji. Zadania te były realizowane w formie wstępnych prac seminaryjnych, a następnie cyklu prób, sprawdzających w praktyce przyjęte wcześniej założenia. W ten sposób opracowano następujące tematy:

Esej III - forma spektaklu - wykładu prezentującego kolejne etapy ewolucji języka wizualnego Teatru Akademia Ruchu.

"Światło słońc i dno jaskini" - rozpoznanie i interpretacja peryferyjnego środowiska wielkiego miasta - a następnie przygotowanie przeznaczonego do realizacji w otwartej przestrzeni miasta spektaklu-akcji plastycznej, łączącej poza akcją aktorów efekty teatru cieni i projekcji filmowej. Akcja ta była inspirowana charakterem otoczenia głównego placyku poznańskiego osiedla Śródka. Ostatecznie nie została zrealizowana w związku ze zmianą programu Festiwalu MALTA, w ramach którego miało dojść do pierwszego jej wykonania.

"Wola" - praktyczna weryfikacja koncepcji połączenia integracyjnego projektu społecznego z wielodniowym działaniem parateatralnym, odniesionym do codzienności tradycyjnej enklawy wielkomiejskiej (kontekst i otoczenie Pałacu Książki na warszawskiej Woli).
Prace nad tym motywem zamknięto w fazie koncepcji w związku z nieuzyskaniem dotacji miejskiej.

"Materiał" -prace seminaryjne i warsztatowe związane z opracowaniem nowego w doświadczeniu AR typu pokazu na pograniczu teatru sztuki performance, polegającego na realizacji serii krótkich, niepowiązanych narracyjnie wystąpień zespołu .
Planowana premiera : Fabryka Trzciny, Galeria Klimy Bocheńskiej - luty/marzec 2006 r.

Do ważniejszych publicznych wystąpień Akademii Ruchu w 2005r. należy zaliczyć (poza roboczymi demonstracjami elementów akcji " Światło słońc i dno jaskini" w kwietniu i maju 2005r. na dziedzińcu Zamku Ujazdowskiego):
- dwa pokazy spektaklu Esej III w Collegium Nobilium Akademii Teatralnej w Warszawie (maj 2005r.)
- realizacja ulicznych akcji plastycznych Uczty Duchowe i Tysiące Rąk w ramach Dni Polskich w Szwecji (Gotlandia, sierpień 2005r.)
- plenerowa realizacja (z udziałem miejscowej młodzieży) akcji Światło i ciążenie w podwarszawskim Komorowie (październik 2005r.)
- dwukrotna prezentacja spektaklu - akcji plastycznej Mała scena w ramach Łódzkich Spotkań Teatralnych (grudzień 2005r.)

Istotnym zadaniem o odmiennym charakterze było podjęcie prac dokumentalnych i wstępnych prac redakcyjnych zmierzających do opracowania i publikacji książki dokumentującej doświadczenia działań teatru w społecznej przestrzeni miasta, w oparciu o prowadzone od 1974 roku prace miejskie Akademii Ruchu.

Sezon ten wypełniły zarówno prace własne zespołu AR zawiązane z realizacją nowych projektów, jak i prezentacje realizowane na zaproszenie różnorodnych organizacji w kraju i za granicą.

Do prac własnych należy zaliczyć:

1. Prace warsztatowe i końcowe opracowanie nowego spektaklu Chińska lekcja;
2. Prace warsztatowe (w końcowej fazie z udziałem aktorów młodych teatrów, studentów Instytutu Kultury Polskiej i mieszkańców Warszawy) zawiązane z przygotowaniem i realizacją nowego projektu akcji plenerowej Wyraźnie. W milczeniu.;
3. Prace warsztatowe z udziałem aktorów młodych teatrów z całego kraju zawiązane z przygotowaniem poznańskich edycji akcji Wyraźnie. W milczeniu. (w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego MALTA);
4. Prace dokumentacyjne i redakcyjne związane z opracowaniem książki "Akademia Ruchu. Miasto. Pole akcji";
5. Współpraca z Polskim Wydawnictwem Audiowizualnym w zakresie przygotowania i realizacji filmu poświęconego historii i aktualny dokonaniom Akademii Ruchu.

Do innych realizacji i prezentacji należą:

1. Premiera spektaklu Chińska lekcja w Fabryce Trzciny;
2. Realizacja pierwszej edycji akcji Wyraźnie. W milczeniu. w ramach warszawskiego festiwalu "Sztuka Ulicy";
3. Realizacja dwóch kolejnych edycji akcji Wyraźnie. W milczeniu. w ramach MFT MALTA w Poznaniu;
4. Prezentacja spektaklu Chińska lekcja w ramach MFT MALTA w Poznaniu;
5. Cykl prezentacji, warsztatów i wykładów w ramach 3 tygodniowego tournee AR we Włoszech (październik):

- CARARRA

* Prace warsztatowe z udziałem aktorów teatrów włoskich i artystów innych dyscyplin :Świadomość ciała i trening ruchowy (prowadzenie Jolanta Krukowska) oraz Warunki komunikacji wizualnej (prowadzenie Janusz Bałdyga);
* Indywidualne pokazy: Jolanty Krukowskiej - 10 PRZYKAZAŃ i Janusz Bałdygi - KROKI;
* Akcja plastyczna Tysiące rąk;
* Dwukrotna prezentacja spektaklu Przychodnia. Exit;
* Wystawa "Teatr w teatrze życia - Akademia Ruchu";
* Wykład Wojciecha Krukowskiego "Miasto. Pole akcji."
Kolejna wersja akcji Światło i ciążenie zrealizowana w ogromnej (wys. ok. 20m) marmurowej jaskinii wydrążonej w paśmie górskim otaczającym Carrarę.

- RZYM, program realizowany na zaproszenie Instytutu Polskiego

* Prezentacja spektaklu Przychodnia. Exit w Teatro Ateneo;
* Wykład W. Krukowskiego na Uniwersytecie Sapienza i w Centrum Sztuki MACRO;
* Prezentacja Chińskiej lekcji w Centrum Sztuki RIALTO.

- PONTEDERA, program realizowany na zaproszenie Laboratorio Pontedera Teatro znanego m.in. z ostatniego okresu twórczości J.Grotowskiego

* Dwukrotna prezentacja Chińskiej lekcji;
* Prezentacja Przychodnia. Exit.

6. Prezentacja Chińskiej lekcji w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta;
7. Publikacja (przy udziale Instytutu Książki) książki "Akademia Ruchu. Miasto. Pole akcji" - i jej promocja w Galerii Sztuki Zachęta;
8. Udział w Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Akcji ROZDROŻE - dwukrotna prezentacja Chińskiej lekcji;
9. Prezentacja Chińskiej lekcji w ramach Łódzkich Spotkaniach Teatralnych.

Chińska lekcja / Cykl krótkich performances zespołu - na przygotowaną do prezentacji publicznej całość składa się szereg performances, krótkich wystąpień pięcioosobowego zespołu trwających od pięciu do dziesięciu minut. Ich podstawową cechą jest jedność formalna wywodząca się z rozwijanych od trzydziestu lat poszukiwań AR w obszarze języka wizualnego teatru.
Swobodne działanie grupy przechodzącej od prywatności do skondensowanej, wymagającej niezwyczajnej sprawności fizycznej akcji plastycznej jest jedną z cech teatru zachowań - jak określa swą praktykę twórczą Akademia Ruchu.
Podobnie jak w większości realizacji AR, również i w tym przypadku doświadczenie formalne nie wyklucza społecznego odniesienia komunikatu, a wprost przeciwnie - służy wydobyciu jego podtekstu.
Istotną cechą nowej inicjatywy AR jest uniwersalność formuły, która prowadzi do wykorzystania tego samego materiału pracy twórczej w każdych warunkach, wobec każdej publiczności, w dowolnych konfiguracjach jego części składowych.

Wyraźnie. W milczeniu. - akcja z tego cyklu została przeprowadzona tworząc wzorzec manifestowania podobnej intencji komunikatów (w jakimś sensie nawiązujących do wcześniej stosowanych motywów "moralitetu") w podobnych warunkach przestrzeni.
Na dwóch przeciwległych brzegach Wisły (Czerniaków i Saska Kępa) działały dwie grupy wykonawców, z których każda, realizując własny proces "budowy" stanowiła zarazem widownię akcji widocznej na drugim brzegu. Istotnym i spełnionym założeniem akcji, był czynny w niej udział nieograniczonej liczebnie publiczności (na brzegu czerniakowskim - ok. 300 osób, na brzegu praskim - ok. 150 osób). W fazie wstępnej akcji zapalono światła we w wnętrzach kilkuset kubików z matowego tworzywa (o wymiarach 50 cm), które stawały się w ten sposób widocznymi w półmroku z daleka lampionami. Świecące migotliwym światłem umieszczonych w ich wnętrzu świec sześciany stawały się budulcem, przenoszonym w obszarze ok. 50 m pola akcji, tworzącym zmienne konfiguracje świetlistych form łączonych i demontowanych na przemian. W finale akcji jej uczestnicy wypełniali rusztowanie 20 m x 4 m początkowo abstrakcyjnymi, geometrycznymi układami sześcianów, które stopniowo zaczynały przybierać kształt liter ułożonych w czytelny przekaz. Ściany ustawionych nad brzegiem Wisły monumentalnych napisów były widoczne z daleka, odbijając się w lustrze wody. W realizacji warszawskiej użyto słów w jakiś sposób wpisanych w kontekst historii tego miasta. Na brzegu czerniakowskim skierowano w ten sposób za Wisłę wezwanie "PATRZ". Na brzegu Pragi napis tworzył odpowiedź "PAMIĘTAJ".W przypadku kolejnych akcji z tego cyklu (realizowanych na obydwu brzegach jeziora maltańskiego w Poznaniu) budowane w podobny sposób napisy odnosiły się bardziej do współczesnego kontekstu politycznego. Pierwsza akcja tworzyła relację słów: "POZNAJ - WYBIERAJ" druga zaś, realizowana nazajutrz "NIE RÓWNAJ - PORÓWNUJ".

W sezonie 2007 zespół twórczy Akademii Ruchu, poza  wszechstronnymi prezentacjami prac wcześniejszych zrealizował nowe projekty będące przykładem oryginalnej formuły pokazu łączącego cechy widowiska parateatralnego i akcji plastycznej. Wynikiem przeszło półrocznych przygotowań (dyskusji, prac warsztatowych, sprawdzianów praktycznych) była seria Czterech wykładów  - zdarzeń artystycznych odniesionych do aktualnych problemów rzeczywistości społecznej.

Cztery wykłady - WYKŁAD to kolejne wydarzenie artystyczne, w ramach którego zespół Akademii Ruchu podejmuje inicjatywę artystycznej interpretacji i rozwinięcia formuły akademickiego wywodu.
Intencją tego przedsięwzięcia jest zarazem odniesienie się, w formie artystycznej interwencji w sferę miejskiej codzienności, do problemów wybranych jako najbardziej charakterystyczne dla czasu przemian w Polsce.
Istota "Wykładu" polega na wyeksponowaniu w przestrzeni publicznej w formie właściwej dla specyfiki akcji plastycznej, poezji wizualnej, znaku teatralnego - komunikatów o niepodważalnej wartości naukowej, opracowanych przy udziale współpracujących z zespołem socjologów i politologów.
Komunikat podany w sposób właściwy dla współczesnego języka sztuki, nie tracąc nic z wartości przesłania naukowego, funkcjonuje w przestrzeni publicznej miasta również wobec przechodniów, w tym ludzi, którzy w dużej części nie są bywalcami sal wykładowych.
Ten typ przedsięwzięcia Akademia Ruchu realizowała z powodzeniem w przeszłości, choć w nieco odmiennych warunkach. Wykład I /"Współczesne problemy socjalizmu"/ prezentowany był w drugiej połowie lat 70-tych zarówno w galeriach (m.in. Dziekanka, Festiwal Sztuki Akcji BWA w Bydgoszczy), teatrach (m.in. Centrum Sztuki Studio, Teatr im. Jaracza w Olsztynie) jak i w aulach wykładowych SGPiS w Warszawie i Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.
Istotą nowego zrealizowanego w 2007 r. projektu AR była realizacja cyklu 4 "wykładów" o odmiennych, charakteryzujących wyzwania stawiane dziś przed społeczeństwem, tematach. 
Środki artystyczne i techniczne dobrane zostały stosownie do specyfiki zagadnienia poruszanego w ramach każdego z "Wykładów". W niektórych z realizacji część zadań wykonawczych przyjęli przedstawiciele publiczności.
W każdej definicji czegoś "jako problemu", towarzyszy ukryte założenie jakiegoś stanu idealnego (pożądanego). Tematy, których naukowego i artystycznego opracowania podjęła się grupa twórcza Akademii Ruchu to:

Wykład I - "O stabilności złudzeń"
Problem: brak poczucia stabilności.

15 grudnia 2007 WYKŁAD I "O stabilności złudzeń", S. Ratuszowa (kadr, realizacja: C.Chojnowski), PkiN,Warszawa

Wykład II -  "O władzy gry. O grach władzy"
Problem: klasa polityczna. Bardzo niski prestiż polityków; negatywna selekcja. Każda dziedzina życia społecznego wymaga pewnych kompetencji (nauka, gospodarka, sztuka) i przewiduje ścieżki osiągania wysokich pozycji. W polityce powinna obowiązywać ta sama logika. Wydaje się, że polityka działa na zasadzie samorealizującej się prognozy. Niskie notowania polityków, wypowiadane poglądy, że polityka to gnojowica, tworzy sytuację niskiej wybredności wyborców i efektu spełnienia takich założeń. Akcja wykładu ujawnia wychodzącą z pozycji tradycyjnego humanizmu refleksję odnośnie stanu podążanego.

30 listopada 2007 WYKŁAD II "O władzy gry. O grach władzy" , Sala Laboratorium, CSW ZU, Warszawa

Wykład III - "O obcych panach naszych lęków"

15 grudnia 2007 WYKŁAD III - "O obcych panach naszych lęków" , S. Ratuszowa (kadr, realizacja: C.Chojnowski), PkiN,Warszawa

Wykład IV - "O dorosłych na gigancie"
Emigracja jako objaw (konsekwencja) niedopasowania aspiracji ludzi (pracy, poziomu konsumpcji) i możliwości ich realizacji w kraju.
Prace te, pojedynczo lub w całości cyklu, były prezentowane m.in. w ramach seminarium "Sztuka i polityka" zorganizowanego przez Komunę Otwock, a także - w ramach pokazów w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej, oraz w ramach prezentacji Akademii Ruchu uczestniczącej w Międzynarodowych Festiwalach MASKI w Poznaniu i Łódzkich Spotkaniach Teatralnych. Pełny
zestaw następujących jeden po drugim czterech "Wykładów" został przedstawiony w czasie warszawskiego Festiwalu RE-WIZJE - w przestrzeniach Pałacu Kultury i Nauki oraz Dworca Centralnego.

15 grudnia 2007 Wykład IV "O dorosłych na gigancie", Peron II (kadr, realizacja: C.Chojnowski),Dworzec Centralny, Warszawa

Inny typ działań AR reprezentują wielkiej skali akcje plastyczne z cyklu Światło i ciążenie, a także Wyraźnie. W milczeniu.

Światło i ciążenie / Wyraźnie. W milczeniu. - celem akcji z tego cyklu jest wywołanie wrażenia całkowitej odmiany charakteru środowiska wiejskiego lub naturalnego, a zarazem stworzenie (przy użyciu niestandardowych środków artystycznych) warunków do przekazania prostego, a zarazem poetyckiego przesłania werbalnego.
Istotnym aspektem tego przedsięwzięcia jest jego charakter integrujący - w jego realizacji z aktorami AR współdziała, zależnie od warunków konkretnego przypadku od 15 do kilkuset uczestników zdarzenia.
"Światło i ciążenie" - Akcja o charakterze wyjątkowo lirycznym, w stosunku do pozostałych działań AR. Realizowana w mroku, w wyjątkowo rozległej przestrzeni (minimum 100 m x 100m), wprowadzała w pole widzenia publiczności kolejne świetliste formy lampionów o kształcie sześcianów, które rozmieszczone  ( w ilości ponad 100 sztuk) w całej szerokości pola akcji stawały się w końcu budulcem symbolicznych form i napisów.
"Wyraźnie. W milczeniu" - Akcja z tego cyklu została przeprowadzona po raz pierwszy 2 lipca w Warszawie, tworząc w ten sposób wzorzec manifestowania podobnej intencji komunikatów (w jakimś sensie nawiązujących do wcześniej stosowanych motywów "moralitetu") w podobnych warunkach przestrzeni.
Na dwóch przeciwległych brzegach Wisły (Czerniaków i Saska Kępa) działały dwie grupy wykonawców, z których każda, realizując własny proces "budowy" stanowiła zarazem widownię akcji widocznej na drugim brzegu. Istotnym i spełnionym założeniem akcji, był czynny w niej udział nieograniczonej liczebnie publiczności (na brzegu czerniakowskim - ok. 300 osób, na brzegu praskim - ok. 150 osób). W fazie wstępnej akcji zapalono światła we w wnętrzach kilkuset kubików z matowego tworzywa (o wymiarach 50 cm), które stawały się w ten sposób widocznymi w półmroku z daleka lampionami. Świecące migotliwym światłem umieszczonych w ich wnętrzu świec sześciany stawały się budulcem, przenoszonym w obszarze ok. 50 m pola akcji, tworzącym zmienne konfiguracje świetlistych form łączonych i demontowanych na przemian. W finale akcji jej uczestnicy wypełniali rusztowanie 20 m x 4 m początkowo abstrakcyjnymi, geometrycznymi układami sześcianów, które stopniowo zaczynały przybierać kształt liter ułożonych w czytelny przekaz. Ściany ustawionych nad brzegiem Wisły monumentalnych napisów były widoczne z daleka, odbijając się w lustrze wody. W realizacji warszawskiej użyto słów w jakiś sposób wpisanych w kontekst historii tego miasta. Na brzegu czerniakowskim skierowano w ten sposób za Wisłę wezwanie "PATRZ". Na brzegu Pragi napis tworzył odpowiedź "PAMIĘTAJ".W przypadku kolejnych akcji z tego cyklu (realizowanych na  obydwu brzegach jeziora maltańskiego w Poznaniu)  budowane w podobny sposób napisy odnosiły się bardziej do współczesnego kontekstu politycznego. Pierwsza akcja tworzyła relację słów: "POZNAJ - WYBIERAJ" druga zaś, realizowana nazajutrz "NIE RÓWNAJ - PORÓWNUJ".
Stanowiący rozwinięcie "Światła i ciążenia" motyw akcji "Wyraźnie. W milczeniu" został dwukrotnie dostosowany do specyfiki miejsca w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego UNITHEA organizowanego przez Uniwersytet VIADRINA we Frankfurcie nad Odrą.
Akcja ta, przy udziale również młodych aktorów niemieckich została przeprowadzona równolegle na obydwu brzegach Odry (pierwszy wariant) - i następnie: na widocznej doskonale z brzegów rzeki i mostu wyspie usytuowanej w środku nurtu Odry.
W 2007 r. akcje te zostały przeprowadzone w otwartych przestrzeniach miasta w ramach Sezonu Letniego 2007 w Gdańsku, Festiwalu TEATROMANIA w Bytomiu, Festiwalu TRZYDNIÓWKA TEATRALNA w Olsztynie a także - na zaproszenie Muzeum Narodowego w ramach warszawskiej NOCY MUZEÓW.

Stanowiący rozwinięcie Światła i ciążenia motyw akcji Wyraźnie. W milczeniu. został dwukrotnie dostosowany do specyfiki miejsca w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego UNITHEA organizowanego przez Uniwersytet VIADRINA we Frankfurcie nad Odrą.
Akcja ta, przy udziale również młodych aktorów niemieckich została przeprowadzona równolegle na obydwu brzegach Odry (pierwszy wariant) - i następnie: na widocznej doskonale z brzegów rzeki i mostu wyspie usytuowanej w środku nurtu Odry.

Z kolei w słowackiej Żilinie, w ramach organizowanego tam Festiwalu akcja Światło i  ciążenie została przeprowadzona w centralnym punkcie miasta, w miejscu, o którego funkcję (kulturową, czy handlową) toczy się spór miejskich społeczności i władzy.

Inny typ przedstawień AR reprezentuje demonstrowany wcześniej m.in. na scenach Wielkiej Brytanii, Włoch, Niemiec i Ukrainy spektakl sceniczny Przychodnia. Exit. W sezonie 2007 był on pokazywany w ramach gdańskiego festiwalu "The best off".

Z kolei Chińska lekcja jest specyficzną kreacją Akademii Ruchu, która traktując zbiór krótkich, autonomicznych performances jako formę otwartą wymienia lub uzupełnia jej części składowe w ramach kolejnych prezentacji.
Chińska lekcja była przedstawiana w sezonie 2007 zarówno w ramach Międzynarodowego Festiwalu UNITHEA we Frankfurcie nad Odrą, jak również  Festiwalu TEATROMANIA w Bytomiu, XV Olsztyńskich Spotkań Teatralnych oraz, w siedzibie Komuny Otwock - w ramach Festiwalu RE - WIZJE.

Specjalna realizacja Chińskiej lekcji miała miejsce w starym BUW - ie, na zaproszenie Instytutu Historii Sztuki UW, w ramach obchodów 50 - lecia IHS.

Osobnym typem działań jest czysto estetyczna forma akcji plastycznej, która w aktualnym repertuarze Akademii Ruchu reprezentuje akcja  Tysiące rąk. Akcja ta, przeprowadzona w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Żilinie, stanowiła formę atrakcyjnej wizualnie interpretacji architektury miejskiego teatru. Z kolei w czasie Festiwalu TEATROMANIA w Bytomiu motywem tej akcji była artystyczna interpretacja przestrzeni Galerii KRONIKA.

W programie Akademii Ruchu istotną rolę odgrywa działanie na pograniczu seminarium teoretycznego i spotkania edukacyjnego. W ciągu roku 2007 tego typu spotkania z teoretykami sztuki i teatru, a także publicznością odbywały się zarówno w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego UNITHEA, jak i w związku z Festiwalami MASKI, Łódzkie Spotkania Teatralne, seminarium "Sztuka i Polityka" oraz w ramach programu upowszechnieniowego poznańskiego Teatru Ósmego Dnia.
Głównym motywem wprowadzającym do debaty teoretyków sztuki - i publiczności były pokazy zrealizowanego w 2007 r. przez Polskie Wydawnictwo Audiowizualne filmu "Akademia Ruchu", oraz promocyjne prezentacje wydanej pod koniec 2006 roku książki Akademia Ruchu. Miasto. Pole akcji..

Innym typem spotkań o charakterze seminaryjnym są prezentacje wszechstronnej dokumentacji działalności AR prowadzone z inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza dla wizytujących Polskę zagranicznych dziennikarzy, krytyków sztuki i teatru, oraz artystów. W roku 2007 Akademia Ruchu przygotowała i przeprowadziła takie prezentacje dla gości ze Szwecji i Iranu.

Prezentacje plenerowe Akademii Ruchu w 2007 r. zgromadziły ponad 4 tys. publiczności; prezentacje sceniczne około 900 osób.

Styczeń - marzec: praca nad nowym projektem teatralnym Soki różne i czas poznania.

Soki różne i czas poznania - to w gruncie rzeczy uliczny festiwal czynności magicznych (a przynajmniej do magii aspirujących), które mogłyby stanowić zasłonę, dla równie mało udolnych prób rozkładania na czynniki pierwsze potencjału, wiele obiecującej utopii. Akcja przebiega w niezależnych planach: efektów pirotechnicznych, iluzyjnego ujawniania pokrywających uliczne ściany i trotuary socjologicznych konstatacji, a także - pracowitego ponawiania, przy użyciu wszystkich możliwych składników, budowanego z drewnianych klocków, napisu "utopia", takich wariantów tej układanki, które w różny sposób podważają jej przesłanie wyjściowe.

Marzec:  udział w seminarium "Sztuka i polityka" organizowanym przez komunę Otwock oraz realizacja akcji plastycznej Wykład I "O potrzebie stabilności złudzeń".

Maj: udział w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Targoviste (Rumunia) prezentacja spektaklu Chińska lekcja oraz realizacja akcji plastycznej Wyraźnie. W milczeniu.
W ramach Nocy Muzeów w Warszawie plenerowa realizacja akcji plastycznej Wykład II "O władzy gry. O grach władzy.".
Realizacja (wraz z międzynarodową grupą uczestników) akcji plastycznej Dialog na dziedzińcu dawnego KC PZPR.
Realizacja  projektu Festiwal Akademii Ruchu w ramach Performance Art  Meeting (spektakl Chińska lekcja, akcje plastyczne Tysiące rąk i  Wykład II, plenerowa realizacja akcji Wyraźnie. W milczeniu.)

Czerwiec: realizacja akcji plastycznej Soki różne i czas poznania w ramach Międzynarodowego Festiwalu MALTA w Poznaniu.

Lipiec: plenerowa realizacja akcji Wyraźnie. W milczeniu. na zaproszenie Ośrodka "Pogranicze" w Sejnach.

Wrzesień: plenerowa realizacja akcji plastycznej Podpis w ramach warszawskiego Festiwalu Ulicy Próżnej.

W działaniach z cyklu Dialog / Podpis istotny jest kontekst symboliki miejsca, w którym odbywa się akcja. Równie istotna jest forma udziału uczestników tej akcji (od 40 do 60 osób)podejmujących się tego zadania ze świadomością jego kulturowego czy politycznego podtekstu. W akcjach realizowanych w 2008 roku już sam wybór miejsca (w pierwszym przypadku:  dziedziniec gmachu dawnego KC PZPR, a obecnie - Centrum Finansowego, w drugim: ul. Próżna, będąca znaczącym terenem  realizacji projektów artystycznych i społecznych odniesionych do żydowskich tradycji tego rejonu Warszawy) stanowi element przesłania.

Październik: udział w projekcie "Możliwe? Niemożliwe? (Demokracja)"  realizowanym przez Komunę Otwock oraz realizacja akcji plastycznej Wykład III " O obcych panach naszych lęków".

Listopad: udział w Międzynarodowym Festiwalu ROZDROŻE - realizacja cyklu akcji plastycznych Cztery Wykłady.

Grudzień: udział w Łódzkich Spotkaniach Teatralnych - realizacja akcji plastycznej Soki różne i czas poznania oraz Wykładu III " O obcych panach naszych lęków".

Prace warsztatowe AR były realizowane w ramach Festiwalu w Tragoviste, a także w Ośrodku "Pogranicze" w Sejnach.
Seminaria i prezentacje dokumentacji filmowej AR odbyły się w ramach Festiwalu Performance Art Meeting w Poznaniu oraz Festiwalu Sztuki Performance z Polski w Tel Aviwie.

Prezentacje plenerowe Akademii Ruchu w 2008 roku zgromadziły około 5 000 osób. Prezentacje sceniczne około 1 000 osób.